Publication: ความไร้สาระของชีวิตมนุษย์ในปรัชญาของอัลแบร์ กามูส์
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2019
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
Volume
Issue
Edition
Start Page
End Page
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
ความไร้สาระของชีวิตมนุษย์ในปรัชญาของอัลแบร์ กามูส์
Alternative Title(s)
An absurdity of life in albert camus’s philosophy
Author(s)
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
การวจิยัคร้ังน้ีมีวตัถุประสงคเ์พื่อวเิคราะห์แนวคิดความไร้สาระของชีวติมนุษยใ์นปรัชญา ของอลัแบร์กามูส์วทิยานิพนธ์เล่มน้ีเป็นวจิยัเชิงคุณภาพจา กดัขอบเขตเฉพาะเน้ือหาเกี่ยวกบั สารัตถะของชีวิตมนุษย์ และความหมายของชีวิตมนุษย์ ที่ปรากฏในงานวรรณกรรมของกามูส์ ไดแ้ก่บทความทางปรัชญาและนวนิยายวทิยานิพนธ์เล่มน้ีเป็นงานวิจยัจากเอกสาร โดยผู้วิจัย ไดร้วบรวมจากเอกสาร ตา ราและงานวจิยัที่เกี่ยวขอ้ง ผลการศึกษาวิจยัพบวา่ แรกเกิดน้นั ตวัตนของมนุษยว์า่ งเปล่าไม่มีสิ่งใดติดตวัมนุษยม์ า ชีวติยงัไม่มีความหมายกระทงั่ ผอู้ื่น เช่น พระผูเ้ป็นเจา้ไดใ้ส่สารัตถะใหแ้ก่มนุษย์สิ่งน้นัคือบาป กา เนิด ความเชื่อวา่ มนุษยม์ีบาปติดตวักลายเป็นดงั่ คลื่นกระแสสังคมที่กลืนกินเสรีภาพของปัจเจก โดยไม่รู้ตวั เสมือนเป็นโรคระบาดที่เร้ือรัง ที่แมจ้ะรักษาอยา่ งไรก็คงไม่หายกระทงั่ นา ไปสู่ ความตาย ดว้ยความหวงัความเชื่อในพระเจา้จะสร้างความหมายชีวติใหแ้ก่ตนเองและหลุดพน้จาก ความผดิบาปได้ดว้ยความเชื่อและปฏิบตัิตามพระเจา้เท่าน้นั โดยกามูส์มองวา่ สารัตถะเหล่าน้นั เป็นสิ่งที่มนุษยป์ ระดิษฐแ์ละสร้างข้ึนเอง ดงัเช่นซิเซอฟัสตวัละครที่กามูส์สมมติข้ึนมาเปรียบกบั ชีวติมนุษย์ที่ตอ้งภาระงานเข็นกอ้นหินข้ึนไปสู่ยอดเขา ซ่ึงเป็นการลงโทษจากพระเจา้ เวยีนซ้า แลว้ ซ้า เล่าอยา่ งไม่สิ้นสุด ซ่ึงเป็นงานที่ไร้จุดหมายและไร้ผลเมื่อตอ้งตกอยใู่ นสภาวะเช่นน้ีกามูส์จึงสอน ใหเ้ราหนั มาพิจารณาถึงความตอ้งการของปัจเจกโดยกบฏหรือต่อตา้นสารัตถะที่ผอู้ื่น เช่น พระเจา้ มอบใหแ้ก่มนุษยน์ ้นั เสียเมื่อพิจารณาดูแลว้ มนุษยส์ ูญเสียเสรีภาพ ไม่เป็นตวัของตวัเองอ่อนแอ เป็นทาส คิดเองไม่เป็น ถูกบงัคบัอยภู่ ายใตก้ ฎเกณฑ์ระเบียบ แบบแผน ที่ผูอ้ื่นเป็นผกู้า หนด และ สร้างสารัตถะใหแ้ก่เรา เช่น พระเจา้โดยไม่รู้ตวัต้งัแต่เกิดจนตาย สารัตถะเหล่าน้นักลายเป็น ความเคยชิน กลายเป็นเป็นค่านิยม และกลายเป็นวฒั นธรรม วฒั นธรรมเป็นความชวั่ ร้าย เป็นสิ่งหลอกลวง เป็นมายากามูส์มองวา่ สารัตถะที่แทจ้ริงของมนุษยไ์ม่มีรูปแบบที่แน่นอนตายตวั ไม่มีรูปแบบเฉพาะ สารัตถะมีความหลายหลาก ตามความชอบและความตอ้งการของปัจเจก มนุษยป์ ระดิษฐแ์ละสร้างข้ึนเองกามูส์จึงยนืยนัวา่ ชีวติมนุษยไ์ม่มีแก่นสาร
The purpose of this research is to study and analyze the concept of the absurdity of life in Albert Camus’s Philosophy, by researching, and analyzing the concept from Camus’ essays and novels. This research paper is a documentary research limited its content on human condition, human essence and meaning of life which appeared in Camus’ essays and novels. The finding of the research revealed that a newborn human infant is empty and meaningless until the essence of the innate sin is filled by God which ingested unconsciously by waves of society, to create meaning of life forgetting an authentic origin substance of humanhood, i.e. freedom. That essence became a chronic incurable disease, which human has to conduct along with those disclosures of God as well. On the other hand, Camus believed that a human is born with nothing, and his essence is filled and created by himself after his existence. Camus compared human life with Sisyphus whom he assumed to attempt repeatedly an uphill task commanded by God revealing an absurd and fruitless task. Camus advised us to rebel and to protest God. If we consider carefully, we would find that we have lost our freedom, we are not on the states of the subject, we forget ourselves, and are dominated by rules, orders, patterns, and social determination. Camus believed that the essence is created by ourselves not by God. The essence is filled unconsciously since we were born until we die, those essence became familiar routines which later all became social value, and culture, culture is evilness. Camus also believed that there is no human authentic essence, deception, illusion, goodness or badness, a man selects himself
his essence is non-form and non-style. Therefore, Camus confirmed that the human essence is absurd.
The purpose of this research is to study and analyze the concept of the absurdity of life in Albert Camus’s Philosophy, by researching, and analyzing the concept from Camus’ essays and novels. This research paper is a documentary research limited its content on human condition, human essence and meaning of life which appeared in Camus’ essays and novels. The finding of the research revealed that a newborn human infant is empty and meaningless until the essence of the innate sin is filled by God which ingested unconsciously by waves of society, to create meaning of life forgetting an authentic origin substance of humanhood, i.e. freedom. That essence became a chronic incurable disease, which human has to conduct along with those disclosures of God as well. On the other hand, Camus believed that a human is born with nothing, and his essence is filled and created by himself after his existence. Camus compared human life with Sisyphus whom he assumed to attempt repeatedly an uphill task commanded by God revealing an absurd and fruitless task. Camus advised us to rebel and to protest God. If we consider carefully, we would find that we have lost our freedom, we are not on the states of the subject, we forget ourselves, and are dominated by rules, orders, patterns, and social determination. Camus believed that the essence is created by ourselves not by God. The essence is filled unconsciously since we were born until we die, those essence became familiar routines which later all became social value, and culture, culture is evilness. Camus also believed that there is no human authentic essence, deception, illusion, goodness or badness, a man selects himself
his essence is non-form and non-style. Therefore, Camus confirmed that the human essence is absurd.
Table of contents
Description
Sponsorship
Degree Name
ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต
Degree Level
ปริญญาโท
Degree Department
คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์
Degree Discipline
Degree Grantor(s)
มหาวิทยาลัยบูรพา