The current study is dedicated to a critical investigation of the concept of Anatta in Theravada Buddhism and its behavioral implications. The research is solely based on the analysis of secondary data. In addition to examining the text of Sutta Pitaka to determine the nature and the main pillars of Anatta, it also examines academic studies dedicated to the interpretation of Anatta and its application in psychotherapy and behavioral interventions. It was found that Anatta is one of the most important notions in Theravada Buddhism and one of the three marks of existence. The embracement of Anatta implies breaking a link between people and the five aggregates, including forms, feelings, perceptions, fabrications, and consciousness. Theravada Buddhism uses Anatta to deny the existence of the twelve variations of the self as well as the cosmic self. At the same time, it should be noted that the existence of the self is not explicitly denied in Sutta Pitaka. The study shows that many scholars point at promising prospects of integrating Anatta into Western psychotherapeutic practices. In addition to better understanding Buddhist patients, Anatta could also help develop mindfulness, implement effective stress coping techniques, encourage socially responsible behaviors, improve empathy, and better reflect on one’s actions. The study concludes that Anatta is not only an important theoretical concept but also a valuable practical tool that could be effectively utilized in various settings to prevent suffering, cope with stress, and improve psychological well-being. Findings of the research could be considered valuable both from the theoretical and from the practical perspectives.

ต้นฉบับตัวเขียนเพียง 2 ปริเฉท คือ ปริเฉทที่ 1 สังขารโลกนิเทศ ซึ่งพรรณนาถึงสังขารโลก 12 ประเภทที่มีการเสื่อมคลาย มีความทุกข์และเป็นอนัตตา และปริเฉทที่ 2 นิรยคตินิเทศ ซึ่งพรรณนาถึงนรก 8 แห่งอันเป็นสถานที่ที่ปราศจากความสุข มีไฟลุกโชติช่วงพร้อมที่จะเผาคนชั่ว

ต้องตกอยู่ในกฎของความจริงของโลกที่ว่าด้วยสามัญลักษณะคือ อนิจจัง ทุกขังและอนัตตา ไม่อาจจะหลีกเลี่ยงกฎนี้ไปได้ อนึ่ง หากพิจารณาจากกำเนิดของเทพเจ้าพุทธปรัชญาเห็นว่าเทพเจ้ามีกำเนิดแบบโอปัปปาติกะคือแบบผุดเกิดด้วยอำนาจของกรรมดีที่ได้กระทำมาแล้วในอดีตชาติ และ

The current study is dedicated to a critical investigation of the concept of Anatta in Theravada Buddhism and its behavioral implications. The research is solely based on the analysis of secondary data. In addition to examining the text of Sutta Pitaka to determine the nature and the main pillars of Anatta, it also examines academic studies dedicated to the interpretation of Anatta and its application in psychotherapy and behavioral interventions. It was found that Anatta is one of the most important notions in Theravada Buddhism and one of the three marks of existence. The embracement of Anatta implies breaking a link between people and the five aggregates, including forms, feelings, perceptions, fabrications, and consciousness. Theravada Buddhism uses Anatta to deny the existence of the twelve variations of the self as well as the cosmic self. At the same time, it should be noted that the existence of the self is not explicitly denied in Sutta Pitaka. The study shows that many scholars point at promising prospects of integrating Anatta into Western psychotherapeutic practices. In addition to better understanding Buddhist patients, Anatta could also help develop mindfulness, implement effective stress coping techniques, encourage socially responsible behaviors, improve empathy, and better reflect on one’s actions. The study concludes that Anatta is not only an important theoretical concept but also a valuable practical tool that could be effectively utilized in various settings to prevent suffering, cope with stress, and improve psychological well-being. Findings of the research could be considered valuable both from the theoretical and from the practical perspectives.

ที่สามัญทั่วไป 3 ประการสังขารทั้งปวง ไม่เที่ยง สังขารทั้งปวง เป็นทุกข์ ธรรมทั้งปวง เป็นอนัตตา วิเคราะห์ได้ว่าความเป็นจริงของสรรพสิ่งตามกฎไตรลักษณ์ในพุทธปรัชญาเถรวาท คือไตรลักษณ์ เป็นสภาพที่เป็นปกติวิสัยหรือเป็นไปตามธรรมชาติ หรืออาจเรียกว่าเป็นทฤษฎีแห่ง

แก่เจ็บ ตาย เป็นความทุกข์ การโศกเศร้าเสียใจล้วนเป็นทุกข์ การหลงระเริงในกามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา สิ่งนี้คือทุกข์ รวมไปถึงทุกข์ในไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อันเกิดจากความเปลี่ยนแปลง เป็นสิ่งที่ไม่สามารถคงทนอยู่ในสภาพเดิมได้ยิ่งเกิดทุกข์ เมื่อศึกษา

พุทธทาสภิกขุ เป็นการวิจัยเอกสาร ผลของการวิจัยพบว่า ๑) ธรรมชาติของมนุษย์ในพุทธปรัชญาเถรวาทตั้งอยู่บนพื้นฐานของทฤษฎีอนัตตา มนุษย์เป็นสัตว์ที่เกิดจากองค์ประกอบด้วยกาย และจิต จิตหรือวิญญาณของมนุษย์มีอยู่จริง โดยอาศัยร่างกายเป็นที่อยู่ เป็นธรรมชาติที่ไม่มี

อนัตตา ซึ่งเป็นหลักคำสอนที่วางบนฐานของปรมัตถสัจจะที่ว่าด้วยการกระทำมีอยู่ แต่ผู้กระทำนั้นหามีไม่ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพียงอุปาทานจากความยึดมั่นถือมั่น ทั้งนี้การศึกษาในเรื่องพระวินัย แม้ปรากฏหลักฐานว่าพุทธปรัชญามีบัญญัติเพื่อลงโทษแก่สงฆ์ที่กระทำความผิด แต่