Publication: กลวิธีการแปลวรรณคดีจีนอีโรติกเรื่อง จินผิงเหมย์ เป็นภาษาไทย โดยเนียนและสด กูรมะโรหิต
Submitted Date
Received Date
Accepted Date
Issued Date
2022
Copyright Date
Announcement No.
Application No.
Patent No.
Valid Date
Resource Type
Edition
Resource Version
Language
th
File Type
No. of Pages/File Size
ISBN
ISSN
eISSN
DOI
Scopus ID
WOS ID
Pubmed ID
arXiv ID
item.page.harrt.identifier.callno
Other identifier(s)
Journal Title
มนุษยศาสตร์สาร
Journal of Human Sciences
Journal of Human Sciences
Volume
23
Issue
3
Edition
Start Page
8
End Page
33
Access Rights
Access Status
Rights
Rights Holder(s)
Physical Location
Bibliographic Citation
Research Projects
Organizational Units
Authors
Journal Issue
Title
กลวิธีการแปลวรรณคดีจีนอีโรติกเรื่อง จินผิงเหมย์ เป็นภาษาไทย โดยเนียนและสด กูรมะโรหิต
Alternative Title(s)
Translation Strategies Used by Nian and Sod Kurmarohita in Translating the Erotic Literature Jin Ping Mei from Chinese into Thai
Author(s)
Author’s Affiliation
Author's E-mail
Editor(s)
Editor’s Affiliation
Corresponding person(s)
Creator(s)
Compiler
Advisor(s)
Illustrator(s)
Applicant(s)
Inventor(s)
Issuer
Assignee
Other Contributor(s)
Series
Has Part
Abstract
งานวิจัยฉบับนี้ศึกษา ดอกเหมยในแจกันทอง ซึ่งเป็นบทแปลภาษาไทยของ จินผิง วรรณคดีจีนสมัยราชวงศ์หมิงในสามประเด็น ได้แก่ การแปลฉากสังวาส การแปลบทเพลงและกวีนิพนธ์ และการแปลคำทางวัฒนธรรม วัตถุประสงค์ในการศึกษา นอกจากเพื่อวิเคราะห์กลวิธีการแปลในสามประเด็นดังกล่าวแล้ว ยังได้ศึกษาอิทธิพลที่สังคมในขณะนั้นมีต่อการแปล โดยอ้างอิงทฤษฎีการเขียนใหม่ (rewriting) ของอ็องเดร เลอเฟอแวร์ (André Lefevere) ซึ่งประกอบด้วยสามปัจจัยหลัก ได้แก่ อุดมคติ (ideology) ประพันธศาสตร์ (poetics) และผู้อุปถัมภ์ (patronage) เป็นกรอบในการวิเคราะห์ ผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยด้านสภาพแวดล้อมที่ส่งผลกระทบต่อการแปล ดอกเหมยในแจกันทอง ในสามประเด็นข้างต้นแตกต่างกันออกไป โดยด้านอุดมคติ ส่งผลต่อการแปลฉากสังวาส เพราะสังคมไทยสมัยนั้นมองเรื่องเพศเป็นสิ่งที่ควรปกปิด ส่งผลให้ผู้แปลเลือกที่จะใช้คำที่ให้ความรู้สึกเย้ายวน ตัดทอนรายละเอียด แทนที่จะแปลฉากสังวาสใน จินผิงเหมย์ อย่างตรงไปตรงมา ปัจจัยด้านประพันธศาสตร์ สะท้อนให้เห็นผ่าน การเรียบเรียงเนื้อหาในบทแปลให้กระชับกว่าต้นฉบับภาษาจีน ที่แม้จะไม่สอดคล้องกับประพันธศาสตร์ของวรรณกรรมแปลในปัจจุบัน หากกลับเป็นแนวปฏิบัติที่แพร่หลายในยุคที่ ดอกเหมยในแจกันทอง ถูกผลิตออกมา สำหรับด้านผู้อุปถัมภ์ ซึ่งได้แก่หนังสือพิมพ์ แสนสุข และผู้อ่านในขณะนั้น อาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ ดอกเหมยในแจกันทอง ต้องยุติการเผยแพร่ไปก่อนที่เนื้อหาจะจบ ทั้งยังมีการรวบเนื้อหาอย่างชัดเจนในระยะหลังของการเผยแพร่
This research is about Dok Meoi Nai Chaekan Thong, a Thai translation of the Ming-era Chinese classic novel Jin Ping Mei. The research covers three major aspects of the translation: the translation of erotic scenes, the translation of songs and poetry, and the translation of cultural words. Apart from applying an analysis of the translation strategies employed in the aforementioned categories, the author also studies the constraints that the Thai society at the time had on the translation of Jin Ping Mei. The analysis is constructed using André Lefevere’s rewriting theory as its framework, which proposes three types of constraints: ideology, poetics, and patronage. The author has found that Lefevere’s three types of constraints affected the translation of Dok Moei Nai Chaekan Thong in the following ways. The ideology constraints had direct impact on the translation of erotic scenes. Thailand during the period the work was translated viewed sexual topics as taboo; therefore, instead of translating the content in full, the translators chose to omit details and use sensuous words to indirectly imply erotic encounters. The poetic constraints are exhibited in the translation’s abridgement of the source text, which, albeit not conforming to the norm of literary translation in Thailand today, was considered a common practice back in the years Dok Moei Nai Chaekan Thong was translated. The patronage constraints, namely the Saen Suk newspapers and the Thai readers at the time, were contributing factors that caused Dok Moei Nai Chaekan Thong to prematurely cease publication and motivated major abridgement towards the end of its serialization.
This research is about Dok Meoi Nai Chaekan Thong, a Thai translation of the Ming-era Chinese classic novel Jin Ping Mei. The research covers three major aspects of the translation: the translation of erotic scenes, the translation of songs and poetry, and the translation of cultural words. Apart from applying an analysis of the translation strategies employed in the aforementioned categories, the author also studies the constraints that the Thai society at the time had on the translation of Jin Ping Mei. The analysis is constructed using André Lefevere’s rewriting theory as its framework, which proposes three types of constraints: ideology, poetics, and patronage. The author has found that Lefevere’s three types of constraints affected the translation of Dok Moei Nai Chaekan Thong in the following ways. The ideology constraints had direct impact on the translation of erotic scenes. Thailand during the period the work was translated viewed sexual topics as taboo; therefore, instead of translating the content in full, the translators chose to omit details and use sensuous words to indirectly imply erotic encounters. The poetic constraints are exhibited in the translation’s abridgement of the source text, which, albeit not conforming to the norm of literary translation in Thailand today, was considered a common practice back in the years Dok Moei Nai Chaekan Thong was translated. The patronage constraints, namely the Saen Suk newspapers and the Thai readers at the time, were contributing factors that caused Dok Moei Nai Chaekan Thong to prematurely cease publication and motivated major abridgement towards the end of its serialization.