Publication: การศึกษาสัททาธิบายจากปาฏิโมกขสุตตะในคัมภีร์มหาวิภังค์ สมันตปาสาทิกา และ กังขาวิตรณี
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2018
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
2651-219X (Online)
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
วารสารพุทธศาสน์ศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
Volume
25
Issue
1
Edition
Start Page
23
End Page
32
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
การศึกษาสัททาธิบายจากปาฏิโมกขสุตตะในคัมภีร์มหาวิภังค์ สมันตปาสาทิกา และ กังขาวิตรณี
Alternative Title(s)
A Study of the Explanation of Pāṭimokkhasutta in Mahāvibhaṅga, Samantapāsadikā, and Kaṅkhāvitaraṇī
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
บทความนี้มุ่งศึกษาเปรียบเทียบสัททาธิบายโดยเน้นศึกษาจากปาฏิโมกขสุตตะ ๑๕๐ ข้อที่ปรากฏใน มหาวิภังค์ ซึ่งเรียกว่า ปทภาชนีย์ สมันตปาสาทิกาและกังขาวิตรณี เน้นการศึกษาด้านกลวิธีใน การสัททาธิบายหรือการอธิบายคําศัพท์หรือกลุ่มคําศัพท์จากปาฏิโมกขสุตตะ หรือสิกขาบทอันเป็นข้อกําหนดที่ภิกษุหรือภิกษุณีต้องปฏิบัติตามในมหาวิภังค์.จากการศึกษาพบว่า สัททาธิบายทั้ง ๓ คัมภีร์ มีรูปแบบที่คล้ายกัน คือ การอธิบายความไปตามลําดับ แต่ไม่อธิบายทุกคํา ในปทภาชนีย์ มีกลวิธีที่เป็นลักษณะเด่น คือ การใช้ นาม และ อิติ ต่อท้ายคําหรือกลุ่มคําที่ยกมาอธิบายพบว่ามีการใช้ นาม มากกว่า อิติ มีการขยายความ มีการอธิบายความเพิ่มเติมโดยใช้คําไวพจน์ และการใช้อุปมา ส่วนในสมันตปาสาทิกา มีกลวิธีที่เป็นลักษณะเด่นคือ การใช้ นาม และ อิติ ต่อท้ายคําหรือกลุ่มคําที่ยกมาอธิบาย พบว่า มีการใช้ อิติ มากกว่า นาม มีการใช้คําไวพจน์ ในขณะที่กังขาวิตรณี มีการย่อความโดยใช้ อาทิ และเมื่อต้องการแนะนําให้ผู้ศึกษาดูเพิ่มเติมในคัมภีร์ใด ก็จะระบุชื่อคัมภีร์นั้นอย่างชัดเจน
This is a comparative study of the explanation of 150 monastic rules (Pāṭimokkha) called Padabhājanīya in Mahāvibhaṅga, Samantapāsadikā and Kaṅkhāvitaraṇī. The researcher focuses in particular on the methods of explaining words or phrases in monastic rules for male and/or female monks in Mahāvibhaṅga. The study finds that the explanations in the three scriptures have similar forms: they are sequential explanations of phrases without focusing on each and every work. In Padabhājanīya, ‘Nāma’ and ‘Iti’ are used following explanations of words or pharses, with ‘Nāma’ being more frequently used. Synonyms and similes are also used in elaborations. In Samantapāsadikā, ‘Nāma’ and ‘Iti’ are also used following explanations of words or pharses, but with ‘Iti’ being more frequently used than ‘Nāma’. Only synonyms are employed in explanations here. In Kaṅkhāvitaraṇī, ‘Ādi’ is used in synopses and in references to relevant scriptures for further studies.
This is a comparative study of the explanation of 150 monastic rules (Pāṭimokkha) called Padabhājanīya in Mahāvibhaṅga, Samantapāsadikā and Kaṅkhāvitaraṇī. The researcher focuses in particular on the methods of explaining words or phrases in monastic rules for male and/or female monks in Mahāvibhaṅga. The study finds that the explanations in the three scriptures have similar forms: they are sequential explanations of phrases without focusing on each and every work. In Padabhājanīya, ‘Nāma’ and ‘Iti’ are used following explanations of words or pharses, with ‘Nāma’ being more frequently used. Synonyms and similes are also used in elaborations. In Samantapāsadikā, ‘Nāma’ and ‘Iti’ are also used following explanations of words or pharses, but with ‘Iti’ being more frequently used than ‘Nāma’. Only synonyms are employed in explanations here. In Kaṅkhāvitaraṇī, ‘Ādi’ is used in synopses and in references to relevant scriptures for further studies.