ปรัชญาพุทธเถรวาท

Permanent URI for this collection

https://harrt.in.th/handle/123456789/22

Browse

Browsing ปรัชญาพุทธเถรวาท by Author "Apichoke Kerdpon"

Now showing 1 - 2 of 2
  • No Thumbnail Available
    Publication
    นิติปรัชญาในตติยปาราชิกกัณฑ์
    อภิโชค เกิดผล; พระมหามฆวินทร์ ปุริสุตฺตโม; Apichoke Kerdpon; Phramahamaghavin Purisuttamo (2022)
    บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษานิติปรัชญาเกี่ยวกับการทำลายชีวิตมนุษย์ 2) เพื่อศึกษาตติยปาราชิกกัณฑ์ และ 3) เพื่อวิเคราะห์นิติปรัชญาในตติยปาราชิกกัณฑ์ โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ และจากผลจากการศึกษา พบว่า 1) นิติปรัชญาว่าด้วยการทำลายชีวิตมนุษย์ในแง่มุมอภิปรัชญานั้นประกอบไปด้วยทั้งมโนทัศน์ตามแนวนิติธรรมชาตินิยมในแง่ของเนื้อหาของข้อบังคับและนิติปฏิฐานนิยมในแง่ของการกำหนดอัตราโทษและสภาพบังคับ 2) ตติยปาราชิกกัณฑ์รวมทั้งพระวินัยทั้งหมดมีคุณสมบัติเป็นชุดปทัสถาน โดยตติยปาราชิกกัณฑ์นั้นมีเนื้อหาอย่างสมบูรณ์ในตัวในส่วนขององค์ประกอบในการวินิจฉัย มีการแสดงถึงตัวอย่างการปรับใช้พระวินัยกับกรณีต่าง ๆ โดยจะมีผลที่แตกต่างกันหากองค์ประกอบในการวินิจฉัยมีความแตกต่างกัน และ 3) พบว่ามีมโนทัศน์ในทางนิติปรัชญาที่คล้ายคลึงกันระหว่างตติยปาราชิกกัณฑ์และกฎหมายที่บังคับใช้จริง ทั้งในแง่ของการผสานระหว่างแนวคิดนิติธรรมชาตินิยมและนิติปฏิฐานนิยม การใช้แนวทางจริยศาสตร์ที่ไม่อาจเรียกได้ว่าเป็นกรณียธรรมหรืออันตวิทยาอย่างชัดเจน และวิธีการในการปรับใช้กฎเกณฑ์หรือนิติวิธีในการวินิจฉัย
  • No Thumbnail Available
    Publication
    ศึกษาวิเคราะห์การกระทําอัตวินิบาตกรรมของพระภิกษุในสมัยพุทธกาล
    อภิโชค เกิดผล; Apichoke Kerdpon (2021)
    การกระทำอัตวินิบาตกรรมของพระภิกษุในสมัยพุทธกาลที่ปรากฏในพระไตรปิฎกและคัมภีร์ชั้นรองนั้นอาจกล่าวได้ว่ามีทั้งสิ้นอย่างน้อย 4 กรณี โดยแต่ละเหตุการณ์ก็เกิดขึ้นด้วยวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกันไป เหตุการณ์ทั้งหมดมีทั้งที่เป็นเหตุการณ์ซึ่งส่งผลลัพธ์สุดท้ายในทางดีและไม่ดี แต่อย่างไรก็ดีไม่พบว่ามีหลักการในทางพระพุทธศาสนาใดที่บ่งชี้ว่าตัวการกระทำอัตวินิบาตกรรมเป็นการกระทำที่เป็นอกุศลร้ายแรง จากการศึกษา พบว่า พระพุทธศาสนาเถรวาทมิได้มีการประเมินคุณค่าของการทำอัตวินิบาตกรรมเอาไว้ โดยถือว่าเป็นเพียงการกระทำหนึ่งที่มีคุณค่าในทางจริยศาสตร์อย่างเป็นกลาง ๆ การจะประเมินคุณค่าในทางพุทธจริยศาสตร์ย่อมต้องอาศัยเงื่อนไขในทางจิตใจของผู้กระทำอันได้แก่แรงจูงใจหรือมูลในการกระทำและสภาวะของจิตในขณะที่สิ้นชีวิต กล่าวได้ว่าในสำหรับเรื่องอัตวินิบาตกรรมแล้วพุทธจริยศาสตร์ยึดถือเอาสภาวะของจิตใจเป็นสิ่งที่มีคุณค่าเหนือรูปแบบของการกระทำนั่นเอง