Publication: Variation of Vietnamese in the northeast of Thailand
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2009
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
en
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
Volume
Issue
Edition
Start Page
End Page
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
Variation of Vietnamese in the northeast of Thailand
Alternative Title(s)
การแปรของภาษาเวียดนามในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของไทย
Author(s)
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการแปรของหน่วยเสียงพยัญชนะ สระและวรรณยุกต์ของภาษา เวียดนามในคน ๓ กลุ่มอายุ ใน ๑๔ จังหวัดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนของประเทศไทย และการลงแผนที่ ภาษาของภาษาเวียดนามในบริเวณที่ศึกษา ผู้บอกภาษาแบ่งออกเป็น ๓ กลุ่มอายุ คือ ๔๐ ปีลงมา, ๔๑-๕๙ ปี และ ๖๐ ปีขึ้นไป ข้อมูลการแปรของเสียงพยัญชนะและสระนั้น ได้มาจากรายการคำศัพท์ ๒๘๑ คำที่ใช้ศึกษาภาษาในสาขา เวียดเหมื่อง ส่วนข้อมูลการแปรของเสียงวรรณยุกต์ได้มาจากชุดคำภาษาเวียดนามที่ประกอบด้วยเสียงวรรณยุกต์ ทั้ง ๖ เสียง โดยการใช้โปรแกรม WINCECIL ในการวิเคราะห์ จากการวิเคราะห์ข้อมูลพบว่าภาษาเวียดนามในบริเวณที่ศึกษาประกอบด้วย ๒ ถิ่น คือภาษาเวียดนามถิ่น เหนือและภาษาเวียดนามถิ่นกลาง โดยผู้พูดส่วนใหญ่จะพูดภาษาถิ่นกลางมากกว่า สำหรับผู้พูดถิ่นเหนือนั้น หน่วย เสียงย่อยม้วนลิ้นเพดานแข็ง [ˇ ß] ได้รวมเข้าด้วยกันกับหน่วยเสียงย่อยไม่ม้วนลิ้น [c s] และหน่วยเสียงย่อยรัว [r] ได้รวมเข้าด้วยกับหน่วยเสียงย่อยเสียดแทรก โฆษะ ปุ่มเหงือก [z] สำหรับผู้พูดภาษาถิ่นกลางนั้น ยังคงแยก หน่วยเสียงย่อยดังกล่าวอยู่ แต่ได้รวมหน่วยเสียงย่อยเสียดแทรก โฆษะ ปุ่มเหงือก เข้ากับหน่วยเสียงย่อยอัฒสระ เพดานแข็ง [j] อย่างไรก็ตามในกลุ่มผู้พูดถิ่นเหนืออายุน้อยนั้น จะใช้หน่วยเสียงย่อยอัฒสระในทุกบริบท ในการแปรหน่วยเสียงพยัญชนะท้ายนั้น พบว่าหน่วยเสียงนาสิกเพดานแข็ง /-¯/ ซึ่งเป็นลักษณะเด่นของ ภาษาเวียดนามจะมีการแปรมากที่สุด โดยในกลุ่มผู้พูดสูงอายุยังคงรักษาหน่วยเสียงพยัญชนะท้ายนี้ไว้อยู่ ส่วนใน กลุ่มผู้พูดอายุน้อยนั้น จะมีการแปรเป็นหน่วยเสียงย่อย [-N -n -p] ส่วนการแปรของหน่วยเสียงสระนั้น พบว่ายัง มีการรักษาชุดหน่วยเสียง [-EN] ซึ่งเป็นหน่วยเสียงดั้งเดิมของกลุ่มภาษาเวียดติก ในขณะที่ภาษาเวียดนามปัจจุบัน ได้เปลี่ยนเป็น [-a¯] นอกจากนี้ยังพบว่ายังมีการรักษารูปสระเดี่ยวไว้อยู่ในขณะที่ภาษาเวียดนามปัจจุบันได้ พัฒนาเป็นสระผสมเรียบร้อยแล้ว การแปรของหน่วยเสียงวรรณยุกต์พบว่า กลุ่มสูงอายุที่พูดภาษาถิ่นเหนือยังคงรักษาความต่างของหน่วย เสียงวรรณยุกต์ทั้ง ๖ ไว้อยู่ ในขณะที่ผู้พูดภาษาถิ่นกลางและกลุ่มอายุน้อยจะเหลือเพียง ๕ หน่วยเสียงเท่านั้น โดยมี การรวมหน่วยเสียงวรรณยุกต์สูง ขึ้น คอหอยกัก (ngã) เข้ากับหน่วยเสียงวรรณยุกต์กลาง ตก สูง (hỏi) นอกจากนี้ ยังพบรูปแปรย่อยของหน่วยเสียงวรรณยุกต์ต่างๆ ยกเว้นหน่วยเสียงวรรณยุกต์ต่ำ ตก คอหอยกัก (nặng) ซึ่งไม่มี รูปแปรย่อย สำหรับบางรูปแปรย่อยนั้นจะมี voice quality ด้วยซึ่งลักษณะดังกล่าวไม่มีนัยสำคัญในระดับหนว่ยเสียง ในกลุ่มผู้สูงอายุนั้น ยังคงรักษาการออกเสียงพยัญชนะสะกดซ้อน (double closure) เมื่อตามหลังหน่วย เสียงสระหลัง ปากห่อกลม แต่จะไม่พบลักษณะดังกล่าวในกลุ่มอายุน้อยยกเว้นผู้ที่เคยเรียนภาษาเวียดนามมา การ ละทิ้งลักษณะดังกล่าวเป็นสิ่งที่คากการณ์ได้เนื่องจากไม่มีนัยสำคัญในระดับหน่วยเสียงและไม่เป็นอุปสรรคต่อการ เข้าใจภาษา
The objectives of this investigation are to study lectal variation of Vietnamese in the upper northeastern region of Thailand, covering 14 provinces, in regard to consonants, vowels and tones, and to uncover the patterns of variation of Vietnamese in this region across the three generations. The informants were divided into three age groups: 40 and under, 41-59 and 60 and over, regardless of where they were born and how long they had lived in this country. For segmental variation, a wordlist containing 281 lexical items relevant to languages of the Việt- Mường branch was used to elicit the data for auditory analysis. As for tonal variation, a set of words demonstrating all Vietnamese six tones was utilized to extract the data for instrumental analysis with the use of the WINCECIL Program. The findings reveal that Thai Vietnamese (TV) is descended from two major subtypes of Vietnamese: Northern Vietnamese (NV) and Central Vietnamese (CV). NV is found in a few pockets in the northwest while CV type is found throughout the region. For NV speakers, alveolar-palatal retroflexes [ˇ ß] are merged with the non-retroflex counterparts [c s] and trill [r] with voiced alveolar fricative [z]. As for CV speakers, retroflexion and trill remain distinct phonemic units but the voiced alveolar fricative is merged with the palatal semi-vowel [j]. However, for most young generation speakers, the voiced alveolar fricative is replaced by the palatal semi-vowel in all contexts. Variation of the final consonant phoneme [-¯] is the most diverse since this phonetic unit is a marked feature of Vietnamese and other languages of the Mon-Khmer family. Most older generation NV speakers have still maintained the phoneme syllable-finally, whereas the phoneme varies from [-N], [-n] to [-p] for younger NV and CV speakers. With respect to variation of vowels, it is found that the [-EN] sequence of Vietic, which is [-a¯] in modern Vietnamese manifestation, is still preserved. Another remarkable finding from this study is the preservation of monophtongization of modern Vietnamese diphthongs. As for the variation of tones, it is discovered that older generation NV speakers still retain the six-tone distinction whereas most younger NV speakers have only five tones with the merger of hỏi and ngã like that of all CV speakers. Nonetheless, there are variants of each tone differing from one locale to another except nặng or low-falling glottalized tone which has no variants. Furthermore, voice quality is also found in some tone variants but this feature is no longer phonemically significant among TV speakers. The investigation also reveals that double closure of final consonants after back rounded vowels is still maintained among older generation speakers but completely dropped among young speakers except a few of those with some Vietnamese education. The drop is relatively predictable since it is no longer phonemically significant. Without it, mutual intelligibility is still possible. Many of these changes appear to be simple unmarkings of more marked areas of the parent phonological systems, but others defy such facile accounts.
The objectives of this investigation are to study lectal variation of Vietnamese in the upper northeastern region of Thailand, covering 14 provinces, in regard to consonants, vowels and tones, and to uncover the patterns of variation of Vietnamese in this region across the three generations. The informants were divided into three age groups: 40 and under, 41-59 and 60 and over, regardless of where they were born and how long they had lived in this country. For segmental variation, a wordlist containing 281 lexical items relevant to languages of the Việt- Mường branch was used to elicit the data for auditory analysis. As for tonal variation, a set of words demonstrating all Vietnamese six tones was utilized to extract the data for instrumental analysis with the use of the WINCECIL Program. The findings reveal that Thai Vietnamese (TV) is descended from two major subtypes of Vietnamese: Northern Vietnamese (NV) and Central Vietnamese (CV). NV is found in a few pockets in the northwest while CV type is found throughout the region. For NV speakers, alveolar-palatal retroflexes [ˇ ß] are merged with the non-retroflex counterparts [c s] and trill [r] with voiced alveolar fricative [z]. As for CV speakers, retroflexion and trill remain distinct phonemic units but the voiced alveolar fricative is merged with the palatal semi-vowel [j]. However, for most young generation speakers, the voiced alveolar fricative is replaced by the palatal semi-vowel in all contexts. Variation of the final consonant phoneme [-¯] is the most diverse since this phonetic unit is a marked feature of Vietnamese and other languages of the Mon-Khmer family. Most older generation NV speakers have still maintained the phoneme syllable-finally, whereas the phoneme varies from [-N], [-n] to [-p] for younger NV and CV speakers. With respect to variation of vowels, it is found that the [-EN] sequence of Vietic, which is [-a¯] in modern Vietnamese manifestation, is still preserved. Another remarkable finding from this study is the preservation of monophtongization of modern Vietnamese diphthongs. As for the variation of tones, it is discovered that older generation NV speakers still retain the six-tone distinction whereas most younger NV speakers have only five tones with the merger of hỏi and ngã like that of all CV speakers. Nonetheless, there are variants of each tone differing from one locale to another except nặng or low-falling glottalized tone which has no variants. Furthermore, voice quality is also found in some tone variants but this feature is no longer phonemically significant among TV speakers. The investigation also reveals that double closure of final consonants after back rounded vowels is still maintained among older generation speakers but completely dropped among young speakers except a few of those with some Vietnamese education. The drop is relatively predictable since it is no longer phonemically significant. Without it, mutual intelligibility is still possible. Many of these changes appear to be simple unmarkings of more marked areas of the parent phonological systems, but others defy such facile accounts.
Table of contents
Description
Sponsorship
Degree Name
Doctor of Philosophy
Degree Level
ปริญญาเอก
Degree Department
สถาบันวิจัยภาษาเเละวัฒนธรรมเอเชีย
Degree Discipline
Degree Grantor(s)
มหาวิทยาลัยมหิดล