Publication: ปัญหาการศึกษาภาษาอังกฤษในญี่ปุ่น: มิติประวัติศาสตร์
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2018
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
2408-0829
eISSN
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
วารสารประวัติศาสตร์ ธรรมศาสตร์
Thammasat Journal of History
Thammasat Journal of History
Volume
5
Issue
1
Edition
Start Page
337
End Page
387
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
ปัญหาการศึกษาภาษาอังกฤษในญี่ปุ่น: มิติประวัติศาสตร์
Alternative Title(s)
The Problem in English Language Education in Japan: A Historical Study
Author(s)
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
บทความนี้มุ่งศึกษาปัญหาการศึกษาภาษาอังกฤษในญี่ปุ่นโดยเฉพาะปัญหาทักษะการสื่อสาร โดยวิเคราะห์ความเชื่อมโยงระหว่างประเด็นอัตลักษณ์ที่ผูกติดกับภาษาต่างชาติ กับโครงสร้างการศึกษาภาษาอังกฤษที่จัดขึ้นในแต่ละยุคซึ่งก่อให้เกิดปัญหาประสิทธิภาพการศึกษาที่ส่งผลต่อเนื่องตามมา งานศึกษานี้แบ่งเนื้อหาออกเป็น 5 ยุค ได้แก่ 1) การศึกษาภาษาต่างชาติก่อนการเปิดประเทศปี1853 2) กระแสสูงของการศึกษาภาษาอังกฤษจากยุคเปิดประเทศสู่ต้นสมัยเมจิ (1853-1883) 3) กระแสตีกลับจากกลางยุคเมจิถึงการสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 (1883-1945) 4) การคืนสถานะหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 (1945-1987) และ 5) กระแสโลกาภิวัตน์กลางทศวรรษ 1980 ถึงต้นศตวรรษที่ 21 (1987-2011) ผลการศึกษาพบว่าประเด็นอัตลักษณ์ที่ผูกติดกับภาษาต่างชาติ ส่งผลกระทบต่อโครงสร้างการศึกษาภาษาอังกฤษในญี่ปุ่นตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงปัจจุบัน แม้ญี่ปุ่นรับรู้ถึงความสำคัญของการศึกษาภาษาของชาติตะวันตกโดยเฉพาะภาษาอังกฤษ แต่ก็ตระหนักถึงภยันตรายจากภายนอกที่อาจพ่วงมากับการเล่าเรียนจึงกำหนดแนวทางให้การศึกษาภาษาอังกฤษเป็นเพียงเครื่องมือในการรับวิทยาการตะวันตก ที่ไม่กระทบกับอัตลักษณ์ความเป็นญี่ปุ่น หลักการดังกล่าวนำไปสู่การลดทอนเนื้อหาของการศึกษาภาษาอังกฤษให้จำกัดเฉพาะด้านไวยากรณ์และการอ่านแปลความ โดยเฉพาะตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 ที่การศึกษาภาษาอังกฤษในโรงเรียนมีฐานะเป็นเพียงวิชาเรียนที่ใช้ในการสอบวัดความรู้หรือสอบเข้าศึกษาต่อ แต่เมื่อเข้าสู่ปลายศตวรรษที่ 20 กระแสโลกาภิวัตน์และความก้าวหน้าของเทคโนโลยีข้อมูลข่าวสาร ก็ทำให้ญี่ป่นุ ต้องปฏิรูปการศึกษาภาษาอังกฤษครั้งใหญ่โดยเฉพาะในด้านทักษะการสื่อสาร อย่างไรก็ตามการส่งเสริมการศึกษาภาษาต่างชาติที่มากขึ้นก็กระทบกับอัตลักษณ์ความเป็นญี่ปุ่น จนนำไปสู่แนวทางการจัดการศึกษาที่มีความลักลั่นขัดแย้งกันเองจนถึงปัจจุบัน
This article aims to explore the problem in English language education in Japan, particularly, in communication skills by analyzing the relationship between the issues of identity attached to foreign languages and the structure of English language education provided during each era, accentuating problems in learning efficiency with subsequent effects. This study is divided into 5 eras: 1) Foreign languages learning before the open-door policy in 1853
2) Trend to learn English from the open-door era to the beginning of Meiji era (1853-1883)
3) Reverse trend from the middle of Meiji until the end of WW2 (1883-1945)
4) Reinstatement after WW2 (1945-1987)
and 5) Globalization from mid-1980s to the beginning of the 21st Century (1987-2011). The result shows that the issue of identify attached to foreign languages affects the structure of English education in Japan since the beginning until the present day. Although Japan acknowledged the importance of Western languages learning, especially, English, at the same time, the country became aware of dangers from the outside derived from said learning. Therefore, English learning was viewed as a tool for transferring Western technology, which did not affect the Japanese identity. Said principle has led to a reduction in content for English learning, focusing only on grammar and translation, especially since the beginning of the 20th Century, where English learning in school was designated only as a subject for competency test or for entrance examination. However, at the end of the 20th Century, globaliza-tion and advances in information and communication technologies have forced Japan to overhaul its English learning model, particularly, in communication skills. This action to promote more foreign languages learning, nevertheless, has affected the Japanese identity and has resulted in an unsystematic, contradictory educational model until the present day.
This article aims to explore the problem in English language education in Japan, particularly, in communication skills by analyzing the relationship between the issues of identity attached to foreign languages and the structure of English language education provided during each era, accentuating problems in learning efficiency with subsequent effects. This study is divided into 5 eras: 1) Foreign languages learning before the open-door policy in 1853
2) Trend to learn English from the open-door era to the beginning of Meiji era (1853-1883)
3) Reverse trend from the middle of Meiji until the end of WW2 (1883-1945)
4) Reinstatement after WW2 (1945-1987)
and 5) Globalization from mid-1980s to the beginning of the 21st Century (1987-2011). The result shows that the issue of identify attached to foreign languages affects the structure of English education in Japan since the beginning until the present day. Although Japan acknowledged the importance of Western languages learning, especially, English, at the same time, the country became aware of dangers from the outside derived from said learning. Therefore, English learning was viewed as a tool for transferring Western technology, which did not affect the Japanese identity. Said principle has led to a reduction in content for English learning, focusing only on grammar and translation, especially since the beginning of the 20th Century, where English learning in school was designated only as a subject for competency test or for entrance examination. However, at the end of the 20th Century, globaliza-tion and advances in information and communication technologies have forced Japan to overhaul its English learning model, particularly, in communication skills. This action to promote more foreign languages learning, nevertheless, has affected the Japanese identity and has resulted in an unsystematic, contradictory educational model until the present day.