Publication: ประตู่สู่อุษาคเนย์ : มุมมองใหม่ต่อการศึกษาประวัติศาสตร์เมืองเพชรบุรี
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2018
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
2672-9709
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
Journal of the Faculty of Arts, Silpakorn University
Journal of the Faculty of Arts, Silpakorn University
Volume
40
Issue
1
Edition
Start Page
11
End Page
50
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
ประตู่สู่อุษาคเนย์ : มุมมองใหม่ต่อการศึกษาประวัติศาสตร์เมืองเพชรบุรี
Alternative Title(s)
Gateway to Southeast Asia: New Perspective on the Study of Maung Petchaburi's History
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
บทความวิจัยชิ้นนี้มีจุดมุงหมายที่จะชี้ให้เห็นว่าการต่อยอดองค์ความรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์เพชรบุรีกระทำได้โดยการนำข้อมูลประวัติศาสตร์มาวิเคราะห์ในแนวทางการศึกษาแบบ 'autonomous history' ได้แก่ การมองเพชรบุรีในฐานะเป็นหน่วยการเมืองอิสระที่สามารถนำมาเป็นจุดศูนย์กลางของการศึกษา (focal/reference point)ได้ด้วยตนเอง
ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่าเพชรบุรีในกรอบของ 'autonomous history' มีพัฒนาการทางประวัติศาสตร์ และปริมณฑลของความสัมพันธ์ทางประวัติศาสตร์เป็นของตนเอง มีพลวัตความเปลี่ยนแปลงที่ขับเคลื่อนโดยบทบาทหน้าที่ของเพชรบุรีในแต่ละช่วงเวลา การใช้แนวทางการศึกษาแบบ 'autonomous history' ชี้ให้เห็นความสำคัญของเพชรบุรีในฐานะ 'ประตูสู่อุษาคเนย์' เนื่องจากเมืองเพชรบุรีในอดีตมาจนถึงรัชกาลที่ 3 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ทำหน้าที่เป็นจุดตัดที่เชื่อมต่อบริเวณพื้นทวีปและครบสมุทรมลายูด้านหนึ่ง และเชื่อมเส้นทางเดินเรือจากทะเลจีนใต้กับอ่าวเบงกอลอีกด้านหนึ่ง ความสำคัญของต้นทุนทางพื้นที่ ทำเลที่ตั้ง และผลผลิตทำให้เพชรบุรีมีบทบาทสำคัญทั้งทางด้านการเมือง การทหาร การค้า และการรับ-ถ่ายทอดวัฒนธรรม และที่สำคัญคือเป็นที่ลงรากปักหลักตั้งหลักแหล่งของผู้คนหลากชาติพันธุ์ หลายศาสนา ซึ่งอธิบายความเป็นพหุชุมชนของเพชรบุรีในปัจจุบันได้เป็นอย่างดี
This research article aims to present an argument that for the construction of a new body of knowledge on Petchaburi history, the best approach is to study within the context of 'autonomous history'. This approach looks at Petchaburi as an independent political entity that can be used as a focal or a reference point of the study on its own. The research findings suggest that Petchaburi within the context of autonomous history had its own historical development, its own Mandala or circle of historical relationships, and its own dynamic resulting from changing roles within each period of time. The autonomous history approach confirms the significant role of Petchaburi as the 'Gateway to Southeast Asia' since from its beginning up until the reign of King Rama III of Ratanakosin era, Petchaburi functioned as a nodal point connecting mainland Southeast Asia with the Malay Peninsula on the one hand and connecting traffic from the South China Sea with the Bay of Bengal on the other. The importance of Petchaburi's geography, logistics and economic assets shaped her various roles : political, military, trade and cultural transmission. Most importantly, Petchaburi became a place of settlement for many migratory groups of people from various ethnic and religious backgrounds. This aspect of her history best explains the plurality of present-day communities within Petchaburi Province.
This research article aims to present an argument that for the construction of a new body of knowledge on Petchaburi history, the best approach is to study within the context of 'autonomous history'. This approach looks at Petchaburi as an independent political entity that can be used as a focal or a reference point of the study on its own. The research findings suggest that Petchaburi within the context of autonomous history had its own historical development, its own Mandala or circle of historical relationships, and its own dynamic resulting from changing roles within each period of time. The autonomous history approach confirms the significant role of Petchaburi as the 'Gateway to Southeast Asia' since from its beginning up until the reign of King Rama III of Ratanakosin era, Petchaburi functioned as a nodal point connecting mainland Southeast Asia with the Malay Peninsula on the one hand and connecting traffic from the South China Sea with the Bay of Bengal on the other. The importance of Petchaburi's geography, logistics and economic assets shaped her various roles : political, military, trade and cultural transmission. Most importantly, Petchaburi became a place of settlement for many migratory groups of people from various ethnic and religious backgrounds. This aspect of her history best explains the plurality of present-day communities within Petchaburi Province.