ตีความที่เป็นมุมมองใหม่ว่า ธรรมนิยามย่อยข้อที่ 5 คือ การเน้นย้ำการอุบัติในรูปแบบเดียวกันอย่างแน่นอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ซึ่งเป็นการจำแนกเพื่อเป็นพุทธบูชา ดังนั้น การตีความแบบนี้ของผู้วิจัยจึงต่างจากนักวิชาการทางพระพุทธศาสนายุคปัจจุบันที่จำแนกธรรม...บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อชี้ให้เห็นถึงอิทธิพลของวิทยาศาสตร์ต่อการจำแนกธรรมนิยามเป็นนิยาม 5 ในงานวิจัยที่เป็นสารนิพนธ์เรื่อง ศึกษาวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างธรรมนิยามกับไตรลักษณ์ เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพที่เน้นการวิจัยทางเอกสาร โดยศึกษาจากพระ

เรื่องอิทัปปัจจยตาของท่านพุทธทาสภิกขุ โดยเป็นการศึกษาในเชิงเอกสาร จากการศึกษาพบว่า อิทัปปัจจยตา ในคัมภีร์พระไตรปิฎกนั้น มีความหมายว่าความเป็นเหตุเป็นปัจจัย ของสิ่งต่าง ๆ ซึ่งความหมายนี้มีอยู่ ๒ ลักษณะ (๑) ลักษณะความเป็นเหตุเป็นปัจจัยก่อให้สิ่งอื่นเกิด (๒...นี้ เป็นสิ่งที่มีอยู่จริงตามธรรมชาติ เป็นกฎธรรมชาติ โลกนี้จะมีผู้ค้นพบกฎชนิดนี้หรือไม่ กฎนี้ก็ยังคงมีอยู่และดำเนินไป ตามลักษณะความเห็นเหตุเป็นปัจจัยอยู่เช่นนี้ จากการวิเคราะห์เรื่องอิทัปปัจจยตาในทัศนะของท่านพุทธทาสภิกขุ พบว่าการนิยามความหมายอิทัปปัจจย

Schilbrack) ในประเด็นของการตีความ “อนิจจัง” ในปรัชญาเซนของโดเก็น โดยสนับสนุนแนวคิดของโทมัส คาซูลิส (Thomas P. Kasulis) ที่มองว่า ปรัชญาเซนของโดเก็นสามารถอธิบายผ่านประสบการณ์และปรากฏการณ์วิทยา กล่าวคือ สรรพสิ่งสามารถมีอยู่ ดำรงอยู่ได้ภายใต้พุทธภาวะ (Buddha...-nature) ที่เป็นอนิจจัง ไม่เที่ยง มีลักษณะของการไหลตลอดเวลา (flowing) เป็นการเปลี่ยนแปลงภายในสรรพสิ่ง ในขณะที่ชิลเบรกมองว่า การตีความแบบคาซูลิส สามารถอธิบายได้ทั้งในลักษณะทางอภิปรัชญา (metaphysics) และทางศาสนศาสตร์ (soteriology) ซึ่งเขาเห็นว่า การตีความได้

บทบาทเชิงบรรทัดฐานของความจริงหมดไป และก่อให้เกิด “ปัญหาที่น่าเศร้า” ตามมา ซึ่งส่งผลให้สมมติสัจจะไม่สามารถเป็นเครื่องมือนำไปสู่การเข้าใจปรมัตถสัจจะได้ นักวิชาการทางพุทธศาสนาได้พยายามแก้ปัญหาที่น่าเศร้านี้แต่ยังไม่สามารถแก้ปัญหาได้หมดสิ้น ผู้วิจัยเสนอว่า...โดยอิงอาศัยสิ่งอื่นจะต้องเป็นศูนยตา แนวคิดนี้ของนาคารชุนได้ทำให้นักวิชาการในปัจจุบันบางท่าน เช่น เจย์ แอล การ์ฟิลด์ ตีความว่า สมมติสัจจะเป็นสัจจะอย่างเดียวที่มีอยู่ การตีความเช่นนี้ทำให้สมมติสัจจะมีความสัมพัทธ์แบบสุดขั้วกับความเห็นของชาวโลก ซึ่งทำให้