Publication: การเปลี่ยนแปลงอัตลักษณ์ “คนเผาผี” ในเขตชุมชนเมืองนครศรีธรรมราช
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2019
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
1686-0667
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
วารสารไทยคดีศึกษา
Thai Khadi Journal
Thai Khadi Journal
Volume
16
Issue
2
Edition
Start Page
85
End Page
120
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
การเปลี่ยนแปลงอัตลักษณ์ “คนเผาผี” ในเขตชุมชนเมืองนครศรีธรรมราช
Alternative Title(s)
The Changes of Identity of Undertakers in Urban Communities in Nakorn Si Thammarat Province
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการเปลี่ยนแปลงอัตลักษณ์ของ “คนเผาผี” ในเขตชุมชน เมืองนครศรีธรรมราช ในช่วง พ.ศ. 2500 - 2561 โดยมีพื้นที่ในการศึกษา ได้แก่ พื้นที่ฌาปนสถานวัดชะเมา ตำบลท่าวัง วัดบุญนารอบ (จำปาขอม) วัดชลเฉนียน (ชายคลอง) ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช ด้วยวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ภายใต้แนวคิด Identity เก็บข้อมูลจากเอกสาร และจากภาคสนาม จากการสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม (Non - participation observation) และการสัมภาษณ์แบบเจาะลึก (In - depth Interview) จากผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ กลุ่มผู้อาวุโสในชุมชน พระสงฆ์ และคนเผาผี ข้อมูลที่ได้จะถูกนำมาจำแนกหมวดหมู่ ตีความ สร้างข้อสรุป และนำเสนอด้วยวิธีการวิเคราะห์เชิงพรรณนา
ผลการศึกษา การเปลี่ยนแปลงอัตลักษณ์ของ “คนเผาผี” ในเขตชุมชนเมือง นครศรีธรรมราช ในช่วง พ.ศ. 2500 - 2561 พบว่า กระบวนการกลายเป็นคนเผาผีมีวิถีที่แตกต่างกัน กล่าวคือ สืบทอดรุ่นสู่รุ่น จากการบวชเรียนลาสิกขามาเป็นคนเผาผี และจากการเป็นคนลงเต็นท์บริการงานศพผันตัวมาเป็นคนเผาผี ในส่วนของอัตลักษณ์ของคนเผาผีนั้น เปลี่ยนแปลงเด่นชัดและแตกต่างกันออกไปตามแต่ละยุคสมัย 3 ยุค กล่าวคือ 1) คนเผาผียุคเชิงตะกอน (พ.ศ. 2500 - 2520) จะมีอัตลักษณ์คนชั้นต่ำ น่ากลัว กินข้าววัด นอนศาลา ได้เมียหมา ห่มผ้าผี เป็นเจ้าคาถา / เจ้าพิธี เป็นคนบุญไม่ใช่คนบาป 2) คนเผาผียุคเมรุเผาศพเตาถ่านไฟ (พ.ศ. 2520 - 2540) จะมี อัตลักษณ์ที่เป็นเจ้าหน้าที่ประจำเมรุ พร้อมพรั่งด้วยคาถา มีดศาสตราคืออาวุธ และ 3) คนเผาผียุคเมรุเผาศพเตาไฟฟ้า (พ.ศ. 2540 - 2561) จะมีอัตลักษณ์ใส่สูทเผาศพ แม้ทันสมัยแต่ยังใส่ใจในกฎ / ผิดกฎชดใช้กรรม หากินกับศพ / เห็นเงินเป็นใหญ่ High Skill: ช่างเทคนิคซ่อมเตาเผาศพไฟฟ้า คนเผาผียุคใหม่ขายไก่ย่าง คนเผาผีไฮเทค: ใช้ Facebook Line สื่อสารรับงานศพ เป็นผู้ประกอบการงานศพ
This article is aimed to study the changes of identity of undertakers working in urban communities in Nakorn Si Thammarat province during 1957 - 2018 by using qualitative research methodology and identity approach. Data was collected from documents, non-participant observation, and in-depth interviews with elderly people, monks and undertakers working in crematoriums in Wat Chamao, Wat Boonnarop (Jampakhom), and Wat Chonchanian (Chaikhlong) in Muang district. Data was classified, interpreted, concluded and presented by descriptive analysis. Results reveal that there are many reasons why people became an undertaker: some followed in their father’s footsteps, some had experiences in cremation as a monk and became an undertaker after resigning from the monkhood, others worked as temple workers before coming to the career. Characteristics of undertakers in each period were found to be quite different. In bier period (1957 - 1977) undertakers were churlish, scary, and a master of rituals and spells. They ate the remaining food from monks
slept in temple pavilions, using shroud as a blanket
and had temple dogs as companion. Nevertheless, they were a trustworthy person, not an evil-doer. In firewood crematory period (1977 - 1987) undertakers were crematory staff, using magic spells and a sorcerer’s magic knife in their work. In cremation furnace period (1987 -2018) undertakers wear suits, use cell phone, make profits from the dead, and yet they respect rules and law of karma. Some are cremation furnace technicians or are engaged in other side business
This article is aimed to study the changes of identity of undertakers working in urban communities in Nakorn Si Thammarat province during 1957 - 2018 by using qualitative research methodology and identity approach. Data was collected from documents, non-participant observation, and in-depth interviews with elderly people, monks and undertakers working in crematoriums in Wat Chamao, Wat Boonnarop (Jampakhom), and Wat Chonchanian (Chaikhlong) in Muang district. Data was classified, interpreted, concluded and presented by descriptive analysis. Results reveal that there are many reasons why people became an undertaker: some followed in their father’s footsteps, some had experiences in cremation as a monk and became an undertaker after resigning from the monkhood, others worked as temple workers before coming to the career. Characteristics of undertakers in each period were found to be quite different. In bier period (1957 - 1977) undertakers were churlish, scary, and a master of rituals and spells. They ate the remaining food from monks
slept in temple pavilions, using shroud as a blanket
and had temple dogs as companion. Nevertheless, they were a trustworthy person, not an evil-doer. In firewood crematory period (1977 - 1987) undertakers were crematory staff, using magic spells and a sorcerer’s magic knife in their work. In cremation furnace period (1987 -2018) undertakers wear suits, use cell phone, make profits from the dead, and yet they respect rules and law of karma. Some are cremation furnace technicians or are engaged in other side business