Publication: การปฏิรูปราชสำนักสยามในสมัยรัฐธรรมนูญ
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2018
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
2408-0829
eISSN
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
วารสารประวัติศาสตร์ ธรรมศาสตร์
Thammasat Journal of History
Thammasat Journal of History
Volume
5
Issue
2
Edition
Start Page
126
End Page
168
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
การปฏิรูปราชสำนักสยามในสมัยรัฐธรรมนูญ
Alternative Title(s)
The Royal Court Reform in the Constitutional Regime
Author(s)
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
บทความนี้ศึกษาการปฏิรูปราชสำนักสยามหลังการปฏิวัติ 2475 และเสนอว่าปัจจัยสำคัญที่กำหนดทิศทางการเปลี่ยนแปลงของราชสำนัก ได้แก่ แนวคิดว่าด้วยการปกครองในระบอบกษัตริย์ใต้รัฐธรรมนูญและความขัดแย้งทางการเมืองระหว่างราชสำนักกับผู้นำรุ่นใหม่ ด้านหนึ่งนั้น ใจกลางของการปฏิรูปราชสำนักคือ การแยกองค์กษัตริย์และอำนาจในการจัดการควบคุมกิจการของราชสำนักออกจากกัน และทำให้กิจการราชสำนักกลายมาเป็นอำนาจของรัฐบาล กระบวนการดังกล่าวนั้นเริ่มต้นขึ้นไม่นานหลังการปฏิวัติ องค์กรของราชสำนักถูกปรับเปลี่ยนลดระดับการบริหารลง ไม่ได้มีสถานะเป็นกระทรวงดังเช่นในสมัยสมบูรณาญาสิทธิราชย์ อย่างไรก็ตาม ทั้งการบริหาร การจัดการกำลังคน และการงบประมาณ ยังถือว่าเป็นพระราชอำนาจดังเดิม จนกระทั่งศาลาว่าการพระราชวังถูกยกระดับให้กลับมาเป็นกระทรวงวังอีกครั้ง แนวทางการบริหารและการงบประมาณของราชสำนักจึงเริ่มถูกปรับเปลี่ยนไปตามแบบแผนข้างต้น กล่าวคือ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงวังกลายเป็นข้าราชการการเมืองที่ต้องรับผิดชอบต่อสภาผู้แทนราษฎรไม่ต่างจากรัฐมนตรีอื่นๆ อีกทั้งงบประมาณของกระทรวงวังที่เคยเป็นพระราชอำนาจก็ถูกโอนย้ายมาอยู่ในความรับผิดชอบของรัฐบาล กระบวนการเหล่านี้สอดคล้องกับหลักการ constitutional monarchy ที่ถือว่ากษัตริย์ไม่สามารถประกอบกิจการสาธารณะได้โดยพระองค์เอง ในอีกด้านหนึ่ง ความเปลี่ยนแปลงในราชสำนักสยามเกิดขึ้นท่ามกลางความขัดแย้งทางการเมือง ทั้งการปิดสภาผู้แทนราษฎร กบฏบวรเดช รวมทั้งการสละราชสมบัติของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว ซึ่งเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้การปฏิรูปราชสำนักสยามครั้งใหญ่เป็นไปได้ และส่งผลให้ทั้งการบริหารและการงบประมาณของราชสำนักอยู่ภายใต้อำนาจการจัดการของรัฐบาลอย่างเต็มรูปแบบ
This article examines the reform of the Siamese royal court after the 1932 Revolution and argues that factors which determined the directions of changes in the palace court were the constitutional monarchy principles of governance and the political conflicts between the leaders. On the one hand, the basis of the reform was the separation of the monarch and the power to manipulate the royal affairs from each other and transfered such a power to the government. The process began after the Revolution took place. The royal organization was reduced to the smaller administrative scale, from a ministry to an office
however, its administration and finance were still royal prerogatives. When the Ministry of Royal Household was reestablished in 1933, the royal court’s administrative and financial management was changed in accordance with the constitutional scheme. Its minister became a political bureaucrat who was responsible to the National Assembly in the same way as other ministers. In addition, the budget of the ministry was transferred to the government’s power. The king was gradually excluded from the power to manage the royal court. This was pursued in line with the constitutional monarchical principle in which the king could not exercise public affairs by himself. On the other hand, changes in the royal court took place amid political situations after the Revolution: the 1933 coup d’état, the civil war, and the abdication of King Prajadhipok, a turning point that made the reform possible. This resulted in the completion of the transfer of the royal court’s administration and finance to the power of the new leaders.
This article examines the reform of the Siamese royal court after the 1932 Revolution and argues that factors which determined the directions of changes in the palace court were the constitutional monarchy principles of governance and the political conflicts between the leaders. On the one hand, the basis of the reform was the separation of the monarch and the power to manipulate the royal affairs from each other and transfered such a power to the government. The process began after the Revolution took place. The royal organization was reduced to the smaller administrative scale, from a ministry to an office
however, its administration and finance were still royal prerogatives. When the Ministry of Royal Household was reestablished in 1933, the royal court’s administrative and financial management was changed in accordance with the constitutional scheme. Its minister became a political bureaucrat who was responsible to the National Assembly in the same way as other ministers. In addition, the budget of the ministry was transferred to the government’s power. The king was gradually excluded from the power to manage the royal court. This was pursued in line with the constitutional monarchical principle in which the king could not exercise public affairs by himself. On the other hand, changes in the royal court took place amid political situations after the Revolution: the 1933 coup d’état, the civil war, and the abdication of King Prajadhipok, a turning point that made the reform possible. This resulted in the completion of the transfer of the royal court’s administration and finance to the power of the new leaders.