Browsing by Author "อรอุษา สุขจันทร์"

Now showing 1 - 2 of 2
  • No Thumbnail Available
    Publication
    แนวคิดทางสุนทรียศาสตร์ในนาฏกรรมโขน : กรณีศึกษาสถาบันนาฏศิลป์บ้านรักษ์ไทย จังหวัดเชียงใหม่
    อรอุษา สุขจันทร์; Aornusa Sukchan (2015)
    The Objective of the thesis is to study Aesthetical Concept in Khon: Case Study of Ban Rak Thai Institute Chiang Mai Province. The scope of study covers & topics, i.e., the beauty of an actor and an actress, the beauty of the costume, the beauty of the dance posture, the beauty of narratives and dialogues and the beauty of music and gamelan that use the instrumentalism as the main to analyze. Methodology is documentary research and participant observation from 9 interviewees, then presents it in a descriptive way. The study’s result is found as following. The beauty of an actor and an actress is following the old traditions that have to appreciate the character. The beauty of costume has to full of decorations and accessories to show who the character are. The beauty of the dance posture, an actor and an actress has to act follow the dialogue to show how the character feel or what happens in that time. The beauty of narratives and dialogues, due to an actor and an actress wears the masks that make they can’t speak, so the ventriloquist need to dub follow the dialogue in perfect voice with beautiful language. The beauty of music and gamelan has to conform the rhythm with the tone of narratives to make the audience impress with the show. Aesthetical concept that found in Khon is following the old tradition in order to the perfect of overall image. That is to say Khon is the national treasure that has to be protected to forward to the next generation Aesthetic value in Khon is characterized as the instruments to bring the aesthetic experience to the audience and make them feel impress and appreciate with the performance. Summarily, Khon is the dramatic works that has to punctiliously created and produced for the splendid of all elements.
  • No Thumbnail Available
    Publication
    แนวคิดทางสุนทรียศาสตร์ในนาฏกรรมโขน: กรณีศึกษาสถาบันนาฏศิลป์บ้านรักษ์ไทย จังหวัดเชียงใหม่
    อรอุษา สุขจันทร์ (2015)
    บทความนี้มุ่งศึกษา แนวคิดทางสุนทรียศาสตร์เรื่องความงามใน 5 ประเด็น ได้แก่ 1) ความงามของตัวละคร 2) ความงามของเครื่องแต่งกาย 3) ความงามของท่วงท่าในการรำ 4) ความงามของบทพากย์ และ 5) ความงามของดนตรีประกอบ และวิเคราะห์ความงามในภาพรวมของนาฏกรรมโขน จากการศึกษาพบว่า แนวคิดทางสุนทรียศาสตร์เรื่องความงามในแต่ละประเด็น ดังนี้ 1) ความงามของตัวละครนั้น มีรูปแบบตายตัวแน่นอน นักแสดงที่จะสวมบทบาทการแสดงของแต่ละตัวละคร ต้องมีลักษณะตรงตามที่ตำรากล่าวไว้ตามบุคลิกภาพของแต่ละตัว 2) ความงามของเครื่องแต่งกาย องค์ประกอบต่างๆ จำเป็นต้องมีความสมบูรณ์ครบครัน ตามแบบแผนของการแสดงโขน เพื่อบ่งบอกถึงยศตำแหน่งของตัวละครนั้นๆ ได้อย่างชัดเจน 3) ความงามของท่วงท่าในการรำ ผู้รำจะต้องเข้าถึงอารมณ์ความรู้สึกของแต่ละฉาก ผ่านการแสดงออกทางการรำ กล่าวคือ ท่าทางที่แสดงออกมาจะต้องบ่งบอกได้ว่าตัวละครนั้นๆ รู้สึกเช่นไร กำลังอยู่ในอารมณ์ไหน 4) ความงามของบทพากย์ เนื่องจากตัวละครต้องสวมหัวโขน ดังนั้นการดำเนินเรื่องจึงเป็นหน้าที่ของผู้พากย์ บทพากย์ที่สวยงามนั้น ต้องมีความสละสลวยของภาษา รวมถึงน้ำสียงของผู้ภาคต้องสอดคล้องรับกับเครื่องดนตรี เพื่อให้ผู้ชมเข้าใจเหตุการณ์ของฉากนั้นๆ และ 5) ความงามของดนตรีประกอบ ต้องเป็นดนตรีที่มีท่วงทำนองสอดรับกับผู้พากย์บทและนักแสดง เพื่อให้คนดูเข้าถึงอรรถรสในการรับชม สอดคล้องกับทฤษฎีอัตวิสัย ที่เห็นว่า จิตเป็นแหล่งกำเนิดของความงาม ความงามจึงไม่ได้มีอยู่ภายนอกจิตใจของเรา เนื่องจากแต่ละคนมีมุมมอง ประสบการณ์ชีวิต อารมณ์และความรู้สึกต่างกัน จึงอาจจะมีการตัดสินและให้คุณค่าความงามแก่วัตถุนั้นๆ ต่างกันออกไป ความเป็นอัตนัยของบุคคลจึงเป็นแหล่งกำเนิดของคุณค่าสุนทรียะ และเมื่อวิเคราะห์ภาพรวมของนาฏกรรมโขนพบว่า นาฏกรรมโขนอยู่ในฐานะอุปกรณ์อย่างหนึ่งที่ทำหน้าที่เป็นเครื่องมือทำให้เกิดประสบการณ์สุนทรียะ กล่าวคือ การแสดงโขนที่ดีนั้น ต้องให้อรรถรสในการรับชมแก่คนดู ต้องสร้างความประทับใจและความซาบซึ้งกินใจแก่ผู้รับชม จึงจะกล่าวได้ว่า การแสดงโขนนั้นมีคุณค่าทางสุนทรียะ