Publication: ศึกษาวิเคราะห์ปาณาติบาตที่ปรากฏในคัมภีร์ใบลานล้านนา เรื่อง ตำนานหอยไห้ ฉบับวัดท่าเดื่อ ตำบลสันผีเสื้อ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2021
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
Volume
Issue
Edition
Start Page
End Page
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
ศึกษาวิเคราะห์ปาณาติบาตที่ปรากฏในคัมภีร์ใบลานล้านนา เรื่อง ตำนานหอยไห้ ฉบับวัดท่าเดื่อ ตำบลสันผีเสื้อ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่
Alternative Title(s)
Study of Killing in Lanna Palm-Leaf Scripture as Legend of Hoihai, Wat Thaduea Version, Sanphisuea Sub-District, Muang District, Chiang Mai Province
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
วิทยานิพนธ์นี้ มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อศึกษาหลักปาณาติบาตในพุทธปรัชญาเถรวาท 2) เพื่อศึกษาปาณาติบาต ที่ปรากฏในคัมภีร์ใบลานล้านนา เรื่องตำนานหอยไห้ ฉบับวัดท่าเดื่อ ตำบล สันผีเสื้อ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ 3) เพื่อวิเคราะห์และเปรียบเทียบปาณาติบาต ในพุทธปรัชญาเถรวาทกับคัมภีร์ใบลานล้านนา เรื่องตำนานหอยไห้ ฉบับวัดท่าเดื่อ ตำบลสันผีเสื้อ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ การวิจัยครั้งนี้เป็นงานวิจัยเชิงเอกสาร โดยทำการศึกษาจาก เอกสารปฐมภูมิ คือพระไตรปิฎกและคัมภีร์ใบลานเรื่องหอยไห้ประกอบกับเอกสารทุติยภูมิ ได้แก่ อรรถกถา หนังสือเอกสารประเภทตำราและวิชาการ รายงานการวิจัย วิทยานิพนธ์ และสารนิพนธ์ที่เกี่ยวข้องและบทความทางวิชาการจากนิตยสาร และบทความวิชาการจากสื่ออิเล็กทรอนิกส์อินเตอร์เน็ต นำมาวิเคราะห์สรุปผลการวิจัยข้อมูลโดยวิธีพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า : 1. หลักปาณาติบาตในพุทธปรัชญาเถรวาท ปาณาติบาต คือ การทำร้ายชีวิตสัตว์นั้นให้ตายก่อนเวลาอันควร โดยการประทุษร้ายต่อชีวิตและร่ายกาย ด้วยการทำลายเบียดเบียน ทรมานชีวิตสัตว์ให้เดือดร้อนบาดเจ็บจนตายไป เป็นการกระทำด้วยตนเองหรือใช้ให้ผู้อื่นกระทำก็ตามในการฆ่าสัตว์จะในทางใดทางหนึ่งหรือวิธีใด ๆ ก็ตามจนทำให้ชีวิตของสัตว์นั้นต้องสิ้นลงไป ตามองค์ประกอบของปาณาติบาตทั้ง 5 ประการ ที่เป็นตัววัดในการกระทำผิด คือ 1) สัตว์นั้นมีชีวิต 2) รู้อยู่ว่าสัตว์นั้นมีชีวิต 3) มีเจตนาที่จะฆ่า 4) มีความเพียรที่จะเข้าไปฆ่าและ 5) สัตว์เหล่านั้นตายด้วยความเพียรพยายามในการฆ่าให้ตาย ชื่อว่าเป็นการฆ่าสัตว์ เป็นการกระทำปาณาติบาต 2. ปาณาติบาต ที่ปรากฏในคัมภีร์ใบลานล้านนา คัมภีร์ใบลานเรื่องหอยไห้ เป็นคัมภีร์นอกนิบาต ที่สร้างขึ้นด้วยการจาร (การเขียน) ลงบนใบลานด้วยอักษรธรรมล้านนา ด้วยแรงศรัทธาที่มีต่อพระพุทธศาสนา เพื่อถวายไว้กับพระพุทธศาสนา เพื่อใช้ในการเผยแผ่อบรมสั่งสอนพุทธศาสนิกชนที่สนใจเข้าวัดฟังธรรม ให้รู้จักการรักษาศีลข้อปาณาติบาต โดยเอาเรื่องของการใช้ชีวิตประจำวันมาแต่งให้เป็นนิทานชาดกประกอบเข้ากับหลักของศีลข้อที่หนึ่ง โดยให้เล็งเห็นว่าทุกชีวิตต่างรักสุขเกลียดทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น เพื่อความเข้าใจที่ง่ายขึ้นและมองเห็นได้ชัดเจนขึ้น 3. วิเคราะห์และเปรียบเทียบปาณาติบาต ในพุทธปรัชญาเถรวาทกับคัมภีร์ใบลานล้านนา ปาณาติบาตในพุทธปรัชญาเถรวาทและในคัมภีร์ใบลานนั้น ได้มีนัยยะความหมายที่สอดคล้องเหมือนกัน คือ เป็นหลักแห่งการปฏิบัติในการสร้างความสงบสุขของสรรพสัตว์ที่อาศัยบนโลกไม่ให้มีการเบียดเบียนและทำร้ายกัน และผลของการกระทำความผิดที่มีความเหมือนและแตกต่างกันเพียงเล็กน้อย ส่วนที่เหมือนกัน คือ ผลของการกระทำโดยเมื่อบุคคลไหนเป็นผู้ประพฤติผิดในการฆ่าสัตว์ มีใจทารุณโหดร้าย เมื่อตายไปจากโลกนี้แล้ว บุคคลผู้นั้นย่อมตกสู่อบายภูมิ ทุคติ วินิบาต นรก และเมื่อได้เกิดเป็นมนุษย์บุคคลนั้นก็จะเป็นผู้มีอายุสั้น ส่วนที่ต่างกัน คือ ในคัมภีร์จะบรรยายเพิ่มให้ผู้ที่หากกระทำนั้น จะต้องได้พัดพรากจากครอบครัว มิตรสหายญาติพี่น้องและคนที่รักทั้งปวง ต้องอยู่อย่างโดดเดียว ไม่มีใครรักใคร่เมตตาต่อตน ทำให้ผู้กระทำผิดกลัวต่ออำนาจแห่งการประพฤติผิดศีลข้อปาณาติบาต
The objectives of this thesis were as follows
1) to study the principles of killing in Theravada Buddhist philosophy, 2) to study killing in Lanna palm-leaf scripture as the legend of Hoihai, Wat Thaduea version, Sanphisuea sub-district, Muang district, Chiang Mai province, 3) to analyze and compare killing in Theravada Buddhist philosophy and Lanna scripture as legend of Hoihai, Wat Thaduea version, Sanphisuea sub-district, Muang district, Chiang Mai province. This research was documentary research by studying primary documents, the Tripitaka, and palm-leaf scripture, the lehgend of Hoihai, together with secondary documents such as commentaries, textbooks and academic documents, research reports, theses, related thematic papers, academic articles from magazines and academic articles from electronic media in the Internet and data of research were analyze to find out results in descriptive manner. The results of research were found that: 1. Killing means to injure animal's life to cause it to die prematurely by injuring life and body, by destroying and by torturing animal’ life to suffer and hurt to death. It was either done by oneself or by others in killing animal by any ways or means to end of animal's life according to the 5 elements of killing as the measure of wrong doing, namely, 1) the animal was alive, 2) knowing that animals was alive, 3) having intent to kill, 4) having perseverance to go kill, and 5) the animal died in painstaking that effort to kill. This was called killing and it was act of killing. 2. This palm-leaf scripture was pagan scripture created by engraving on palm leaves with Lanna Dhamma alphabets with faith in Buddhism to offer to Buddhism and for use in propagating and teaching Buddhists who were interested in attending temple to listen to the Dhamma and to know how to observe the precept of killing by taking story of daily life to compose it into a jataka tale combined with the principle of the first precept by foreseeing that every life loved happiness and hated suffering together for easier understanding and clearer vision. 3. The results of analysis and comparison revealed that killing in Theravada Buddhist philosophy and palm-leaf scripture had the same meaning as principle of practice in creating peace for all beings living on the planet without harassing and hurting each other and its consequences of committing offense were similar and slightly different. The same thing was the result of action when person committing act of killing animal with cruel mind died from this world would fall into state of misery, woeful existence, place of suffering and hell and when he was born as a human, he would be short-lived. The difference was that the scripture would give additional descriptions to one who did so that he must be separated from family, all friends, relatives and beloved ones. He had to live alone and had no one to love and have compassion toward him. This made offender fear the power of misconduct in the precept of killing.
The objectives of this thesis were as follows
1) to study the principles of killing in Theravada Buddhist philosophy, 2) to study killing in Lanna palm-leaf scripture as the legend of Hoihai, Wat Thaduea version, Sanphisuea sub-district, Muang district, Chiang Mai province, 3) to analyze and compare killing in Theravada Buddhist philosophy and Lanna scripture as legend of Hoihai, Wat Thaduea version, Sanphisuea sub-district, Muang district, Chiang Mai province. This research was documentary research by studying primary documents, the Tripitaka, and palm-leaf scripture, the lehgend of Hoihai, together with secondary documents such as commentaries, textbooks and academic documents, research reports, theses, related thematic papers, academic articles from magazines and academic articles from electronic media in the Internet and data of research were analyze to find out results in descriptive manner. The results of research were found that: 1. Killing means to injure animal's life to cause it to die prematurely by injuring life and body, by destroying and by torturing animal’ life to suffer and hurt to death. It was either done by oneself or by others in killing animal by any ways or means to end of animal's life according to the 5 elements of killing as the measure of wrong doing, namely, 1) the animal was alive, 2) knowing that animals was alive, 3) having intent to kill, 4) having perseverance to go kill, and 5) the animal died in painstaking that effort to kill. This was called killing and it was act of killing. 2. This palm-leaf scripture was pagan scripture created by engraving on palm leaves with Lanna Dhamma alphabets with faith in Buddhism to offer to Buddhism and for use in propagating and teaching Buddhists who were interested in attending temple to listen to the Dhamma and to know how to observe the precept of killing by taking story of daily life to compose it into a jataka tale combined with the principle of the first precept by foreseeing that every life loved happiness and hated suffering together for easier understanding and clearer vision. 3. The results of analysis and comparison revealed that killing in Theravada Buddhist philosophy and palm-leaf scripture had the same meaning as principle of practice in creating peace for all beings living on the planet without harassing and hurting each other and its consequences of committing offense were similar and slightly different. The same thing was the result of action when person committing act of killing animal with cruel mind died from this world would fall into state of misery, woeful existence, place of suffering and hell and when he was born as a human, he would be short-lived. The difference was that the scripture would give additional descriptions to one who did so that he must be separated from family, all friends, relatives and beloved ones. He had to live alone and had no one to love and have compassion toward him. This made offender fear the power of misconduct in the precept of killing.
Table of contents
Description
Sponsorship
Degree Name
ศาสนศาสตรมหาบัณฑิต
Degree Level
ปริญญาโท
Degree Department
บัณฑิตวิทยาลัย
Degree Discipline
Degree Grantor(s)
มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย