Publication: ประวัติศาสตร์เวียดนามตอนใต้ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 8 ถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2014
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
Volume
Issue
Edition
Start Page
End Page
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
ประวัติศาสตร์เวียดนามตอนใต้ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 8 ถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20
Alternative Title(s)
History of southern vietnam from 8th century to mid 20th century
Author(s)
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายในการนำ “พื้นที่เวียดนามตอนใต้” มาเป็นหน่วยในการศึกษาทางประวัติศาสตร์ โดยพิจารณาพัฒนาการของพื้นที่เวียดนามตอนใต้และผู้คนที่อยู่ในบริเวณนั้นตั้งแต่กลางคริสต์ศตวรรษที่ 8 มาจนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 เพื่อวิเคราะห์พลวัตร ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในพื้นที่ที่ทำการศึกษาตามช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์และศึกษาความเคลื่อนไหวและพัฒนาการของกลุ่มคนที่เข้ามาอยู่ในพื้นที่นี้ วิธีการศึกษาใช้วิธีการทางประวัติศาสตร์โดยรวบรวมข้อมูลจากหลักฐานชั้นต้นและชั้นรอง นำมาเคราะห์ และนำเสนอในรูปแบบการพรรณาความ
ผลการศึกษาพบว่าดินแดนเวียดนามตอนใต้ในแต่ละช่วงเวลามีพัฒนาการที่แตกต่างไปจากดินแดนทางตอนเหนืออย่างชัดเจน ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 8 ถึง 14 พื้นที่เวียดนามตอนใต้มีกลุ่มคนดั้งเดิมตั้งถิ่นฐานอยู่ก่อน ได้แก่ ชาวจามและเขมร ซึ่งเป็นกลุ่มคนที่มีพื้นฐานวัฒนธรรมอินเดีย แตกต่างไปจากพื้นที่ทางตอนเหนือของชาวเวียดที่รับวัฒนธรรมของจีนเป็นหลัก ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 15 - 18 มีการเคลื่อนตัวของชาวเวียดจำนวนมากลงมาตั้งถิ่นฐานในพื้นที่เดิมของอาณาจักรจาม โดยเกิดศูนย์อำนาจอิสระขึ้นในบริเวณเวียดนามใต้ภายใต้การนำของตระกูลเหงียน ศูนย์อำนาจใหม่นี้สามารถดำรงอยู่ได้หลังจากการแยกตัวออกจากอาณาจักรเวียดนามทางเหนือด้วยการพึ่งพาการค้าทางทะเล โดยเฉพาะกับต่างประเทศ เห็นได้จากการก่อเกิดและบทบาทของเมืองท่าฮอยอัน ซึ่งเป็นเมืองหาสาคัญแห่งหนึ่งของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 17-18
ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 ดินแดนเวียดนาม ทั้งตอนเหนือและใต้ถูกรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวภายใต้การปกครองของราชวงศ์เหงียนตั้งแต่ ค.ศ. 1802 แต่ความเป็นหนึ่งเดียวดำรงอยู่ในระยะเวลาอันสั้นอันเนื่องมาจากระบอบอาณานิคมของฝรั่งเศส ฝรั่งเศสเริ่มครอบครองดินแดนในพื้นที่เวียดนามตอนใต้ใน ค.ศ. 1867 ส่งผลให้พื้นที่ดังกล่าวถูกแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือบริเวณอันนัมและโคซินจีน โคซินจีนเป็นพื้นที่ที่ฝรั่งเศสปกครองโดยตรงเป็นอาณานิคมเต็มรูป จึงทำให้บริเวณนี้มีพัฒนาการที่แตกต่างไปจากอันนัมซึ่งฝรั่งเศสปกครองเป็นรัฐใต้อาณานิคมและยังคงเป็นที่ตั้งของราชสำนักเวียดนามมาจนถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่20
ในภาพรวม การศึกษาพื้นที่เวียดนามตอนใต้ในบริบทประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นว่าพื้นที่ส่วนนี้มีพัฒนาการเป็นของตนเองแตกต่างไปจากบริเวณเวียดนามตอนเหนือ มีพัฒนาการทางการเมืองและเศรษฐกิจเฉพาะตัว และที่สำคัญ เป็นพื้นที่ที่มีการเปิดรับและผสมกลมกลืนกับกลุ่มคนและวัฒนธรรมที่มาจากภายนอกมากกว่าดินแดนทางตอนเหนือ
The aim of this thesis is to employ the area of ‘Southern Vietnam’ as a unit for historical study. It proposes to look at the development of area and the peoples within from the 8th to mid-20th centuries in order to analyze their dynamics and changes in different period. The method used for this study is historical method, by gathering data from both primary and secondary sources, analyze them and present the findings in a narrative form. The research’s result shows that the area of ‘Southern Vietnam’ did have different historical developments from the area in the North. From the 8th to 14 centuries, this area was inhibited mainly by the Cham of Champa and the Khmer, both of which were rooted in Indian sub-culture while the northern part of Vietnam came under the influence of Chinese culture. During the 15th-18th centuries, a large number of Vietnamese people migrated south into the Cham territories, given rise to an independent Vietnamese center under the leadership of the Nguyen clan. The new center became viable through international maritime trade as seen in the rise and development of Hoi An, one of the most important city-port of Southeast Asia during the 17th and 18th centuries. During the 19th century, Northern and Southern parts of Vietnam came together briefly under the Nguyen Dynasties from 1802, only to be separated again by French colonial ambition. The French annexed Cochinchina in 1867, and by doing so divided southern Vietnam into 2 areas, Annam and Cochinchina. Cochinchina was governed directly as a French colony, thus differing from the Annam Protectorate where Vietnamese court still functioned up until the mid-20th century. In all, the study of ‘Southern Vietnam’ in historical context points to the fact that this area had unique and autonomous historical dynamics, with its own political and economic development that differed from its northern counterpart. Most importantly, this area was demographically more mixed
it was more exposed to people and influence from outside and as a result more culturally accommodating and adaptable.
The aim of this thesis is to employ the area of ‘Southern Vietnam’ as a unit for historical study. It proposes to look at the development of area and the peoples within from the 8th to mid-20th centuries in order to analyze their dynamics and changes in different period. The method used for this study is historical method, by gathering data from both primary and secondary sources, analyze them and present the findings in a narrative form. The research’s result shows that the area of ‘Southern Vietnam’ did have different historical developments from the area in the North. From the 8th to 14 centuries, this area was inhibited mainly by the Cham of Champa and the Khmer, both of which were rooted in Indian sub-culture while the northern part of Vietnam came under the influence of Chinese culture. During the 15th-18th centuries, a large number of Vietnamese people migrated south into the Cham territories, given rise to an independent Vietnamese center under the leadership of the Nguyen clan. The new center became viable through international maritime trade as seen in the rise and development of Hoi An, one of the most important city-port of Southeast Asia during the 17th and 18th centuries. During the 19th century, Northern and Southern parts of Vietnam came together briefly under the Nguyen Dynasties from 1802, only to be separated again by French colonial ambition. The French annexed Cochinchina in 1867, and by doing so divided southern Vietnam into 2 areas, Annam and Cochinchina. Cochinchina was governed directly as a French colony, thus differing from the Annam Protectorate where Vietnamese court still functioned up until the mid-20th century. In all, the study of ‘Southern Vietnam’ in historical context points to the fact that this area had unique and autonomous historical dynamics, with its own political and economic development that differed from its northern counterpart. Most importantly, this area was demographically more mixed
it was more exposed to people and influence from outside and as a result more culturally accommodating and adaptable.
Table of contents
Description
Sponsorship
Degree Name
อักษรศาสตรมหาบัณฑิต
Degree Level
ปริญญาโท
Degree Department
บัณฑิตวิทยาลัย
Degree Discipline
Degree Grantor(s)
มหาวิทยาลัยศิลปกร