Publication: ภูมิทัศน์การใช้ละครในมิติการศึกษา: กระบวนทัศน์ แนวคิด และแนวทางของนักวิชาการและนักปฏิบัติการที่ใช้กระบวนการละครเป็นเครื่องมือ ในการสร้างการเรียนรู้
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2019
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
1905-4653
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ
STOU Education Journal
STOU Education Journal
Volume
12
Issue
2
Edition
Start Page
85
End Page
102
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
ภูมิทัศน์การใช้ละครในมิติการศึกษา: กระบวนทัศน์ แนวคิด และแนวทางของนักวิชาการและนักปฏิบัติการที่ใช้กระบวนการละครเป็นเครื่องมือ ในการสร้างการเรียนรู้
Alternative Title(s)
A Landscape of Drama in Educational Contexts: Paradigms, Concepts and Approaches of Scholars and Practitioners who Utilised Drama as a Pedagogical Tool
Author(s)
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สำรวจ ทบทวน และระบุองค์ความรู้ในด้านการใช้ละครในบริบทของการศึกษา และ 2) ศึกษามุมมองและแนวคิดของนักวิชาการและนักปฏิบัติการในระดับนานาชาติที่มีต่อทิศทาง และสถานะปัจจุบันขององค์ความรู้ด้านการใช้ละครในฐานะเป็นเครื่องมือสำหรับการเรียนรู้ เป็นการศึกษาโดยวิธีวิจัยทางเอกสาร จากการคัดเลือกเอกสารวิชาการนานาชาติที่ตีพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษ ระหว่างปี ค.ศ. 2000-2018 และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์แก่นสาระ ผลการศึกษา พบว่า 1) องค์ความรู้ที่ปรากฏอยู่ในปัจจุบัน มีประเด็นดังนี้ (1) คุณสมบัติที่จำเป็นของครูที่ใช้กระบวนการละครเป็นเครื่องมือในการสร้างการเรียนรู้ คือ มีความเข้าใจผู้เรียน ทำให้ผู้เรียนอยากเรียนรู้และกล้ามีส่วนร่วม มีทักษะการสื่อสารและการสร้างสรรค์ (2) การเรียนรู้เกิดจากการที่ผู้เรียนสามารถเชื่อมโยงประสบการณ์ในโลกจินตนาการของละครกับโลกชีวิตประจำวัน และ (3) การมีส่วนร่วมกับกระบวนการละครไม่ใช่ตัวชี้วัดว่าผู้เรียนเกิดการเรียนรู้ ดังนั้น การจะทำให้ผู้เรียนบรรลุผลการเรียนรู้ ครูต้องช่วยอำนวยให้เกิดการเชื่อมโยงประสบการณ์ละครในชั้นเรียนกับบริบทชีวิตของผู้เรียน และ 2) มุมมองร่วมสมัยที่มีต่อสถานะและทิศทางขององค์ความรู้ พบว่า นักวิชาการและนักปฏิบัติการที่ใช้การละครเป็นเครื่องมือสร้างการเรียนรู้ เห็นพ้องว่า ปัจจุบัน องค์ความรู้ด้านนี้ได้ขยายขอบเขตไปสู่มิติที่กว้างขึ้นกว่าในชั้นเรียน โดยมีการบูรณาการกับสาขาการละครประยุกต์ซึ่งเป็นสาขาที่ครอบคลุมการใช้ละครเพื่อการพัฒนามนุษย์ในบริบทที่หลากหลาย ส่งผลให้องค์ความรู้มีความเป็นสหวิทยาการ มีทิศทางที่จะมีการบูรณาการระหว่างสาขาการศึกษาและศิลปการละครมากขึ้น อย่างไรก็ตาม พบว่า ยังมีช่องว่างของความรู้ คือ ขาดเอกสารวิชาการที่เขียนโดยนักวิจัยที่ทำงานในบริบทภูมิศาสตร์ สังคมและวัฒนธรรมที่หลากหลาย
The purposes of this research were as follows: (1) to explore, review and identify the current body of knowledge on utilization of dramatic art process in educational context, and (2) to study the perspectives and theoretical concepts of international scholars and practitioners concerning the current direction, scope and status of the body of knowledge on utilization of dramatic art process in educational context. This study was a documentary research conducted by selecting various international academic publications written in English published between 2000 and 2018. Data were analyzed using thematic analysis. The research findings indicated that 1) the prominent themes emerged from this analysis were (1) the needed attributions of teachers who utilized the dramatic art process as a tool for creating learning were the possession of empathy, the ability to create in the learners the love of learning and the courage to participate, the communication skills, and creativity, (2) learning was a result of the learners being able to connect their experience in the imaginative world of drama with their experience in the real world outside the classroom, and (3) the participation in the learning process was not the necessary indicator that the learners had achieved learning, the teacher should help the learners to be able to connect their experience in the imaginative world of drama with their experience in the real world outside the classroom and, 2) for the perspectives and theoretical concepts of international scholars and practitioners concerning the current direction, scope and status of the body of knowledge on utilization of dramatic art process in educational context, it was found that the academics and practitioners who utilized the dramatic art process as a tool for creating learning were in agreement that the current body of knowledge in this field had extended to the new dimensions that were wider than those in the classroom, with the integration with the field of applied drama which was the field that covers every context of utilization of dramatic art to develop human potentiality. As a result, the body of knowledge had become interdisciplinary with more channels for knowledge exchanges between the field of education and the field of dramatic art. Nonetheless, this study also revealed a knowledge gap of the lack of academic documents written by researchers who worked in the diverse/various geographical and socio-cultural contexts.
The purposes of this research were as follows: (1) to explore, review and identify the current body of knowledge on utilization of dramatic art process in educational context, and (2) to study the perspectives and theoretical concepts of international scholars and practitioners concerning the current direction, scope and status of the body of knowledge on utilization of dramatic art process in educational context. This study was a documentary research conducted by selecting various international academic publications written in English published between 2000 and 2018. Data were analyzed using thematic analysis. The research findings indicated that 1) the prominent themes emerged from this analysis were (1) the needed attributions of teachers who utilized the dramatic art process as a tool for creating learning were the possession of empathy, the ability to create in the learners the love of learning and the courage to participate, the communication skills, and creativity, (2) learning was a result of the learners being able to connect their experience in the imaginative world of drama with their experience in the real world outside the classroom, and (3) the participation in the learning process was not the necessary indicator that the learners had achieved learning, the teacher should help the learners to be able to connect their experience in the imaginative world of drama with their experience in the real world outside the classroom and, 2) for the perspectives and theoretical concepts of international scholars and practitioners concerning the current direction, scope and status of the body of knowledge on utilization of dramatic art process in educational context, it was found that the academics and practitioners who utilized the dramatic art process as a tool for creating learning were in agreement that the current body of knowledge in this field had extended to the new dimensions that were wider than those in the classroom, with the integration with the field of applied drama which was the field that covers every context of utilization of dramatic art to develop human potentiality. As a result, the body of knowledge had become interdisciplinary with more channels for knowledge exchanges between the field of education and the field of dramatic art. Nonetheless, this study also revealed a knowledge gap of the lack of academic documents written by researchers who worked in the diverse/various geographical and socio-cultural contexts.