Publication: การศึกษางานแปลปรัชญานิพนธ์จีน สมัยต้นรัตนโกสินทร์ : กรณีศึกษาการแปลสุภาษิตขงจู๊ โดยพระอมรโมลี (จี่)
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2020
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
1905-1972
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
Chinese Studies Journal Kasetsart University
Chinese Studies Journal Kasetsart University
Volume
13
Issue
2
Edition
Start Page
313
End Page
333
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
การศึกษางานแปลปรัชญานิพนธ์จีน สมัยต้นรัตนโกสินทร์ : กรณีศึกษาการแปลสุภาษิตขงจู๊ โดยพระอมรโมลี (จี่)
Alternative Title(s)
The Study of Translation of Chinese PhilosophicalComposition :Analects of Confucius in early Rattanakosin Period by Amon Moli (Ji) Priest
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการแปลปรัชญานิพนธ์จีนเป็นภาษาไทยในยุคต้นรัตนโกสินทร์ ซึ่งถือเป็นการแปลปรัชญานิพนธ์จีนยุคแรกของไทย โดยงานปรัชญานิพนธ์จีนลำดับต้น ๆ ที่พบคือคัมภีร์หลุนอี่ว์[1] （论语）หรือชื่อภาษาไทยที่ใช้คือ สุภาษิตขงจู๊ อำนวยการแปลโดยพระอมรโมลี (จี่) เมื่อปีพ.ศ. 2369 เนื่องจากในสมัยนั้นไม่มีผู้รู้ภาษาจีนและไทยดีในบุคคลเดียวกัน การแปลจึงมีทั้งวิธีการถอดความ วิธีรวบรัดตัดย่อ รวมถึงวิธีการขยายความ เพื่อให้ผู้อ่านชาวไทยเข้าใจในสาระนั้นได้ง่ายขึ้น
ผลการศึกษาพบว่า การแปลปรัชญานิพนธ์จีนคัมภีร์หลุนอี่ว์ สมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นมีลักษณะต่อไปนี้ มีการตัดข้อความ ขยายความ ดัดแปลงข้อความ เพิ่มเติมตัวอย่างในข้อความต้นฉบับ รวมถึงนำข้อความจากปรัชญานิพนธ์จีนเล่มอื่นสอดแทรกเข้ามาในบทแปล ซึ่งสิ่งเหล่านี้ทำให้บทแปลภาษาไทยมีเนื้อหาที่ไม่ตรงกับต้นฉบับภาษาจีนอยู่มาก สำหรับการถอดเสียงภาษาจีนเป็นภาษาไทย พบว่าคำทับศัพท์ภาษาจีนในบทแปล เช่น ชื่อบุคคล ใช้ตามเสียงภาษาจีนฮกเกี้ยน（闽南话）สำเนียงจางโจว[2] อนึ่ง ผู้วิจัยคาดว่าวัตถุประสงค์หลักในการแปลปรัชญานิพนธ์เรื่องนี้ คือ ผู้แปลหมายจะเผยแพร่หลักปรัชญาและคุณธรรมในการดำเนินชีวิตของคนจีนสู่สังคมไทย
This paper aims to explore the Thai translated version of the Chinese Philosophical Composition during the early Rattanakosin period, which is considered the most initial translation of Chinese philosophical composition in Thailand. One of the initial translation works of Chinese philosophy is the Analects by Confucius
its title in Thai is 'Suphasit Kongju,' this version was translated by Amon Moli (Ji) Priest in 1826. Since no one knew well of both Chinese and Thai during that time, several translation strategies were needed to help Thai readers understand the content better. The strategies included a direct sentence-to-sentence translation, abridgment, and explication.The results show that the Analects' translationstrategies in the early Rattanakosin period are deletion, explication, text modification, and example-addition. Besides these strategies, the translator also added some text from other Chinese philosophical literature into the translation. Consequently, it leads to a large discrepancy between the Thai and Chinese versions. In addition, transliterated Chinese words into Thai, such as personal names, were referred to Zhangzhou accent of the Hokkien dialect. The author proposes that the translator of the Analects intended to promote the Chinese philosophy and moral principles to Thai society.
This paper aims to explore the Thai translated version of the Chinese Philosophical Composition during the early Rattanakosin period, which is considered the most initial translation of Chinese philosophical composition in Thailand. One of the initial translation works of Chinese philosophy is the Analects by Confucius
its title in Thai is 'Suphasit Kongju,' this version was translated by Amon Moli (Ji) Priest in 1826. Since no one knew well of both Chinese and Thai during that time, several translation strategies were needed to help Thai readers understand the content better. The strategies included a direct sentence-to-sentence translation, abridgment, and explication.The results show that the Analects' translationstrategies in the early Rattanakosin period are deletion, explication, text modification, and example-addition. Besides these strategies, the translator also added some text from other Chinese philosophical literature into the translation. Consequently, it leads to a large discrepancy between the Thai and Chinese versions. In addition, transliterated Chinese words into Thai, such as personal names, were referred to Zhangzhou accent of the Hokkien dialect. The author proposes that the translator of the Analects intended to promote the Chinese philosophy and moral principles to Thai society.