Publication:
การศึกษาวิเคราะห์คัมภีร์รัตนโคตรวิภาค มหายาโนตตรตันตรศาสตร์ 

Simple item page
dc.contributor.authorละอองดาว นนทะสร
dc.contributor.authorNonthasorn, Laongdaoen
dc.date.accessioned2023-12-15T10:11:38Z
dc.date.available2023-12-15T10:11:38Z
dc.date.issued2018
dc.date.issuedBE2561
dc.description.abstractวิทยานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อแปลคัมภีร์รัตนโคตรวิภาค มหายาโนตตรตันตรศาสตร์ จากต้นฉบับภาษาสันสกฤต เป็นภาษาไทย ศึกษาประวัติความเป็นมาของคัมภีร์และศึกษาเปรียบเทียบแนวคิด เรื่องตถาคตครรภ์ที่ปรากฏในคัมภีร์รัตนโคตรวิภาค และพระไตรปิฏกเถรวาท ผลการศึกษาพบว่า คัมภีร์รัตนโคตรวิภาค มหายาโนตตรตันตรศาสตร์ ประพันธ์ขึ้นในระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 8-12 มีรูปแบบการประพันธ์ที่ประกอบด้วยร้อยกรองร้อยแก้ว นักวิชาการสันนิษฐานว่าผู้ประพันธ์คัมภีร์ต้นฉบับภาษาสันสกฤตมี 2 ท่าน คือ ท่านอารยไมเตรยนาถประพันธ์คัมภีร์ต้นฉบับที่เป็นเนื้อหาร้อยกรองหรือคาถา และท่านอสังคะประพันธ์อรรถกถาซึ่งเป็นเนื้อหาในส่วนของร้อยแก้ว ปัจจุบันคัมภีร์นี้มีฉบับแปลภาษาทิเบต ภาษาจีน และภาษาอังกฤษ รัตนโคตรวิภาค มหายาโนตตรตันศาสตร์ หมายถึงการวิเคราะห์ตถาคตครรภ์ซึ่งเป็นที่รองรับความบริสุทธิ์ อันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างยากยิ่ง ซึ่งเป็นคำสั่งสอนที่ยอดเยี่ยมของพระพุทธศาสนานิกายมหายาน เป็นคัมภีร์ที่กล่าวถึง พุทธะ ธรรมะ สังฆะ ธาตุ โพธิ คุณ และกรรม เป็นเนื้อหาเกี่ยวกับตถาคตครรภ์หรือธรรมกาย ตรีกายเป็นหนึ่งในคำสอนหลักของพระพุทธศาสนามหายานประกอบด้วย ธรรมกายสัมโภคกาย และนิรมาณกาย คัมภีร์นี้กล่าวถึงธรรมกายคือพระพุทธเจ้า สัมโภคกายคือธรรมะ เพราะเป็นคำสอนที่ลึกซึ่งที่ไหลออกมาจากธรรมกาย และนิรมาณกายคือพระโพธิสัตว์ ซึ่งเป็นกายเนรมิตของพระพุทธเจ้า ธรรมกายมีคุณสมบัติเที่ยง เป็นสุข เป็นอัตตา และบริสุทธิ์ คัมภีร์นี้ให้ความสำคัญกับพระโพธิสัตว์รองลงมาจากพระพุทธเจ้า ได้จัดพระอรหันต์เป็นเสขบุคคล และจัดพระปัจเจกพุทธเจ้าเป็นผู้ไม่อาจบรรลุถึงธรรมกายได้ เพราะยังมีความเห็นวิปัลลาส ( คลาดเคลื่อน) พระไตรปิฏกเถรวาท มีคติเรื่องพระรัตนตรัยเป็นรูปธรรม เพราะพระพุทธเจ้าคือบุคคลธรรมดาที่บำเพ็ญบารมีเต็มเปี่ยมจนสามารถตรัสรู้ แสดงธรรมโปรดสรรพสัตว์ พระธรรมคือคำสอนของพระพุทธเจ้าและพระสงฆ์คือศิษย์สาวกของพระพุทธเจ้า ส่วนธรรมกาย หมายถึง กายตรัสรู้ซึ่งเป็นพระนามหนึ่งของพระตถาคต เป็นหมวดหมู่คำสอน สภาวธรรม สามมารถพัฒนาได้เติบโตได้ และมีจำนวนมากมาย ทั้งสองคัมภีร์นี้มีวิธีการบ่มบารมี ฝึกฝนตนเอง เพื่อการเข้าถึงธรรมกายเหมือนกัน คือ มีการกล่าวถึงพุทธคุณ 64 ที่ประกอบด้วยพละ 10 ไวศารัทยะ 4 อาเวณิกพุทธธรรม 18 และลักษณะมหาบุรุษ 32 และในคัมภีร์ทั้งสองนี้มีการกล่าวถึงจิตที่เศร้าหมองและผ่องใส ที่มีการวางรูปศัพท์ไว้เหมือนกันเหมือนกันทั้งประโยคอีกด้วย ซึ่งสันนิษฐานได้ว่า คัมภีร์ทั้งสองนี้น่าจะได้รับอิทธิพลมาจากคัมภีร์ต้นฉบับเดียวกัน
dc.description.abstractThis thesis aims at translating the Ratanagotravibhāga Mahāyānottaratantraśāstra from Sanskrit text into Thai, at studying the history and a comparative study of the Concept of Tathāgatagarbha as it appears in the Ratanagotravibhāga and the Tipilaka. The result indicated as follows; The scripture was written during A.D. the 8th- 12nd centuries. According to its writing style which is the synthesis of prose and verse. It has been argued that the whole text was probably composed by Aryamaitreyanātha, while the commentary of the prose part perhaps was composed by Asanga. Now, the scripture had been translation to Tibetan Chinese and English. Ratanagotravibhāga Mahāyānottaratantraśāstra means the explanatory analysis of the Tathāgatagarbha which is the container of purity. It was very rare to occur. It was the great teaching of Mahāyāna Buddhism. The scripture states about Buddha, Dhama, Sangha, Dhātu, Bodhi, Guna and Karma. The content also mentions about the Tathāgatagarbha or Dharmakaya Trikāya is one of the most common theories in Mahāyāna Buddhism comprises of Dharmakāya Sambhogakāya and Nirmānakāya. According to the text Dharmakāya is the Buddha, Samhhogakāya is the preaching of this enlightened body and the last body is the Bodhisattva. Only the Dhannakāya is Eternal (nitya), blissful (sukha), of substantial Ego (ātman), of being pure (subha). Base on this text, the Buddha is superior to Bodhisattva, The arhat is the imperfect person. Pratyekabuddha cannot attain Dharmakāya due to his perception distorted. But the concept of triple gem according to the Tipitaka is restricted: the Buddha is the ordinary human being who had attained Bodhi and preached dharma, Dharma is the teaching of the Buddha and Sangha is the assembly of Buddhist ascetics. Moreover, the idea of arhat is aśaiksa {the perfect one who had done what to be done) and the Buddha is greater than Pratyckabuddha. Dharmakāya according to Theravāda Buddhism is mere enlightened body. It is the title of the Buddha. The term itself can he referred to the Dharma teaching, true nature of thing. As the comparative result, it is clear that the practicing path to attain Dharmakāya in both sources is similar. It is attainable by each individual. similary, The Virtuous Qualities of the Buddha, Daśabala, Caturvaiśāradya, Aṣṭādaśāvenikabuddha- dharma, Dvātrimśanmahāpurasalakṣaṇarūpa are mentioned in both texts. Notably, there is the aspect of deluded mind and pure mind stated in both texts in the exactly identical way. Not to mention the grammatical similarity but it appears in the same positional contents. Probably, this incidence could be suggested that it may come from the same route.en
dc.identifier.urihttps://harrt.in.th/handle/123456789/2423
dc.language.isoth
dc.subject.isced0232 วรรณคดีและภาษาศาสตร์
dc.subject.oecd6.2 ภาษาและวรรณคดี
dc.titleการศึกษาวิเคราะห์คัมภีร์รัตนโคตรวิภาค มหายาโนตตรตันตรศาสตร์ 
dc.title.alternativeA CRITICAL STUDY OF THE RATNAGOTRAVIBHāGA MAHāYāNOTTARATANTRAŚāSTRAen
dc.typeวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอก (Doctoral Thesis)
dspace.entity.typePublication
harrt.itemID64
harrt.researchAreaวรรณกรรม/วรรณคดีบาลีและสันสกฤต
harrt.researchGroupบาลีและสันสกฤต
harrt.researchTheme.1วิเคราะห์วรรณกรรม/วรรณคดี
harrt.researchTheme.2วรรณกรรม/วรรณคดีศาสนา
mods.location.urlhttp://www.sure.su.ac.th/xmlui/handle/123456789/15405
thesis.degree.departmentศูนย์สันสกฤตศึกษา
thesis.degree.grantorมหาวิทยาลัยศิลปากร
thesis.degree.levelปริญญาเอก
thesis.degree.nameศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต
Files
Collections
วรรณกรรม/วรรณคดีบาลีและสันสกฤต