บาลีและสันสกฤต : Pali and Sanskrit
Permanent URI for this community
Browse
Browsing บาลีและสันสกฤต : Pali and Sanskrit by ISCED Classification "0222 ประวัติศาสตร์และโบราณคดี"
Now showing 1 - 8 of 8
Results Per Page
Sort Options
- Publicationการเฉลิมฉลองเทศกาลทุรคาบำรุง คำเอก; Kam-Ek, Bamroong (2010)ใบบรรดาเทศกาลอินเดียที่สำคัญ ทุรคาบูชา เป็นเทศกาลที่ถูกเฉลิมฉลองอย่างพิเศษทั่วอินเดียโดยเฉพาะอย่างยิ่งในรัฐเบงกอล เรียกว่า “นวราตรี” เพราะมีการบูชาพระเทวีทุรคา 9 คืน และถึงวันที่ 10 เรียก “วิชัยทศมี” ทุรคารูปน่ากลัวเป็นศักดิของพระศิวะ พระองค์ได้ถูกพวกเทวดาเชิญให้ไปปราบมหิษาสูรผู้มาทำความเดือดร้อนพวกเขา มีกล่าวไม่ในสกันทปูราณะเรื่องพระเทวีต่อสู้กับอสูร เรารู้เรื่องพระทุรคาเทวีจากปุราณะ ตันตระก็ถือผู้หญิงเป็นดั่งเทพสตรีเหมือนกัน แต่ตันตระเกี่ยวกับการบูชาเด็กสาวผู้ถูกถือว่าเป็นพระแม่เทวีผู้มีชื่อเสียง ดังนั้นการบูชาพระเทวี (กุมารีบูชา) ได้เกิดในสมัยตันตระ การบูชาทุรคา ส่วนมากได้ปฏิบัติกันในรัฐเบงกอล ระหว่างเวลานี้ประชาชนผู้ภักดีอ่านคัมภีร์มาหาตมยะทุกวัน วันสุดท้ายก็จะลอยรูปพระเทวีในแม่น้ำมีชื่อพระทุรคา ที่รู้กันดีคือ ปารวตี กาลี อุมา เป็นต้น กล่าวไว้ในปูราณะ การบูชาพระเทวีด้วยเนื้อสัตว์และมนุษย์ มาจากคนชั้นต่ำ แล้วคนชั้นสูงได้ยืมไปปฏิบัติ ในเวลานี้ คนทางอุตตรประเทศ(ทางเหนือ) เชื่อว่าพระรามได้ชนะพระราวณะ(ทศกัณฑ์) หลังจากสู้กันเป็นเวลา 10 วัน แล้วประชาชนก็จะเผาหุ่นใหญ่ของพระราวณะ เมฆนาถ และกุมภกรรณในเมืองหลวงใหญ่ ในเมืองไทยที่ถนนสีลม กรุงเทพฯ วัดพระศรีมหาอุมาเทวี เพิ่งจะเฉลิมฉลองเทศกาลทุรคาบูชาไปเมื่อวันที่ 17 ตุลาคม 2553 นี้เอง
- Publicationการศึกษาสถานภาพของครูและศิษย์ในคัมภีร์ธรรมศาสตร์วีรยุทธ เอกพันธ์; Eggapun, Weerayud (1985)ทัศนะเรื่องครูและศิษย์ที่ปรากฏในคัมภีร์ต่างๆ ของอินเดียนั้นมีมาตั้งแต่สมัยพระเวทแล้ว แต่ปรากฏในลักษณะที่กระจัดกระจายกันอยู่ คัมภีร์ธรรมศาสตร์ต่างๆ อันถือว่าเป็นบันทึกที่สำคัญที่สุดของสังคมอินเดียโบราณในยุคที่พราหมณ์มีอำนาจสูงสุด ส่วนหนึ่งได้บันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับพราหมณ์ในด้านความเป็นครูและความสัมพันธ์ที่มีต่อศิษย์ไว้เป็นอันมาก และพราหมณ์เป็นผู้มีบทบาทสำคัญในการสร้างสรรค์และดำรงไว้ซึ่งวัฒนธรรมของอินเดีย และมีความสัมพันธ์กับวัฒนธรรมของไทยมาแต่สมัยโบราณในฐานะผู้ประกอบพระราชพิธีต่างๆ แต่ว่าหน้าที่อันแท้จริงของพราหมณ์คือการเป็นครู ซึ่งยังไม่เป็นที่รู้จักแพร่หลายในเมืองไทยเหมือนหน้าที่ในการประกอบพระราชพิธีต่างๆ คัมภีร์ธรรมศาสตร์เป็นหลักฐานสำคัญที่น่าสนใจ ควรแก่การศึกษาวิเคราะห์วิจัยในส่วนที่เกี่ยวกับครูและศิษย์ให้แจ่มแจ้ง ผู้วิจัยจึงได้รวบรวมข้อมูลจากคัมภีร์ธรรมศาสตร์ฉบับต่างๆ ที่เป็นภาษาสันสกฤตและเอกสารอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องแล้วศึกษาวิจัยจนได้ผลอันเด่นชัดว่า ครูมีความจำเป็นต่อระบบการศึกษาของอินเดียโบราณ ความสำคัญของครูอยู่ที่ความรับผิดชอบต่อหน้าที่ คือการถ่ายทอดความรู้ให้แก่ศิษย์ ตามหลักฐานที่ปรากฏในคัมภีร์ธรรมศาสตร์ ครูต้องเป็นพราหมณ์เท่านั้น ครูที่เป็นกษัตริย์หรือไวศยะก็มีบ้าง แต่น้อยและไม่เป็นที่นิยม เนื่องจากครูเป็นผู้ที่อยู่ในวรรณะสูง ครูจึงเป็นผู้ที่สังคมให้เกียรติอย่างสูง เป็นที่ยอมรับกันทั่วไปว่า ผู้ใดจะดูหมิ่นเหยียดหยามครูไม่ได้ ทุกคนต้องให้ความเคารพครู ชีวิตครูขึ้นกับบุคคลอื่น จึงไม่มีหลักเกณฑ์ที่แน่นอนเกี่ยวกับรายได้ของครู รายได้ที่เป็นวัตถุสิ่งของอาจจะไม่มีมากนัก แต่ผลที่ได้ทางด้านจิตใจนั้น ครูได้รับความเคารพนับถือเหมือนเทพเจ้า ความสัมพันธ์ของครูกับศิษย์เป็นความสัมพันธ์อันใกล้ชิดเหมือนบิดากับบุตร ศิษย์ต้องอาศัยในบ้านของครู ครูจะสอนวิชาความรู้ให้เมื่อมีความพอใจและมีเวลาว่าง ครูจะไม่สอนแก่บุคคลที่ไม่คุ้นเคย ดังนั้นจึงมีหลักปฏิบัติมากมายสำหรับศิษย์ เพื่อทำให้ครูถ่ายทอดความรู้ให้ด้วยความเต็มใจ ครูเองก็ปฏิบัติต่อศิษย์เหมือนศิษย์เป็นบุคคลในครอบครัวของตน เมื่อศิษย์มีความผิดก็ตำหนิลงโทษตามความเหมาะสม ศิษย์ผู้อยู่ในวัยเรียนได้รับเกียรติในสังคมอินเดียโบราณเป็นอย่างดี แต่ศิษย์ผู้เรียนสำเร็จและผ่านพิธีสนานเป็นสนาตกะแล้วจะได้รับเกียรติสูงกว่าศิษย์ผู้อยู่ในวัยเรียน ในด้านบทบาทการสั่งสอนวิชาความรู้แก่ศิษย์นั้นคล้ายคลึงกับระบบการเรียนการสอนของไทยสมัยโบราณ มีการหวงวิชาความรู้ไว้เพื่อถ่ายทอดแก่ศิษย์ผู้ใกล้ชิดโดยใช้วิธีถ่ายทอดแบบสอนปากเปล่า หลักปฏิบัติต่างๆ ของศิษย์ เช่น การหาน้ำ การนวดให้ครู ตลอดจนมารยาทในการนั่ง นอน ยืน และอื่นๆ ก็มีส่วนคล้ายคลึงกัน สำหรับส่วนที่แตกต่างกันคือคนในสังคมไทยมีโอกาสได้ศึกษาเล่าเรียนโดยไม่ถูกจำกัดด้วยวรรณะเหมือนระบบการศึกษาของอินเดียโบราณและครูที่ปรากฏหลักฐานในคัมภีร์ธรรมศาสตร์เป็นครูอาชีพ กำหนดว่าเป็นหน้าที่หลักของพราหมณ์แต่ครูของไทยสมัยโบราณไม่ปรากฏมีครูอาชีพ ผู้มีความรู้สามารถตั้งตัวเป็นครูได้ตามแต่สังคมจะยอมรับว่ามีความสามารถเพียงใดหรือไม่มากกว่า.
- Publicationพระพิฆเนศวร "เจ้าผู้มีอำนาจเหนืออุปสรรค"จิรพัฒน์ ประพันธ์วิทยา (คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ศูนย์รังสิต, 2009)
- Publicationภาษาสันสกฤตและลัทธิมหายานในเมืองไทยม.ร.ว. พันธุ์ทิพย์ บริพัตร (โรงพิมพ์กรุงสยามการพิมพ์, 1969)
- Publicationลักษณะพระพุทธศาสนาเถรวาทในพระไตรปิฎกเธียรไท รักคง (2017)พระพุทธศาสนา คือ ศาสนาที่ถือว่าธรรมะเป็นความจริงสากล ที่ใครก็ตามหากสิ้นกิเลสก็จะพลได้ด้วยตนเอง แต่ผู้ที่ได้บำเพ็ญบารมีจนตรัสรู้ และสามารถตั้งพุทธบริษัทปัจจุบันขึ้นได้ คือ พระพุทธโคตม ซึ่งเป็นองค์หนึ่งในบรรดาสัมมาสัมพุทธเจ้ามากมายที่ได้เคยตั้งพุทธบริษัทมาแล้ว และที่จะตั้งต่อไปในอนาคต ยังมี พระพุทธเจ้าอีกมากที่ตรัสรู้แต่ไม่มีบารมีพอให้ตั้งพุทธบริษัทได้ จึงให้ผลเฉพาะตัวเรียกว่า ปัจเจกพุทธเจ้า
- Publicationอินเดียแดนพุทธภูมิ / โดย ฉายา แฮสเนอร์ (งานแปล)จิรพัฒน์ ประพันธ์วิทยา (มีเดีย ทรานส์เอเซีย, 1988)
- Publicationอินเดียมหัศจรรย์ : ศึกษาประวัติศาสตร์และวัฒนธรรรมของอนุทวีปอินเดียก่อนการเข้ามาของมุสลิม = The wonder that was India / A.L. Basham (งานแปล)จิรพัฒน์ ประพันธ์วิทยา; จิรบดี เตชะเสน; ชาญวิทย์ เกษตรศิริ; ธิติมา พิทักษ์ไพรวัน; บุญจิรา ถึงสุข; วิทยา สุจริตธนารักษ์; ศรีสุรางค์ พูลทรัพย์; อรรถวิบูลย์ ศรีสุวรนันท์; กาญจนี ละอองศรี (มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 2016)
- Publicationอินเดียสมัยพุทธกาลและภาษาสันกฤตกับภาษาบาลีกรุณา-เรืองอุไร กุศลาศัย (มหาจุฬาบรรณาคาร, 1989)