Publication: คัมภีร์สีมาวิโสธนี: การปริวรรต การแปล และวิเคราะห์
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2021
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
Volume
Issue
Edition
Start Page
End Page
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
คัมภีร์สีมาวิโสธนี: การปริวรรต การแปล และวิเคราะห์
Alternative Title(s)
Sīmāvisodhanī: Transliteration Translation and Analysis
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ (๑) เพื่อศึกษาวิเคราะห์คัมภีร์สีมาวิโสธนีในด้านประวัติผู้
เรียบเรียง โครงสร้างเนื้อหา หลักไวยากรณ์ และความสัมพันธ์กับคัมภีร์อื่น ๆ (๒) เพื่อปริวรรตคัมภีร์
สีมาวิโสธนีจากภาษาบาลีอักษรพม่าเป็นภาษาบาลีอักษรไทย และแปลเป็นภาษาไทย (๓) เพื่อศึกษา
วิเคราะห์คุณค่าของคัมภีร์สีมาวิโสธนีที่มีต่อวินัยกรรมและสังฆกรรมของพระสงฆ์ เป็นการวิจัยเชิง
เอกสารโดยมีวิธีดำเนินการวิจัยคือ มีการวิเคราะห์คัมภีร์ในด้านประวัติผู้เรียบเรียง โครงสร้าง เนื้อหา
หลักไวยากรณ์ นำคัมภีร์สีมาวิโสธนีที่เป็นภาษาบาลีอักษรพม่าปริวรรตให้เป็นบาลีอักษรไทยและแปล
เป็นภาษาไทย วิเคราะห์คุณค่าของคัมภีร์สีมาวิโสธนีที่มีต่อวินัยกรรมและสังฆกรรมของพระสงฆ์
ผลการวิจัยพบว่า คัมภีร์สีมาวิโสธนีเป็นคัมภีร์ว่าด้วยการชำระสีมา อธิบายเรื่องสีมาที่
บริสุทธิ์ถูกต้องตามพระวินัย กล่าวคือเขตที่กำหนดขึ้นเพื่อเป็นที่ให้สงฆ์ประชุมทำสังฆกรรมมีการ
อุปสมบทเป็นต้น พระสาครพุทธิเถระแต่งอธิบายใน ๕ หัวข้อคือ อุปสมบทกัณฑ์กัปวินาศกัณฑ์
นิพพานกัณฑ์สมสีสีกัณฑ์และปกิณณกกัณฑ์มีลักษณะของการประพันธ์เป็น ๒ แบบ คือ แบบร้อย
แก้ว (การดำเนินเรื่องแบบธรรมดา) และแบบร้อยกรอง (การดำเนินเรื่องในรูปแบบคาถา) ท่านมี
ความรู้และความเข้าใจในภาษาบาลีเป็นอย่างดีได้แต่งคัมภีร์โดยใช้นามศัพท์ กิริยาศัพท์ และอัพพย
ศัพท์ได้อย่างถูกต้องตามหลักภาษา และหลักไวยากรณ์
วิธีการปริวรรตบาลีอักษรพม่าใช้เขียนภาษาบาลีเขียนจากซ้ายไปขวา รูปอักษรมีลักษณะ
โค้งมนค่อนข้างกลม การเรียนรู้ถึงรูปอักษรพม่าอันประกอบด้วย พยัญชนะ สระ ตัวเลข ผู้ศึกษาต้อง
ฝึกหัดเขียนสระ พยัญชนะ พร้อมทั้งการประสมคำต่าง ๆ และต้องสามารถถ่ายถอดหรือปริวรรตบาลี
อักษรพม่าให้เป็นภาษาบาลีอักษรไทย และแปลเป็นภาษาไทยได้อย่างถูกต้องตามหลักภาษา ส่วน
ความสัมพันธ์คัมภีร์สีมาวิโสธนีกับคัมภีร์อื่น ๆ คือ พระสาครพุทธิเถระชาวพม่าได้แต่งคัมภีร์สีมาวิ
โสธนีมีความสอดคล้องสัมพันธ์กับพระไตรปิฎก โดยนำคำสำคัญในพระไตรปิฎก อรรถกถา ฎีกา และ
คัมภีร์วิสุทธิมรรคมาอธิบายในคัมภีร์สีมาวิโสธนีให้มีความชัดเจนมากยิ่งขึ้น ผู้วิจัยได้ทำการปริวรรต
คัมภีร์สีมาวิโสธนีจากภาษาบาลีอักษรพม่าเป็นภาษาบาลีอักษรไทย อุปสมบทกัณฑ์กัปวินาศกัณฑ์
นิพพานกัณฑ์สมสีสีกัณฑ์ปกิณณกกัณฑ์สำเร็จเรียบร้อยแล้ว และได้ทำการแปลจากภาษาบาลี อักษรไทยเป็นภาษาไทยในอุปสมบทกัณฑ์กัปวินาศกัณฑ์นิพพานกัณฑ์สมสีสีกัณฑ์และปกิณณก
กัณฑ์สำเร็จเรียบร้อยแล้ว
วิเคราะห์คุณค่าของคัมภีร์สีมาวิโสธนีที่มีต่อวินัยกรรมและสังฆกรรมของพระสงฆ์แบ่ง
ออกเป็น ๑) วิเคราะห์เรื่องสีมาในคัมภีร์สีมาวิโสธนีสีมา สีมา คือ เขตความพร้อมเพรียงของสงฆ์ใน
การทำสังฆกรรมต่าง ๆ ที่สำคัญ พระพุทธองค์ทรงอนุญาตสีมา และทรงกำหนดให้พระสงฆ์สาวกต้อง
ประชุมทำร่วมกันในบริเวณที่กำหนดไว้เท่านั้น เพื่อมิให้ฆราวาสเข้ามายุ่งเกี่ยว ในคัมภีร์สีมาวิโสธนี
กล่าวถึงสีมาทั้งหมด ๑๙ ชนิด เช่น ขัณฑสีมา อุปจารสีมา สมานสังวาสสีมา เป็นต้น ๒) วิเคราะห์
คุณค่าของคัมภีร์สีมาวิโสธนีที่มีต่อวินัยกรรมของพระสงฆ์ทรงบัญญัติพระวินัยเพิ่มเติมที่เกี่ยวกับเรื่อง
สีมากับการสวดปาติโมกข์เช่น ภิกษุทั้งหลายพากันสวดปาฏิโมกข์ทุกวัน พระพุทธเจ้าตรัสห้ามและ
ทรงปรับอาบัติทุกกฎแก่ภิกษุผู้ทำเช่นนั้น ทรงอนุญาตให้สวดเฉพาะวันอุโบสถ เป็นต้น และ
๓) วิเคราะห์คุณค่าของคัมภีร์สีมาวิโสธนีที่มีต่อสังฆกรรมของพระสงฆ์ พระพุทธองค์ทรงมีพระ
ประสงค์ที่จะให้สงฆ์เป็นใหญ่ในการบริหารคณะ และทำสังฆกรรมต่าง ๆ คือกิจที่จะต้องทำเป็นการ
สงฆ์ กล่าวคือสงฆ์จะต้องรับรู้ในกรรมที่ทำเหล่านั้น เรียกว่า สังฆกรรมมีอยู่ ๔ ประเภทคือ
๑) อปโลกนกรรมเป็นสังฆกรรมที่พระสงฆ์ไม่ต้องทำภายในสีมา ส่วน ๒) ญัตติกรรม ๓) ญัตติทุติย
กรรม และ ๔) ญัตติจตุตถกรรมเป็นสังฆกรรมที่พระสงฆ์ต้องทำภายในสีมา ตัวอย่างเช่น การ
อุปสมบทเป็นสังฆกรรมประเภทญัตติจตุตถกรรมที่พระสงฆ์ต้องทำภายในสีมา เป็นวิธีที่ทรงอนุญาตให้
สงฆ์ทำ ถ้าสงฆ์มีมติเป็นเอกฉันท์ไม่มีพระภิกษุรูปใดรูปหนึ่งคัดค้าน ผู้ที่จะบวชนั้นก็จะสำเร็จเป็น
พระภิกษุโดยสมบูรณ์และเป็นวิธีใช้สืบมาจนทุกวันนี้ โดยต้องผ่านเครื่องมือที่สำคัญคือสีมาจึงจะ
ถูกต้องตามพระธรรมวินัย
The objectives of this research are: (1) to study Sīmāvisodhanī scriptures including history, structure, content, grammar related to other scriptures, (2) to transliterate Sīmāvisodhanī from Pali Burmese script into Pali Thai script, and (3) to analyze the value of Sīmāvisodhanī scriptures dealing with disciplinary acts and the Sangha’s functions. It was a documentary research focusing on scriptures analysis, author’s life, its structure, grammatical content, then transliterating the said scripture with Pali Burmese script into Thai characters and translated into Thai and after that analyzing the value of scriptures concerning with disciplines and Sangha’s duties. The results shown that Sīmāvisodhanī contains Sīmā or temple precinct cleansing, an explaining of Sīmā allowed by the Buddha, that is to say, the area accepted for Sangha’s assembly for ritual conducting such as ordination etc. Venerable Sagarabuddhithera had composed commentary on 5 topics, i.e., Upasampadakamma, Kappavinasakaṇḍa, Nibbānakaṇḍa, Samasīsīkaṇḍa, and Pakiṇṇakakaṇḍa. There are two types of writing: prose (Simple statement) and verse (Incantations) which signified his excellence on Pali language seen in his text composition using correct nouns, verbs, and terminology based on linguistic principles and grammar. For its transliteration, Pali Burmese manuscript was written from left to right. The letters are rounded. For learning the Burmese alphabet, which consists of consonants, vowels, numbers, students have to practice writing vowels, consonants and combinations of words, and transcribe Pali Burmese characters into Pali Thai characters, and finally correctly translated into Thai language. For the relation between Sīmāvisodhanī and other scriptures, the Burmese Sagarabuddhithera had composed the Sīmāvisodhanī scriptures that are consistent to Tipitaka by bringing the key words in Tipitaka, commentary, sub-commentaries, and Visuddhimagga to be clearly explained in Sīmāvisodhanī scriptures. The said scripture was firstly transliterated from Pali Burmese script into Pali Thai script, then completed the translation into Thai language including Upasampadakamma, Kappavinasakaṇḍa, Nibbānakaṇḍa, Samasīsīkaṇḍa, and Pakiṇṇakakaṇḍa. An analysis of its value dealing with the disciplines and Sangha’s works was divided into; 1) an analysis of Sīmā or temple precincts shown that Sīmā is the boundary of Sangha’s unity for necessary works. The Buddha allowed Sīmā and required what the Sangha together must accomplished in the specified area only to prevent any interfering of lay people. In Sīmāvisodhanī scripture, there are a total of 19 types of Sīmā , for example, Khaṇḍasīmā , Upacārasīmā , Samānasanvāsasīmā etc., 2) analysis of the value of disciplinary rules for Sangha was seen that the additional rules related to Patimokkha recitation was allowed by the Buddha, for example, Patimokkha recitation was not allowed in every day, and imposed the fine called Dukkaṭa for those who had broken such rule, but he allowed only once in a month (Uposatha), and 3) analysis the value of Sangha’s works involved revealed that the Buddha wished to transfer legitimacy order to Sangha for administration in all Buddhist functions as well as works must be done under Sangha’s decision, that is to say, Sangha must recognize all works called Sanghakamma which contains 4 types; 1) Apalokanakamma in which Sangha can accomplish outside the precinct, while all of 2) Ñattikamma or a motion, 3) Ñattidutiyakamma, 4) Ñatticatutthakamma, must be accomplished inside the precinct only. For example, an ordination is a type of Ñatticatutthakamma requires the permission from Sangha inside the precinct, if Sangha has a unanimous resolution, no Bhikkhus oppose it, that ordination will be completely correctly. This method of ordination continues up to today and the functions must be accomplished only inside Sīmā for correct discipline of Buddhist tradition.
The objectives of this research are: (1) to study Sīmāvisodhanī scriptures including history, structure, content, grammar related to other scriptures, (2) to transliterate Sīmāvisodhanī from Pali Burmese script into Pali Thai script, and (3) to analyze the value of Sīmāvisodhanī scriptures dealing with disciplinary acts and the Sangha’s functions. It was a documentary research focusing on scriptures analysis, author’s life, its structure, grammatical content, then transliterating the said scripture with Pali Burmese script into Thai characters and translated into Thai and after that analyzing the value of scriptures concerning with disciplines and Sangha’s duties. The results shown that Sīmāvisodhanī contains Sīmā or temple precinct cleansing, an explaining of Sīmā allowed by the Buddha, that is to say, the area accepted for Sangha’s assembly for ritual conducting such as ordination etc. Venerable Sagarabuddhithera had composed commentary on 5 topics, i.e., Upasampadakamma, Kappavinasakaṇḍa, Nibbānakaṇḍa, Samasīsīkaṇḍa, and Pakiṇṇakakaṇḍa. There are two types of writing: prose (Simple statement) and verse (Incantations) which signified his excellence on Pali language seen in his text composition using correct nouns, verbs, and terminology based on linguistic principles and grammar. For its transliteration, Pali Burmese manuscript was written from left to right. The letters are rounded. For learning the Burmese alphabet, which consists of consonants, vowels, numbers, students have to practice writing vowels, consonants and combinations of words, and transcribe Pali Burmese characters into Pali Thai characters, and finally correctly translated into Thai language. For the relation between Sīmāvisodhanī and other scriptures, the Burmese Sagarabuddhithera had composed the Sīmāvisodhanī scriptures that are consistent to Tipitaka by bringing the key words in Tipitaka, commentary, sub-commentaries, and Visuddhimagga to be clearly explained in Sīmāvisodhanī scriptures. The said scripture was firstly transliterated from Pali Burmese script into Pali Thai script, then completed the translation into Thai language including Upasampadakamma, Kappavinasakaṇḍa, Nibbānakaṇḍa, Samasīsīkaṇḍa, and Pakiṇṇakakaṇḍa. An analysis of its value dealing with the disciplines and Sangha’s works was divided into; 1) an analysis of Sīmā or temple precincts shown that Sīmā is the boundary of Sangha’s unity for necessary works. The Buddha allowed Sīmā and required what the Sangha together must accomplished in the specified area only to prevent any interfering of lay people. In Sīmāvisodhanī scripture, there are a total of 19 types of Sīmā , for example, Khaṇḍasīmā , Upacārasīmā , Samānasanvāsasīmā etc., 2) analysis of the value of disciplinary rules for Sangha was seen that the additional rules related to Patimokkha recitation was allowed by the Buddha, for example, Patimokkha recitation was not allowed in every day, and imposed the fine called Dukkaṭa for those who had broken such rule, but he allowed only once in a month (Uposatha), and 3) analysis the value of Sangha’s works involved revealed that the Buddha wished to transfer legitimacy order to Sangha for administration in all Buddhist functions as well as works must be done under Sangha’s decision, that is to say, Sangha must recognize all works called Sanghakamma which contains 4 types; 1) Apalokanakamma in which Sangha can accomplish outside the precinct, while all of 2) Ñattikamma or a motion, 3) Ñattidutiyakamma, 4) Ñatticatutthakamma, must be accomplished inside the precinct only. For example, an ordination is a type of Ñatticatutthakamma requires the permission from Sangha inside the precinct, if Sangha has a unanimous resolution, no Bhikkhus oppose it, that ordination will be completely correctly. This method of ordination continues up to today and the functions must be accomplished only inside Sīmā for correct discipline of Buddhist tradition.