Publication: "The Dead" of the Reader
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2014
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
en
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
1513-9131
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
Journal of Liberal Arts, Thammasat University
วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
Volume
14
Issue
1
Edition
Start Page
78
End Page
100
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
"The Dead" of the Reader
Alternative Title(s)
Author(s)
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
This article compares Wolfgang Iser’s schematized view concept, or gap, with Jacques Lacan’s concept of lack to show that a gap-lack in any text does not constitute a text as a mere object in the power relationship between the reader and the text. In the first part, James Joyce’s “The Dead” is used as an object of study to observe the power structure between the reader and the text through Iser’s theory of gap. The analysis reveals that the reader is the subject in the power relationship as she is the subject with meaning. The text is shown as a meaningless object; its heterogeneous meanings can only be externally derived. In the other part, when writing activity or text’s development is compared to lacanian subject’s psyche development, it is revealed that Iser’s gap functions similarly to Lacan’s lack. A lack is considered to be one of the significant aspects of a lacanian (in) complete subject because it constitutes an insatiable desire in the subject: a subject whose cause object of desire is ever-substituted (objet a). This means that the reader is the cause object of desire for the text-subject. The polyvocality of interpretation and reading causes the desire of the text to ever flow, preserving the text’s status as a literature machine. Thus, a new power relationship between the text and the reader is constituted: a kind of relationship where power lies between the process of the interaction between the reader and the text, not on one side or the other.
บทความชิ้นนี้นำทฤษฎีที่ว่าด้วยช่องว่างในตัวงานเขียน (gap) ของนักวิจารณ์กระแสรีดเดอร์-เรสปอนส์ วูลฟ์แกง ไอเซอร์ (Wolfgang Iser) มาเปรียบเทียบกับแนวคิดเรื่องความขาด (lack) ของนักจิตวิทยาฌ๊าคส์ ลาก็อง (Jacques Lacan) เพื่อทำให้เห็นว่าช่องว่างในงานเขียนนั้นไม่ได้ทำให้ตัวงานเขียนมีความสำคัญน้อยกว่าตัวผู้อ่าน แต่อย่างไร ในส่วนแรกของบทความ เป็นการวิเคราะห์เรื่องสัน! เดอะเดท (The Death) ของเจมส์ จอยซ์ (James Joyce) ตามแนวทฤษฎีช่องว่างในงานเขียนเพื่อทำให้เห็นโครงสร้างความสัมพันธ์เชิงอำนาจระหว่างตัวผู้อ่านกับงานเขียนในแบบทฤษฎีดังกล่าว สิ่งที่พบคือผู้อ่านเป็นองค์ประธานหรือผู้สร้างความหมายในความสัมพันธ์ ในขณะที่ตัวงานเขียนเป็นวัตถุที่ถูกกระทำ เพราะตัวงานเขียนนั้น ถูกมองเป็นวัตถุที่ปราศจากความหมายภายในตัวที่พึงการสร้างความหมายที่ไม่เป็นปัจเจกจากภายนอกตลอด ในส่วนที่สองของบทความเมื่อการเขียนหรือการสร้างงานเขียนถูกนำมาเปรียบเทียบกับทฤษฎีการพัฒนาอัตบุคคลในแบบลาก็องแล้วนั้นทำให้เห็นว่า ช่องว่างในตัวงานเขียนนั้นมีลักษณะคล้ายกับความขาดแบบลาก็อง ความขาดคือส่วนสำคัญในการสร้างอัตตะแบบลาก็อง เพราะทำให้อัตบุคคลปรารถนาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด โดยวัตถุและเหตุแห่งความปรารถนานั้น ไม่มีค่าตายตัว (objet a) ด้วยเหตุนี้ตัวงานเขียนจึงปรารถนาการอ่านและการตีความที่หลากหลายจากตัวผู้อ่านอยู่ตลอดเวลาเพื่อคงความเป็นอัตตะที่(ไม่)สมบูรณ์ไว้ ความสัมพันธ์เชิงอำนาจในส่วนแรกจึงถูกแทนที่ด้วยความสัมพันธ์ใหม่ที่ความหมายไม่ได้อยู่ที่ตัวผู้อ่านหรือตัวชิ้นงานแต่อยู่ในกระบวนการปฏิสัมพันธ์ระหว่างวรรณกรรมและผู้อ่าน
บทความชิ้นนี้นำทฤษฎีที่ว่าด้วยช่องว่างในตัวงานเขียน (gap) ของนักวิจารณ์กระแสรีดเดอร์-เรสปอนส์ วูลฟ์แกง ไอเซอร์ (Wolfgang Iser) มาเปรียบเทียบกับแนวคิดเรื่องความขาด (lack) ของนักจิตวิทยาฌ๊าคส์ ลาก็อง (Jacques Lacan) เพื่อทำให้เห็นว่าช่องว่างในงานเขียนนั้นไม่ได้ทำให้ตัวงานเขียนมีความสำคัญน้อยกว่าตัวผู้อ่าน แต่อย่างไร ในส่วนแรกของบทความ เป็นการวิเคราะห์เรื่องสัน! เดอะเดท (The Death) ของเจมส์ จอยซ์ (James Joyce) ตามแนวทฤษฎีช่องว่างในงานเขียนเพื่อทำให้เห็นโครงสร้างความสัมพันธ์เชิงอำนาจระหว่างตัวผู้อ่านกับงานเขียนในแบบทฤษฎีดังกล่าว สิ่งที่พบคือผู้อ่านเป็นองค์ประธานหรือผู้สร้างความหมายในความสัมพันธ์ ในขณะที่ตัวงานเขียนเป็นวัตถุที่ถูกกระทำ เพราะตัวงานเขียนนั้น ถูกมองเป็นวัตถุที่ปราศจากความหมายภายในตัวที่พึงการสร้างความหมายที่ไม่เป็นปัจเจกจากภายนอกตลอด ในส่วนที่สองของบทความเมื่อการเขียนหรือการสร้างงานเขียนถูกนำมาเปรียบเทียบกับทฤษฎีการพัฒนาอัตบุคคลในแบบลาก็องแล้วนั้นทำให้เห็นว่า ช่องว่างในตัวงานเขียนนั้นมีลักษณะคล้ายกับความขาดแบบลาก็อง ความขาดคือส่วนสำคัญในการสร้างอัตตะแบบลาก็อง เพราะทำให้อัตบุคคลปรารถนาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด โดยวัตถุและเหตุแห่งความปรารถนานั้น ไม่มีค่าตายตัว (objet a) ด้วยเหตุนี้ตัวงานเขียนจึงปรารถนาการอ่านและการตีความที่หลากหลายจากตัวผู้อ่านอยู่ตลอดเวลาเพื่อคงความเป็นอัตตะที่(ไม่)สมบูรณ์ไว้ ความสัมพันธ์เชิงอำนาจในส่วนแรกจึงถูกแทนที่ด้วยความสัมพันธ์ใหม่ที่ความหมายไม่ได้อยู่ที่ตัวผู้อ่านหรือตัวชิ้นงานแต่อยู่ในกระบวนการปฏิสัมพันธ์ระหว่างวรรณกรรมและผู้อ่าน