Publication: กลวิธีการแปลคำศัพท์ทางวัฒนธรรมจากภาษาจีนเป็นภาษาไทยในเรื่อง ร้านน้ำชา บทละครพูด 3 องก์ ของเหลาเส่อ
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2022
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
Academic Journal of Humanities and Social Sciences Burapha University
Academic Journal of Humanities and Social Sciences Burapha University
Volume
30
Issue
2
Edition
Start Page
223
End Page
250
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
กลวิธีการแปลคำศัพท์ทางวัฒนธรรมจากภาษาจีนเป็นภาษาไทยในเรื่อง ร้านน้ำชา บทละครพูด 3 องก์ ของเหลาเส่อ
Alternative Title(s)
Strategies for Translating Chinese Cultural Terms into Thai: Lao She’s Teahouse a Play in Three Acts
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
บทความนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษากลวิธีการแปลคำศัพท์ทางวัฒนธรรมจากภาษาจีนเป็นภาษาไทยในบทละครพูด เรื่อง ร้านน้ำชา บทละครพูด 3 องก์ (《茶馆》) ของเหลาเส่อ (老舍) โดยสมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ทรงพระราชนิพนธ์แปลเป็นฉบับภาษาไทย การแปลคำศัพท์ทางวัฒนธรรมในบทละครพูดนี้ได้สะท้อนการใช้กลยุทธ์การแปลภาษาข้ามวัฒนธรรมที่มุ่งรักษาอัตลักษณ์ของภาษาต้นฉบับและการถ่ายทอดความหมายรวมถึงอรรถรสทางภาษา โดยใช้วิธีการแปลตามเป้าประสงค์ ดังนี้ การใช้วิธีการทับศัพท์ในชื่อตัวละคร ส่วนชื่อสถานที่และชื่อสิ่งของมักใช้วิธีการทับศัพท์ควบคู่กับการเพิ่มคำอธิบายในวงเล็บ การสร้างสีสันภาษาแปล โดยการใช้คำยืมภาษาต่างประเทศและคำศัพท์ที่ผู้อ่านคุ้นชิน ตลอดจนการใช้คำเรียกขานตามวัฒนธรรมของภาษาไทยเพื่อให้ผู้อ่านไม่รู้สึกแปลกแยก กรณีที่ไม่ปรากฏคำศัพท์และสำนวนในวัฒนธรรมไทยมักใช้การแปลความหมายกว้างเป็นความหมายแคบ ซึ่งทำให้ความหมายเจาะจงและชัดเจน การใช้สำนวนโวหารภาษาไทยในการแปลเพื่อสื่อความหมายและรสภาษาที่งดงาม และการแปลความหมายตามรูปแบบภาษาต้นฉบับ รวมถึงการใช้วิธีการอธิบายความหมายแฝงเป็นความหมายโจ่งแจ้งทำให้ความหมายแจ่มชัดและเป็นรูปธรรม
The objective of this paper was to examine the strategies employed in translating Chinese cultural terms appearing in Teahouse a play in three acts (《茶馆》) by Lao She’s (老舍). The Chinese manuscript and the Thai translated version by Princess Maha Chakri Sirindhorn were studied. Proper nouns of people and places, terms of address, food names, and idioms were analyzed. The results of the research showed that the transliteration strategy was often used to capture the nuances and meanings of the source language. It was found in translating specific names, such as people’s names, while the names of places were translated using transliteration with additional information in the parenthesis. The strategy of borrowed terms and everyday words was also used for stylistic purposes. Substitutions with cultural words in the target language were applied in translating terms of addresses, as they sounded more familiar to readers. The strategy of literal translation was used in translating some simple comparisons, while translation with explanation or implicit to explicit was employed in translating complicated idiomatic terms. These strategies contributed to better understanding of the texts.
The objective of this paper was to examine the strategies employed in translating Chinese cultural terms appearing in Teahouse a play in three acts (《茶馆》) by Lao She’s (老舍). The Chinese manuscript and the Thai translated version by Princess Maha Chakri Sirindhorn were studied. Proper nouns of people and places, terms of address, food names, and idioms were analyzed. The results of the research showed that the transliteration strategy was often used to capture the nuances and meanings of the source language. It was found in translating specific names, such as people’s names, while the names of places were translated using transliteration with additional information in the parenthesis. The strategy of borrowed terms and everyday words was also used for stylistic purposes. Substitutions with cultural words in the target language were applied in translating terms of addresses, as they sounded more familiar to readers. The strategy of literal translation was used in translating some simple comparisons, while translation with explanation or implicit to explicit was employed in translating complicated idiomatic terms. These strategies contributed to better understanding of the texts.