Publication: โชกุนกับการควบคุมอำนาจทางการเมืองการปกครองสมัยโทะกุงะวะตอนต้น ค.ศ. 1603-1651
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2017
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
2672-9709
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร
Journal of the Faculty of Arts, Silpakorn University
Journal of the Faculty of Arts, Silpakorn University
Volume
39
Issue
1
Edition
Start Page
64
End Page
85
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
โชกุนกับการควบคุมอำนาจทางการเมืองการปกครองสมัยโทะกุงะวะตอนต้น ค.ศ. 1603-1651
Alternative Title(s)
The Shogunate and the Consolidation of Political Power in the Early Tokugawa Period of 1603-1651
Author(s)
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
บทความนี้เป็นการศึกษาถึงความรุ่งเรืองของญี่ปุ่นสมัยโทะกุงะวะตอนต้น (ค.ศ. 1603-1651) โดยมุ่งเน้นการอธิบายถึงการดำเนินการควบคุมอำนาจทางการเมืองการปกครองของโชกุนตระกูลโทะกุงะวะที่มีโทะกุงะวะอิเอะยะซุ (Tokugawa leyasu) โทะกุงะวะ ฮิเดะทะดะ (Tokugawa Hidetada) และโทะกุงะวะ อิเอะมิสึ (Tokugawa Iemitsu) เป็นผู้นำ มาตรการสำคัญที่โชกุนทั้งสามใช้ในการปกครองประเทศให้อยู่ภายใต้อำนาจของตระกูลโทะกุงะวะอย่างมั่นคง คือการใช้ระบบการปกครองแบบกึ่งรวมอำนาจกึงกระจายอำนาจที่เรียกว่า "บากุ-ฮัน" (Baku-Han) โดยรัฐบาลโชกุนเป็นรัฐบาลกลางและรัฐบาลไดเมียเป็นรัฐบาลท้องถิ่น ส่วนในการควบคุมอำนาจทางการเมือง โชกุนตระกูลโทะกุงะวะได้สร้างมาตรการเพื่อควบคุมอำนาจทางการเมืองของไดเมียว โดยการแบ่งไดเมียวตามความสัมพันธ์ระหว่างโชกุนกับไดเมียว การออกกฎหมายบูเกะ โฌะ-ฮัตโตะ (Buke Sho-hatto) และการควบคุมไดเมียวตามระบบซันกินโคะตะอิ (Sankin Kotai) ส่วนในด้านการควบคุมอำนาจทางการเมืองของจักรพรรดิโชกุนโทะกุงะวะเลือกที่จะใช้ทั้งวิธีการแสดงความเคารพและจงรักภักดีอย่างสูงต่อจักรพรรดิ โดยการสร้างพระราชวังใหม่ที่ชื่อว่า "เกียวเอ็น" (Gyoen) ถวายให้จักรพรรดิ ในขณะเดียวกันได้ออกกฎหมาย "คุเงะ โฌะ-ฮัตโตะ" (Kuge Sho-hatto) เพื่อแทรกแซงและลิดรอนอำนาจทางการเมืองการปกครองของจักรพรรดิและราชสำนัก โชกุนตระกูลโทะกุงะวะทั้งสามคนประสบความสำเร็จในการควบคุมอำนาจทางการเมืองการปกครองของไดเมียวและจักรพรรดิได้อย่างมั่นคง จนตระกูลโทะกุงะวะสามารถเข้ามาบริหารและปกครองประเทศได้อย่างต่อเนื่องยาวนานกว่า 250 ปี (ค.ศ. 1603-1868)
This article studies the golden era of early Tokugawa Japan (1603-1651 A.D.), focusing on explaining the process by which the Tokugawa Shogunate under leadership of Tokugawa leyasu, Tokugawa Hidetada and Tokugawa lemitsu consolidated their power over politics and governments. One Important measure used by the three Shoguns to put the country firmly under their controls was a political system known as Baku-Han which was a combination of centralized and decentralized control. Within the system, the Shogunate acted as a central government while relegated local governments to the Daimyo. Political controls over the Daimyo were achieved by using a hierarchical division of Daimyo according to their relations with the Shougunate, the proclamation of Buk Sho-hatto laws, and the use of Sankin Kotai system. In dealing with the Emperor, the Tokugawa Shoguns subtly asserted control by expressing loyalty and respect to the throne with the construction of new palace called Gyoen, while at the same time using Kuge Sho-hatto laws that effectively interfered and deprived the Emperor and his court of their power. The ability of these three Tokugawa Shoguns to successfully manipulate and control both the Daimyo and the Emperor became an underlining factor for the political success of the Tokugawa clan who continued to govern Japan for well over 250 years (1603-1868)
This article studies the golden era of early Tokugawa Japan (1603-1651 A.D.), focusing on explaining the process by which the Tokugawa Shogunate under leadership of Tokugawa leyasu, Tokugawa Hidetada and Tokugawa lemitsu consolidated their power over politics and governments. One Important measure used by the three Shoguns to put the country firmly under their controls was a political system known as Baku-Han which was a combination of centralized and decentralized control. Within the system, the Shogunate acted as a central government while relegated local governments to the Daimyo. Political controls over the Daimyo were achieved by using a hierarchical division of Daimyo according to their relations with the Shougunate, the proclamation of Buk Sho-hatto laws, and the use of Sankin Kotai system. In dealing with the Emperor, the Tokugawa Shoguns subtly asserted control by expressing loyalty and respect to the throne with the construction of new palace called Gyoen, while at the same time using Kuge Sho-hatto laws that effectively interfered and deprived the Emperor and his court of their power. The ability of these three Tokugawa Shoguns to successfully manipulate and control both the Daimyo and the Emperor became an underlining factor for the political success of the Tokugawa clan who continued to govern Japan for well over 250 years (1603-1868)