Publication: แนวคิดทางสุนทรียศาสตร์ในนาฏกรรมโขน: กรณีศึกษาสถาบันนาฏศิลป์บ้านรักษ์ไทย จังหวัดเชียงใหม่
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2015
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
วารสารปณิธาน
Panidhana Journal
Panidhana Journal
Volume
11
Issue
2
Edition
Start Page
48
End Page
61
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
แนวคิดทางสุนทรียศาสตร์ในนาฏกรรมโขน: กรณีศึกษาสถาบันนาฏศิลป์บ้านรักษ์ไทย จังหวัดเชียงใหม่
Alternative Title(s)
Author(s)
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
บทความนี้มุ่งศึกษา แนวคิดทางสุนทรียศาสตร์เรื่องความงามใน 5 ประเด็น ได้แก่ 1) ความงามของตัวละคร 2) ความงามของเครื่องแต่งกาย 3) ความงามของท่วงท่าในการรำ 4) ความงามของบทพากย์ และ 5) ความงามของดนตรีประกอบ และวิเคราะห์ความงามในภาพรวมของนาฏกรรมโขน จากการศึกษาพบว่า แนวคิดทางสุนทรียศาสตร์เรื่องความงามในแต่ละประเด็น ดังนี้ 1) ความงามของตัวละครนั้น มีรูปแบบตายตัวแน่นอน นักแสดงที่จะสวมบทบาทการแสดงของแต่ละตัวละคร ต้องมีลักษณะตรงตามที่ตำรากล่าวไว้ตามบุคลิกภาพของแต่ละตัว 2) ความงามของเครื่องแต่งกาย องค์ประกอบต่างๆ จำเป็นต้องมีความสมบูรณ์ครบครัน ตามแบบแผนของการแสดงโขน เพื่อบ่งบอกถึงยศตำแหน่งของตัวละครนั้นๆ ได้อย่างชัดเจน 3) ความงามของท่วงท่าในการรำ ผู้รำจะต้องเข้าถึงอารมณ์ความรู้สึกของแต่ละฉาก ผ่านการแสดงออกทางการรำ กล่าวคือ ท่าทางที่แสดงออกมาจะต้องบ่งบอกได้ว่าตัวละครนั้นๆ รู้สึกเช่นไร กำลังอยู่ในอารมณ์ไหน 4) ความงามของบทพากย์ เนื่องจากตัวละครต้องสวมหัวโขน ดังนั้นการดำเนินเรื่องจึงเป็นหน้าที่ของผู้พากย์ บทพากย์ที่สวยงามนั้น ต้องมีความสละสลวยของภาษา รวมถึงน้ำสียงของผู้ภาคต้องสอดคล้องรับกับเครื่องดนตรี เพื่อให้ผู้ชมเข้าใจเหตุการณ์ของฉากนั้นๆ และ 5) ความงามของดนตรีประกอบ ต้องเป็นดนตรีที่มีท่วงทำนองสอดรับกับผู้พากย์บทและนักแสดง เพื่อให้คนดูเข้าถึงอรรถรสในการรับชม สอดคล้องกับทฤษฎีอัตวิสัย ที่เห็นว่า จิตเป็นแหล่งกำเนิดของความงาม ความงามจึงไม่ได้มีอยู่ภายนอกจิตใจของเรา เนื่องจากแต่ละคนมีมุมมอง ประสบการณ์ชีวิต อารมณ์และความรู้สึกต่างกัน จึงอาจจะมีการตัดสินและให้คุณค่าความงามแก่วัตถุนั้นๆ ต่างกันออกไป ความเป็นอัตนัยของบุคคลจึงเป็นแหล่งกำเนิดของคุณค่าสุนทรียะ และเมื่อวิเคราะห์ภาพรวมของนาฏกรรมโขนพบว่า นาฏกรรมโขนอยู่ในฐานะอุปกรณ์อย่างหนึ่งที่ทำหน้าที่เป็นเครื่องมือทำให้เกิดประสบการณ์สุนทรียะ กล่าวคือ การแสดงโขนที่ดีนั้น ต้องให้อรรถรสในการรับชมแก่คนดู ต้องสร้างความประทับใจและความซาบซึ้งกินใจแก่ผู้รับชม จึงจะกล่าวได้ว่า การแสดงโขนนั้นมีคุณค่าทางสุนทรียะ
The Objective of the thesis is to study the concept of the aesthetics in Khon: Case Study of Ban Rak Thai Institute in Chiang Mai Province. The scope of the study covers topics such as the beauty of an actor or actress, the beauty of the costumes, the beauty of the dance, the beauty of narrative and dialogue, the beauty of music and theinstrument the gamelan which is traditionally used. The methodology used is documentary research and interviews with nine people.The study result was found the following, the beauty of an actor or an actress is following tradition and an appreciation of the characters. The beauty of the costumes which are fully decorated and accessorized to show who the character are. The beauty of the dance, the actor and an actress has to act following a dialogue to show how the characters feel and what is happening in that time. The beauty of the narrative and dialogue since the actor and an actress are wearing masks that make it impossible for them to speak as a result a ventriloquist needs to do the actual dialogue and in perfect voice with precise and beautiful language. The beauty of the music and the gamelan must relay the rhythm and tone of the narrative to make the audience understand the ambient feeling.The Aesthetic concept found in Khon is preserved by following the tradition in order to the perfect of overall image. That is to say Khon is a national treasure that must be preserved for future generations
The Objective of the thesis is to study the concept of the aesthetics in Khon: Case Study of Ban Rak Thai Institute in Chiang Mai Province. The scope of the study covers topics such as the beauty of an actor or actress, the beauty of the costumes, the beauty of the dance, the beauty of narrative and dialogue, the beauty of music and theinstrument the gamelan which is traditionally used. The methodology used is documentary research and interviews with nine people.The study result was found the following, the beauty of an actor or an actress is following tradition and an appreciation of the characters. The beauty of the costumes which are fully decorated and accessorized to show who the character are. The beauty of the dance, the actor and an actress has to act following a dialogue to show how the characters feel and what is happening in that time. The beauty of the narrative and dialogue since the actor and an actress are wearing masks that make it impossible for them to speak as a result a ventriloquist needs to do the actual dialogue and in perfect voice with precise and beautiful language. The beauty of the music and the gamelan must relay the rhythm and tone of the narrative to make the audience understand the ambient feeling.The Aesthetic concept found in Khon is preserved by following the tradition in order to the perfect of overall image. That is to say Khon is a national treasure that must be preserved for future generations