Publication: การวิเคราะห์การตีความคำว่า “ธรรม” ของพุทธทาสภิกขุ
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2017
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
วารสารเซนต์จอห์น
Saint John’s Journal
Saint John’s Journal
Volume
20
Issue
27
Edition
Start Page
19
End Page
32
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
การวิเคราะห์การตีความคำว่า “ธรรม” ของพุทธทาสภิกขุ
Alternative Title(s)
An Analytical Study of Dhamma As Inperpreted By Buddhadasa Bhikkhu
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
การวิจัยเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์ 3 ประการคือ 1) เพื่อศึกษาการตีความค�ำว่า “ธรรม” ของพุทธทาสภิกขุ 2) เพื่อวิเคราะห์การตีความค�ำว่า “ธรรม” ของพุทธทาสภิกขุ และ 3) เพื่อวิเคราะห์อิทธิพลต่อแนวคิด ด้านวิชาการและผลกระทบต่อการด�ำเนินชีวิตของสังคมไทยผลการวิจัยพบว่า การตีความพระธรรมวินัยมีมาแต่ครั้งพุทธกาลเห็นได้จาก 2 คัมภีร์ คือ เนตติปกรณ์ และเปฏโกปเทส ซึ่งรจนโดยพระมหากัจจายนเถระใช้สืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน เนตติปกรณ์นั้นแต่งอธิบายความในพระไตรปิฎก เน้นการวิเคราะห์ โดยการน�ำข้อความจากพระสูตรมาอธิบายตามหลักภาษาและแจกงค์ธรรมตามหลักพระอภิธรรมอย่างละเอียด ส่วนเปฏโกปเทส เป็นคัมภีร์แสดงวิธีอธิบายปรมัตถธรรมและความหมายของธรรมะแต่ละอย่าง ๆ แล้วน�ำมาอธิบายรวมพุทธศตวรรษที่ 10 ยุคของพระอรรถกถจารย์มีพระพุทธโฆษาจารย์ เป็นต้น รจนาคัมภีร์อรรถกถาพระไตรปิฎก ก็ได้มีการอธิบายขยายความธรรมะ โดยยึดหลัก 2 ประการคือ การอธิบายศัพท์ให้เข้าใจ และ การอธิบายความหมายของธรรมะในบริบทนั้น ๆ ให้เข้าใจ เป็นไปตามล�ำดับของเนื้อหาในพระไตรปิฎก และยังมีปกรณ์วิเสส เช่น วิสุทธิมรรคที่แต่งอธิบายหลักธรรมโดยอ้างอิงความถูกต้องจากพระพุทธพจน์ในพระไตรปิฎก ส่วนที่เป็นอัตโนมตินี้มีน้อยมาก ยกเว้นเรื่องพระวินัยปิฎกในส่วนพระสูตรและพระอภิธรรมเป็นการขยายความให้เข้าใจง่ายยิ่งขึ้น
The Objectives of this research are as follows 1) to study the interpretation of “Dhamma” by Buddhadasa Bhikkhu, 2) to analyze the interpretation of “Dhamma” by Buddhadasa Bhikkhu, and 3) to analyze the influence of Buddhadasa Bhikkhu’s view over academics and the way of life of people in Thai society. The research findings are: Buddhadasa Bhikkhu has interpreted “Dhamma” in four ways, namely (1) “Dhamma” as nature, that is natural phenomena of things conditioned or unconditioned by causes either merit, demerit and/or neutrality
(2) “Dhamma” as rule or principle of nature, that is the principle controlling condition of nature like the being so and the dependent origination etc., (3) “Dhamma” as the function or duty conforming to the nature, that is a man’s duty to observe in their life, like the Eightfold Noble Path, and (4) “Dhamma” as a result of the “fruit yielding” from the practice of the right duty leading to the Path, the Result and the Goal of Nibbana i.e. Buddhist Summum Bonum. The prominent teachings of Buddhadasa Bhikkhu are Tathata, the being so, Idappacayata, the dependent origination, and Sunnata, the void, especially the “void mindfulness”. Buddhadasa Bhikkhu has interpreted and exposed the meanings of “dhamma” by his own comprehension which he has claimed as the true interpretation according to the Buddha’s purpose. However, the thought and ideas of Buddhadasa Bhikkhu influences many Buddhist scholars. It is assumed that Buddhadasa Bhikkhu might have been influenced by Zen doctrines of Wei Lang and Huang Po which he has previously translated into Thai. Besides, his ideas influences Thai society in many aspects such as educational works, social environment and economic policies, etc.
The Objectives of this research are as follows 1) to study the interpretation of “Dhamma” by Buddhadasa Bhikkhu, 2) to analyze the interpretation of “Dhamma” by Buddhadasa Bhikkhu, and 3) to analyze the influence of Buddhadasa Bhikkhu’s view over academics and the way of life of people in Thai society. The research findings are: Buddhadasa Bhikkhu has interpreted “Dhamma” in four ways, namely (1) “Dhamma” as nature, that is natural phenomena of things conditioned or unconditioned by causes either merit, demerit and/or neutrality
(2) “Dhamma” as rule or principle of nature, that is the principle controlling condition of nature like the being so and the dependent origination etc., (3) “Dhamma” as the function or duty conforming to the nature, that is a man’s duty to observe in their life, like the Eightfold Noble Path, and (4) “Dhamma” as a result of the “fruit yielding” from the practice of the right duty leading to the Path, the Result and the Goal of Nibbana i.e. Buddhist Summum Bonum. The prominent teachings of Buddhadasa Bhikkhu are Tathata, the being so, Idappacayata, the dependent origination, and Sunnata, the void, especially the “void mindfulness”. Buddhadasa Bhikkhu has interpreted and exposed the meanings of “dhamma” by his own comprehension which he has claimed as the true interpretation according to the Buddha’s purpose. However, the thought and ideas of Buddhadasa Bhikkhu influences many Buddhist scholars. It is assumed that Buddhadasa Bhikkhu might have been influenced by Zen doctrines of Wei Lang and Huang Po which he has previously translated into Thai. Besides, his ideas influences Thai society in many aspects such as educational works, social environment and economic policies, etc.