Browsing by Author "ภูริวรรณ วรานุสาสน์"
Now showing 1 - 5 of 5
Results Per Page
Sort Options
- Publicationการเดินทางไปสอบจอหงวนในกวีนิพนธ์ฉือราชวงศ์ซ่งภูริวรรณ วรานุสาสน์; Waranusast, Puriwan (2011)การสอบจอหงวนหรือการสอบคัดเลือกเข้ารับราชการในสมัยโบราณของจีนมีบทบาทอย่างมากในสมัยราชวงศ์ซ่ง เพราะนอกจากจะเป็นการดำเนินตามนโยบายมุ่งเน้นพลเรือนผ่อนปรนทหารแล้ว ยังเป็นการยกระดับสถานภาพทางสังคมให้แก่ปัญญาชนในการก้าวเข้าสู่การเป็นขุนนาง กวีนิพนธ์ถือราชวงศ์ซ่ง สะท้อนให้เห็นถึงความสำคัญของการไปสอบจอหงวนว่าเป็นสิ่งที่นำมาซึ่งเกียรติยศและชื่อเสียง ขณะเดียวกันก็สะท้อนถึงอารมณ์ความรู้สึกของกวีขณะการเดินทางไปสอบและเมื่อต้องประสบกับความผิดหวังเมื่อสอบไม่ผ่าน การเดินทางไปสอบจอหงวนเป็นการแสดงให้เห็นถึงแนวคิดของการได้เป็นขุนนาง ซึ่งการได้เป็นขุนนางนี้คือการดำเนินตามแนวคิดความสัมพันธ์ระหว่างผู้ปกครองกับขุนนางให้ปรากฎเป็นจริง
- Publicationการเดินทางเพื่อแสวงหาความรู้อันยิ่งใหญ่ในกวีนิพนธ์ฉือราชวงศ์ซ่งภูริวรรณ วรานุสาสน์; Waranusast, Puriwan (2010)วัฒนธรรมจีนได้จัดให้การเดินทางเป็นกระบวนการหนึ่งของการแสวงหาความรู้ สมัยราชวงศ์ซ่งก็ได้ให้ความสำคัญกับการเดินทางนี้เช่นกันอันเป็นผลมาจากระบบการบริหารราชการแผ่นดินที่มีลักษณะเฉพาะตัว การเดินทางเพื่อการแสวงหาความรู้นี้ สามารถแบ่งลักษณะการเดินทางได้เป็น 2 ลักษณะ ได้แก่ การเดินทางตามหน้าที่และการเดินทางตามความสมัครใจ การเดินทางตามหน้าที่แสดงให้เห็นถึงชุดแนวคิดสำคัญ 2 ชุด คือแนวคิดโองการสวรรค์และแนวคิดเหรินเจิ้ง การเดินทางตามความสมัครใจ แบ่งเป็นการเดินทางเพื่อแสวงหาความรู้โดยใช้อดีตเป็นบทเรียนและใช้ธรรมชาติเป็นแบบอย่าง ทั้งหมดล้วนแต่เป็นกระบวนการหนึ่งอันนำไปสู่การกล่อมเกลาตนเป้าหมายของการกล่อมเกลาตนนี้เพื่อรับใช้อุดมการณ์รัฐ ซึ่งสอดคล้องกับวัตถุประสงค์ของคัมภีร์ต้าเสฺวียที่มุ่งเน้นการจัดระเบียบสังคม
- Publicationการประกอบสร้างอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมชาในวรรณกรรมพื้นบ้านชาวหุยจิ้น หยาง; ธนพร หมูคำ; บุญเหลือ ใจมโน; ภูริวรรณ วรานุสาสน์; Yang, Jin; Mookham, Thanaporn; Chaimano, Boonlue; Waranusas, Puriwan (2021)บทความนี้ มีวัตุประสงค์เพื่อศึกษาการประกอบสร้างอัตลักษณ์วัฒนธรรมชาในวรรณกรรมพื้นบ้านชาวหุย ของสำนวนหลี่สู้เจียงและหวังเจิ้งเหว่ย (Li Shujiang and Wang Zhengwei) กลุ่มตัวอย่าง คือ วรรณกรรมพื้นบ้านชาวหุยที่นำเสนอเกี่ยวกับวัฒนธรรมชา จำนวน 18 เรื่อง จากการศึกษาทั้งหมด 157 เรื่อง ใช้แนวคิดการประกอบสร้างอัตลักษณ์ผ่านวรรณกรรม ผลการศึกษา พบว่า วรรณกรรมพื้นบ้านชาวหุยเป็นกลไกประกอบสร้างอัตลักษณ์วัฒนธรรมชาของชาวหุย มีกระบวนการประกอบสร้างวัฒนธรรมชา โดยนำชามาอธิบายให้เห็นบทบาทสำคัญของการสืบทอดอัตลักษณ์ชาวหุย และนำเสนอวัฒธรรมชาของชาวหุย 6 ประเด็น ได้แก่ 1) ชากับการประกอบสร้างอัตลักษณ์ด้านอาหารของชาวหุย: ก้ายหว่านฉากับถังฉา 2) ชากับการประกอบสร้างการสืบทอดประเพณีชาวห 3) ชากับการประกอบสร้างวัฒนธรรมการต้อนรับแขกผู้มาเยือนของชาวหุย 4) ตั่วเอ่อร์ฉากับปาเป่าฉา: การประกอบสร้างยาวิเศษขจัดโรคภัยไข้เจ็บ 5) ชา: สัญญะพหุวัฒนธรรมชาวหุย และ 6) ความหลากหลายแห่งวัฒนธรรมชาของชาวหุย ชา จึงเป็นเสมือนปรัชญาการเข้าสังคมของชาวหุย สะท้อนให้เห็นจิตวิญญาญของชาติพันธุ์หุย คือ ชาวหุยที่หนิงเซียมีคำกล่าวว่า “หากบุคคลใด มีความประพฤติที่อดทนและมุมานะบากบั่น มักมีการพรรณนาบุคคลนั้นว่า ‘เซี่ยฉา’”
- Publicationการศึกษาเปรียบเทียบความเปรียบ “ไซ่ฮั่น” ฉบับภาษาจีน กับฉบับแปลภาษาไทยพัชรินทร์ อนันต์ศิริว; ภูริวรรณ วรานุสาสน์; Liu, Jian Lu; Anunsiriwat, Patcharin; Waranusast, Puriwan (2017)งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิเคราะห์เปรียบเทียบการใช้สำนวนภาษาความเปรียบของวรรณกรรมเรื่องไซ่ฮั่นฉบับภาษาจีนกับฉบับแปลภาษาไทย ถึงความคล้ายคลึงหรือแตกต่างระหว่างความเปรียบของวรรณกรรมทั้งสองภาษา ผลการศึกษาพบว่า ความเปรียบ ’เหมือน’ และความเปรียบ ’เป็น’ ที่ปรากฏในวรรณกรรมแปลพงศาวดารจีนเรื่องซีฮั่นเหยี่ยนอี้ (西汉演义 xi han yan yi) เป็นฉบับภาษาไทย สรุปได้ว่ามีวิธีการแปล 2 ประเภท ได้แก่ 1. การแปลที่ผู้เรียบเรียงเป็นฉบับภาษาไทยตัดข้อความการเปรียบเทียบในต้นฉบับภาษาจีนออก ทั้งนี้อาจเพราะเป็นข้อความนั้นไม่สำคัญ หรือเข้าใจยาก เป็นสิ่งที่คนไทยไม่รู้จัก ไม่เคยพบ เพราะสะท้อนแนวคิดด้านวัฒนธรรมที่ต่างไปจากของไทย 2. การแปลเป็นฉบับภาษาไทยโดยผู้เรียบเรียงเพิ่มเติมการเปรียบเทียบทั้งๆ ที่ฉบับภาษาจีนไม่มีการเปรียบเทียบ
- Publicationสัญลักษณ์และเรื่องเล่าจากจิตรกรรมศาลเจ้าจีน: กรณีศึกษาจากศาลเจ้าบึงพระ ต.บึงพระ อ.เมือง จ.พิษณุโลกภูริวรรณ วรานุสาสน์; Waranusast, Puriwan (2016)บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาภาพสัญลักษณ์มงคลจีนและเรื่องเล่าที่ปรากฏในภาพจิตรกรรมฝาผนังในศาลเจ้าบึงพระ ผลการศึกษาพบว่า ภาพจิตรกรรมในศาลเจ้าบึงพระสามารถแบ่งได้เป็น 2 ประเภทได้แก่ ภาพจิตรกรรมที่ใช้สัญลักษณ์มงคลของจีนและภาพที่เป็นเรื่องเล่าที่มีชื่อเสียงของจีน ภาพจิตรกรรมสัญลักษณ์มงคล แบ่งได้เป็น 1) ภาพสัญลักษณ์พืช ได้แก่ ต้นไม้ ดอกไม้ ผลไม้ และผัก 2) สัญลักษณ์สัตว์ ได้แก่ นก สัตว์บก สัตว์น้ำ และสัตว์ในเทพนิยาย 3) สัญลักษณ์อื่นๆ เป็นการนำสัญลักษณ์ของเทพเจ้าหรือสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆ มาวาดรวมกันก่อให้เกิดความหมายใหม่ ส่วนเรื่องเล่า แบ่งเป็น 1) เรื่องเล่าที่มีที่มาจากวรรณคดีโบราณหรือนิทาน 2) เรื่องเล่าที่มีที่มาจากประวัติศาสตร์ และ 3) เรื่องเล่าที่มาจากความเชื่อทางศาสนา