The current study is dedicated to a critical investigation of the concept of Anatta in Theravada Buddhism and its behavioral implications. The research is solely based on the analysis of secondary data. In addition to examining the text of Sutta Pitaka to determine the nature and the main pillars of Anatta, it also examines academic studies dedicated to the interpretation of Anatta and its application in psychotherapy and behavioral interventions. It was found that Anatta is one of the most important notions in Theravada Buddhism and one of the three marks of existence. The embracement of Anatta implies breaking a link between people and the five aggregates, including forms, feelings, perceptions, fabrications, and consciousness. Theravada Buddhism uses Anatta to deny the existence of the twelve variations of the self as well as the cosmic self. At the same time, it should be noted that the existence of the self is not explicitly denied in Sutta Pitaka. The study shows that many scholars point at promising prospects of integrating Anatta into Western psychotherapeutic practices. In addition to better understanding Buddhist patients, Anatta could also help develop mindfulness, implement effective stress coping techniques, encourage socially responsible behaviors, improve empathy, and better reflect on one’s actions. The study concludes that Anatta is not only an important theoretical concept but also a valuable practical tool that could be effectively utilized in various settings to prevent suffering, cope with stress, and improve psychological well-being. Findings of the research could be considered valuable both from the theoretical and from the practical perspectives.

Instead of taking a widely used emic perspective in exploring the identity of the Chinese in Thailand, this article takes a largely neglected etic perspective in exploring the identity of the Chinese in Thailand. As identification is a process engaged by both self and other, this article attempts to shed some light on the external construction of the identity of the Chinese in Thailand by revealing the changing conception of the identity of the Chinese in Thailand in the PRC. By analyzing various representations of the Chinese in Thailand appeared in Chinese media and prints, the author argues that from the 1980s to the 2010s the PRC Chinese has conceived the identity of the Chinese in Thailand in different ways ranging from the Chinese in Thailand as compatriot, relatives to the distant relatives.The conception is a central issue in Sino-Thai relations and self-identification of the Chinese in the PRC. On the one hand, the perceptual construction helps define how the PRC Chinese should position themself against the Chinese in Thailand who are Thai citizen. On the other hand, it also helps the Chinese in the PRC reflect upon their self-identity and make the unique identity of the Chinese in the PRC real and sensible. Hence, it could be said the conception facilitate the demarcation of the boundary of "Chineseness" in both Thailand and China.

ความรุนแรงอันบังเกิดจากการมองแกนเวลาเป็นเส้นเดียวและตรงไปข้างหน้าในนวนิยายเรื่อง The Lair of the White Worm ของแบรม สโตเกอร์ นั้นเกิดขึ้นเพื่อต่อต้านพญางูขาว ซึ่งเป็นไดโนเสาร์ที่ยังมีชีวิต และเลดี้ อราเบลลา มาร์ช ตัวละครที่มีลักษณะใกล้เคียงกับ “ผู้หญิงใหม่” ความรุนแรงนี้เองสะท้อนความกังวลเกี่ยวกับควาเสื่อมทรามของเผ่าพันธุ์มนุษย์ ในสมัยวิกตอเรียน ไดโนเสาร์สะท้อนการเสื่อมถอยของเผ่าพันธุ์มนุษย์เนื่องจากนิทรรศการไดโนเสาร์ซึ่งมีชื่อเสียงในสมัยวิกตอเรียนที่ซิเดนแนม พาร์กได้จัดเส้นทางนิทรรศการย้อนกลับไปยังยุคดึกดำบรรพ์ โดยมีรูปปั้นไดโนเสาร์ต่างๆ อยู่ที่ปลายทาง นอกจากนี้ พญางูขาวในนวนิยายเรื่องนี้ถูกมองว่าเป็นสัตว์ดุร้ายป่าเถื่อน มีจิตใจแข็งกระด้าง และไม่อาจเห็นอกเห็นใจสิ่งมีชีวิตชนิดอื่นได้ อย่างไรก็ตาม คำบรรยายซากศพของทั้งพญางูและสิ่งที่เชื่อว่าเป็นเหยื่อของพญางู ซึ่งถูกทำลายด้วยตัวละครที่เป็นมนุษย์นั้น แสดงให้เห็นความรุนแรงและ “ความไร้มนุษยธรรม” เพราะความคิดที่ว่าความเห็นอกเห็นใจต่อสัตว์เป็นคุณลักษณะของมนุษย์นั้นเป็นที่แพร่หลายในสหราช อาณาจักรช่วงศตวรรษที่ 19 เมื่อตัวเรื่องรวมพญางูกับเลดี้ อราเบลลา มาร์ช ผู้มุ่งมั่นจะแต่งงานกับชายฐานะร่ำรวยนั้น เราอาจตีความได้ว่าความกังวลเกี่ยวกับความเสื่อมถ่อยและเสื่อมทรามทำให้นวนิยายเล่มนี้โจมตีผู้หญิงใหม่และผู้หญิงที่เรียกร้องสิทธิเลือกตั้ง เพราะผู้หญิงเหล่านี้ตั้งคำถามกับเพศวิถีของผู้หญิงและอาจไม่คิดมีทายาท ในเมื่อเลดี้ อราเบลลาสามารถรวมร่างกับพญางูได้ด้วย เราจึงอาจตีความได้เพิ่มเติมว่าเธอมีลักษณะเป็นแม่มีลึงค์ ซึ่งท้าทายปิตาธิปไตย ก่อให้เกิดความกังวลเกี่ยวกับการตอนในหมู่ผู้ชาย และทำให้เพศสถานะและเพศวิถีของเธอกำกวม อย่างไรก็ตาม ความเข้มแข็งของพลังอำนาจผู้ชายเพื่อเอาชนะ “สัตว์ร้าย” ในนวนิยายได้ นั้นก็ต้องอาศัยความสัมพันธ์ในกลุ่มเพศเดียวกัน ซึ่งอาจนำไปสู่จุดจบของเผ่าพันธุ์และไม่ให้กำเนิดทายาทเช่นกัน ดังนั้น บทความชิ้นนี้จึงมุ่งหมายที่จะชี้ให้เห็นว่านวนิยายเรื่องนี้ตั้งคำถามกับการสร้างความชอบธรรมให้กับความรุนแรงอันเกิดจากแนวคิดเกี่ยวกับความก้าวหน้าและอนาคต โดยแสดงให้เห็นความย้อนแย้งที่อยู่ใจกลางการรักษาเผ่าพันธุ์ของมนุษย์