Publication: อิทธิพลของคัมภีร์กาตันตระที่มีต่อคัมภีร์ไวยากรณ์บาลี
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2005
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
Volume
Issue
Edition
Start Page
End Page
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
อิทธิพลของคัมภีร์กาตันตระที่มีต่อคัมภีร์ไวยากรณ์บาลี
Alternative Title(s)
The impact of the Katantra on Pali grammatical texts
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
คัมภีร์ไวยากรณ์สันสกฤตมีพัฒนาการอย่างยาวนาน นักบูรพคดีแบ่งไวยากรณ์สันสกฤตเป็น 2 กลุ่มใหญ่ คือ ไวยากรณ์กลุ่มปาณินิ และไวยากรณ์สมัยหลังปาณินิ คัมภีร์ไวยากรณ์สันสกฤตสมัยหลังปาณินิที่มีรูปแบบต่างไปจากปาณินิคือ คัมภีร์กาตันตระของศรววรมัน ที่แต่งในราวพุทธศตวรรษที่ 6-7 (คริสตศรวรรษที่ 2) ซึ่งศรววรมันได้จัดระบบไวยากรณ์สันสกฤตใหม่ให้สามารถศึกษาได้ง่ายขึ้น โดยการจัดสูตรที่มีเนื้อหาแบบเดียวกันหรือใกล้เคียงกันไว้ด้วยกัน เนื้อหาของคัมภีร์กาตันตระมีจำนวน 1,401 สูตร แบ่งเป็น 4 บท หรืออัธยายะ แยกเป็น 7 ประกรณัม และแยกเป็นปาทะต่าง ๆ ทั้งหมด 25 ปาทะ คัมภีร์กาตันตระมีผู้อธิบายความเพิ่มเตอมในภายหลัง คือ ทุรคสิงหะได้แต่งวฤตติ อธิบายเนื้อความของสูตร และแสดงอุทาหรณ์เพิ่มเติมในราวพุทธศตวรรษที่ 14 (คริสตศตวรรษที่ 9) คัมภีร์กาตันตระที่แพร่หลายในอินเดียมีทั้งฉบับทางใต้และฉบับทางเหนือโดยฉบับทางใต้เป็นที่รู้จักมากกว่า นอกจากนี้ยังพบกาตันตระในประเทศอื่น ๆ ทั้งฉบับที่แปลเป็นภาษาทิเบต อินโดนีเซีย และพม่า คัมภีร์ไวยากรณ์บาลีนั้นมีผู้แบ่งเป็น 3 กลุ่มคือ กลุ่มกัจจายนะ กลุ่มโมคคัลลานะ และกลุ่มสัททนีติ ในไวยากรณ์ทั้งสามกลุ่มนี้ กลุ่มกัจจายนะเป็นกลุ่มที่เก่าแก่และแพร่หลายมากที่สุด ไวยากรณ์กัจจายนะนี้ตามประเพณีเชื่อว่าแต่งในประเทศอินเดียในราวพุทธศตวรรษที่ 6-7 แต่นักวิชาการสมัยใหม่มีความเห็นว่า คัมภีร์กัจจายนะแต่งหลังสมัยพุทธโฆสาจารย์ (พุทธศตวรรษที่ 10) เนื้อหาคัมภีร์กัจจายนะมีสูตร 673 สูตร แบ่งเป็น 4 บท และแยกเป็นกัปปะต่าง ๆ ทั้งหมด 23 กัณฑ์ คัมภีร์กัจจายนะแพร่หลายมากเช่นกัน มีการแต่งคำอธิบายคัมภีร์กัจจายนะทั้งในประเทศอินเดีย ลังกา พม่า และไทย จากการศึกษาอิทธิพลของคัมภีร์กาตันตระที่มีต่อไวยากรณ์บาลี เมื่อได้เปรียบเทียบคัมภีร์กาตันตระกับคัมภีร์กัจจายนะแล้วพบว่า ผู้แต่งคัมภีร์กัจจายนะได้อาศัยสูตรในคัมภีร์กาตันตระมาแต่งเป็นไวยากรณ์บาลี ซึ่งสูตรของคัมภีร์ทั้งสองแตกต่างกันเพียงคำศัพท์ที่ใช้แต่ความหมายเหมือนกัน สูตรในคัมภีร์กัจจายนะมีจำนวนลดน้อยลง เป็นเหตุให้ไวยากรณ์บาลีมีความง่ายขึ้นตามยุคสมัย ไวยากรณ์บาลีสายอื่น ๆ คือ โมคคัลลานะ และสัททนีตินั้นพบว่า ไม่ได้รับอิทธิพลจากคัมภีรย์กาตันตระโดยตรง คัมภีร์สัททนีติได้รับอิทธิพลทางอ้อมจากคัมภีร์กาตันตระ ผ่านกัจจายนะส่วนคัมภีร์โมคคัลลานะได้รับอิทธิพลจากคัมภีร์จานทระ
Sanskrit grammatical texts had long been developed so far . Some orientalists divided Sanskrit grammatical texts into two systems, namely the Paninian system and Non-Paninian system or the later school. The important work of the later school is the Katantra, a grammatical text composed by Sarvavarman with a method distinct from Panini in about 1 st century . Savavarman made new arrangement of the topics for an easy learning and for practical purpose. The Katantra comprises 1,401 Sutras and 4 chapters or Adhyayas consisting of 7 Prakaranas and 25 Padas. Durgasimha composed a vrtti (commentary) on the Katantra in about 9th century A.D. The versions of the Katantra that are popular in India are those belonging to south and north India. The southern version is more popular than the northern one. The Katantra is also well-known in other countries as it has been translated into Tibetan, Indonesian and Burmese. According to tradition Pali grammatical texts are normally divided into 3 schools, namely 1) Kaccayana 2) Moggallana and 3) Saddaniti of which Kaccayana is the oldest and the most popular. Traditionally, it is believed that the Kaccayana, a Pali grammatical text was written India in the 1st or 2nd century A.D. Modern scholars, however, are of the opinion that it was written after Buddhaghosa, the Pali commentator. It has 4 chapters, 8 kappas, and 23 kandas. It is one of the most popular grammatical texts as can be seen from its being commented upon in India, Sri Lanka, Burma and Thailand etc. From the study it is found that the Katantra has tremendous impact on the Kaccayana. The author of the Kaccayana literally converted many sutras of the Katantra into Pali in his work. In some sutras the difference between the two texts is only the wordings but the essential meaning is more or less the same. The number of the sutras in the Kaccayana is, of course, reduced to a great extent as the Pali language has undergone simplification through the ages. As far as the other grammatical texts, i.e., the Moggallana and the Saddaniti are concerned, the Katantra seems to have little influence on them. The Saddaniti seem to have received the influence of the Katantra through the Kaccayana whereas the Moggallana seems to have been influenced by Candra.
Sanskrit grammatical texts had long been developed so far . Some orientalists divided Sanskrit grammatical texts into two systems, namely the Paninian system and Non-Paninian system or the later school. The important work of the later school is the Katantra, a grammatical text composed by Sarvavarman with a method distinct from Panini in about 1 st century . Savavarman made new arrangement of the topics for an easy learning and for practical purpose. The Katantra comprises 1,401 Sutras and 4 chapters or Adhyayas consisting of 7 Prakaranas and 25 Padas. Durgasimha composed a vrtti (commentary) on the Katantra in about 9th century A.D. The versions of the Katantra that are popular in India are those belonging to south and north India. The southern version is more popular than the northern one. The Katantra is also well-known in other countries as it has been translated into Tibetan, Indonesian and Burmese. According to tradition Pali grammatical texts are normally divided into 3 schools, namely 1) Kaccayana 2) Moggallana and 3) Saddaniti of which Kaccayana is the oldest and the most popular. Traditionally, it is believed that the Kaccayana, a Pali grammatical text was written India in the 1st or 2nd century A.D. Modern scholars, however, are of the opinion that it was written after Buddhaghosa, the Pali commentator. It has 4 chapters, 8 kappas, and 23 kandas. It is one of the most popular grammatical texts as can be seen from its being commented upon in India, Sri Lanka, Burma and Thailand etc. From the study it is found that the Katantra has tremendous impact on the Kaccayana. The author of the Kaccayana literally converted many sutras of the Katantra into Pali in his work. In some sutras the difference between the two texts is only the wordings but the essential meaning is more or less the same. The number of the sutras in the Kaccayana is, of course, reduced to a great extent as the Pali language has undergone simplification through the ages. As far as the other grammatical texts, i.e., the Moggallana and the Saddaniti are concerned, the Katantra seems to have little influence on them. The Saddaniti seem to have received the influence of the Katantra through the Kaccayana whereas the Moggallana seems to have been influenced by Candra.
Table of contents
Description
Sponsorship
Degree Name
ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต
Degree Level
ปริญญาโท
Degree Department
ศูนย์สันสกฤตศึกษา
Degree Discipline
Degree Grantor(s)
มหาวิทยาลัยศิลปากร