Publication: พัฒนาการของระบบสวัสดิการในประเทศไทย จาก พ.ศ. 2475 ถึง 2543: ข้อสังเกตจากการศึกษาเปรียบเทียบทฤษฎีกับประสบการณ์ของประเทศไทย
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2017
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
2408-0829
eISSN
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
วารสารประวัติศาสตร์ ธรรมศาสตร์
Thammasat Journal of History
Thammasat Journal of History
Volume
4
Issue
2
Edition
Start Page
194
End Page
268
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
พัฒนาการของระบบสวัสดิการในประเทศไทย จาก พ.ศ. 2475 ถึง 2543: ข้อสังเกตจากการศึกษาเปรียบเทียบทฤษฎีกับประสบการณ์ของประเทศไทย
Alternative Title(s)
The Development of Welfare System in Thailand from 1932 to 2000: Observations from Comparing Theories with the Experience of Thailand
Author(s)
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
บทความชิ้นนี้ศึกษาเปรียบเทียบทฤษฎีที่อธิบายพัฒนาการของระบบสวัสดิการกับประสบการณ์ของประเทศไทยตั้งแต่พ.ศ. 2475 ถึง 2543 เพื่อให้เข้าใจถึงปัจจัยที่สำคัญในพัฒนาการของระบบสวัสดิการไทยและลักษณะของนโยบายที่เกิดจากปัจจัยดังกล่าว การศึกษาพบว่าทฤษฎีจากบริบทของตะวันตกที่อธิบายถึงปัจจัยเช่น การเปลี่ยนแปลงสู่สังคมแบบอุตสาหกรรม การเคลื่อนไหวทางชนชั้น รวมถึงการตื่นตัวเรื่องสิทธิทางสังคม ว่าเป็นปัจจัยที่ส่งผลสำคัญต่อพัฒนาการของระบบสวัสดิการนั้น เป็นคำอธิบายที่ไม่ตรงกับประสบการณ์ของประเทศไทยเส้นทางของพัฒนาการในระบบสวัสดิการไทยถูกอธิบายได้ดีกว่าด้วยทฤษฎีที่มาจากบริบทของประเทศกำลังพัฒนาที่เน้นสภาพทางการเมืองโดยเฉพาะการเปลี่ยนแปลงไปสู่ประชาธิปไตยเป็นปัจจัยสำคัญในการขับเคลื่อนพัฒนาการของระบบสวัสดิการ การขาดหายไปของกลไกประชาธิปไตยในช่วง พ.ศ. 2500-2530 ส่งผลให้นโยบายสวัสดิการในด้านต่างๆ เกิดการขยายตัวอย่างจำกัดและไม่ครอบคลุมถึงคนยากจน ด้วยนโยบายสวัสดิการถูกกำกับด้วยเป้าหมายของรัฐแบบเผด็จการที่ให้ความสำคัญสูงสุดกับการเติบโตทางเศรษฐกิจ จนกระทั่งประเทศไทยเข้าสู่ช่วงการเปลี่ยนแปลงไปสู่ประชาธิปไตยใน พ.ศ. 2530-2543 กลไกในระบบประชาธิปไตยจึงได้ผลักดันให้นโยบายสวัสดิการของไทยขยายตัวและมีความทั่วถึงมากขึ้นการที่ระบบสวัสดิการของไทยไม่ได้ถูกขับเคลื่อนโดยบทบาทของขบวนการแรงงานหรือพรรคการเมืองฝ่ายซ้าย ส่งผลให้รูปลักษณะของนโยบายสวัสดิการต่างๆ ในไทยไม่เหมือนกับนโยบายสวัสดิการในบริบทตะวันตกเสียทีเดียว การทำงานของกลไกทางการเมืองในบริบทของประชาธิปไตยไทยยังได้รับอิทธิพลจากคุณลักษณะแบบศักดินาราชูปถัมภ์ ส่งผลให้นโยบายสวัสดิการที่ให้การอุปถัมภ์ไปที่ประชาชนเฉพาะกลุ่มมีความสำคัญทางการเมือง สภาพนี้สร้างเงื่อนไขให้การขยายสวัสดิการไปสู่คนยากจนของไทยมักจะออกมาในลักษณะนโยบายที่อุดหนุนไปที่เกษตรกร ซึ่งเป็นนโยบายที่มักประสบข้อจำกัดด้านประสิทธิภาพในการกระจายประโยชน์ให้ทั่วถึงคนยากจน ฉะนั้น โจทย์สำคัญในการพัฒนาระบบสวัสดิการของไทยจึงเป็นคำถามที่ว่าจะพัฒนานโยบายสวัสดิการที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในขณะที่ยังสามารถตอบเงื่อนไขทางการเมืองไปพร้อมกันได้อย่างไร
This paper compares theories explaining the development of welfare system with the actual experience of Thailand from 1932 to 2000. The comparison aims to unravel crucial factors contributing to the development of welfare system in Thailand, and the implication of these factors in shaping the characteristics of welfare policies. Factors identified by theories from Western context as significant to the development of welfare system – including the transition to industrial society, class struggles, and consciousness of social rights – are insufficient in explaining the experience of Thailand. The development of welfare system in Thailand can be better explained using theories from the context of developing countries, particularly theories that identify democratization as a crucial factor in driving the development of welfare system. From the1950s to the1990s, the absence of democratic institutions, and the prioritization of economic growth by the developmental authoritarian regime, limited the expansion and inclusiveness of Thailand’s welfare policies. It was not until Thailand entered democratization, from the1990s to the 2000s, that the functioning of democracy enabled its welfare policies to expand and became more inclusive. The limited roles of the working class and leftist parties inevitably shape the characteristics of welfare policies in Thailand to be different from the West. Moreover, democratic institutions in Thailand is still under the influence of patrimonialism. In this context, welfare policies tend to be clientelistic
policies giving support selectively to particular social groups attain more politi-cal significance. This explains why welfare policies implemented in Thailand during the period of democratization tended to take the form of subsidies to agricultural farmers. Yet, this type of policies has been criticized for the lack of efficiency in distribut-ing benefits to the poor. Thus, a crucial question in developing a better welfare system in Thailand is how to develop more efficient welfare policies, while also answering the constraints from the actual workings of Thai politics.
This paper compares theories explaining the development of welfare system with the actual experience of Thailand from 1932 to 2000. The comparison aims to unravel crucial factors contributing to the development of welfare system in Thailand, and the implication of these factors in shaping the characteristics of welfare policies. Factors identified by theories from Western context as significant to the development of welfare system – including the transition to industrial society, class struggles, and consciousness of social rights – are insufficient in explaining the experience of Thailand. The development of welfare system in Thailand can be better explained using theories from the context of developing countries, particularly theories that identify democratization as a crucial factor in driving the development of welfare system. From the1950s to the1990s, the absence of democratic institutions, and the prioritization of economic growth by the developmental authoritarian regime, limited the expansion and inclusiveness of Thailand’s welfare policies. It was not until Thailand entered democratization, from the1990s to the 2000s, that the functioning of democracy enabled its welfare policies to expand and became more inclusive. The limited roles of the working class and leftist parties inevitably shape the characteristics of welfare policies in Thailand to be different from the West. Moreover, democratic institutions in Thailand is still under the influence of patrimonialism. In this context, welfare policies tend to be clientelistic
policies giving support selectively to particular social groups attain more politi-cal significance. This explains why welfare policies implemented in Thailand during the period of democratization tended to take the form of subsidies to agricultural farmers. Yet, this type of policies has been criticized for the lack of efficiency in distribut-ing benefits to the poor. Thus, a crucial question in developing a better welfare system in Thailand is how to develop more efficient welfare policies, while also answering the constraints from the actual workings of Thai politics.