บทความนี้มุ่งศึกษาและเปรียบเทียบสิทธิสตรีตามกฎหมายมรดกในคัมภีร์ธรรมศาสตร์ 4 ฉบับ โดยแบ่งเป็น 3 ประเด็นหลัก ได้แก่ สถานะในครอบครัว สิทธิ์ในการครอบครองทรัพย์สิน และสิทธิ์การรับมรดก ผลการศึกษาพบว่าสตรีมีสิทธิ์เปลี่ยนสถานะในครอบครัวได้ โดยที่ยังได้รับ...การดูแลจากบุรุษตลอดชีวิต มีสิทธิ์ได้ครอบครองทรัพย์สินส่วนตัวที่เรียกว่า “สตรีธนะ” ซึ่งเป็นทรัพย์สินที่สตรีเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์ครอบครอง และมีสิทธิ์ได้รับมรดกในกรณีที่ผู้ตายไม่มีบุตรโดยจะแบ่งสิทธิ์ตามสถานะของนาง ภรรยาจะได้รับมรดกของสามี ธิดาได้รับมรดก

เพียงแต่สะท้อนอัจฉริยภาพของพรุสต์ในด้านการแปลและศิลปวิจารณ์ แต่ยังนําเสนอความประณีตวิจิตรบรรจงของสถาปัตยกรรมและประติมากรรมของมหาวิหารอาเมียงอันเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่สําคัญที่สุดแห่งหนึ่งของฝรั่งเศสและได้รับการยกย่องให้เป็นมรดกโลกในปีค.ศ. 1981

จุดสูงสุดและสิ้นสุดลง สภาพการทวิภาษาดังกล่าวนี้ช่วยอธิบายว่าเหตุใดจึงมีลักษณะภาษาเขมรสอดแทรกอยู่ในภาษาไทยทั่วทุกด้านของภาษา และมีคำเขมรในภาษาไทยในปริมาณที่มากมาย มากกว่าคำมรดกไทเดิม (cognate) คำเขมรเหล่านี้มีมากมายและมีความซับซ้อนเกินกว่าที่จะอธิบายว่า

แรงงานผูกมัดหรือทาสผูกมัด และโสเภณีผูกมัดในประเทศอินเดียเป็นมรดกตราบาปที่ถูกทิ้งไวโดยเจ้าอาณานิคมอังกฤษ ภายใต้ระบบนี้ลูกหนี้ต้องใช้แรงงานให้กับเจ้าหนี้เพื่อชดใช้หนี้สินที่ตัวเองไม่อาจชำระได้ Mahasweta Devi ได้นำเสนอ ปรากฏการณ์ทางสังคมนี้ผ่านงานเขียน

วิทยานิพนธ์เรื่องนี้มุ่งศึกษาเรื่องกฎหมายมรดกในคัมภีร์ธรรมศาสตร์ 4 ฉบับ ได้แก่ เคาตมธรรมสูตร มนุสมฤติ ยาชญวัลกยสมฤติ และนารทสมฤติ และเปรียบเทียบกับพระอัยการลักษณะมรดกในกฎหมายตราสามดวงเพื่อวิเคราะห์ความสัมพันธ์ โดยแบ่งออกเป็น 5 ประเด็น ได้แก่ ช่วง...เวลาในการแบ่งมรดก ทรัพย์สินที่ตกทอดได้ ผู้มีสิทธิ์รับมรดก ผู้หมดสิทธิ์รับมรดก และปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการแบ่งมรดก ผลการศึกษาพบว่า กฎหมายมรดกทั้งในคัมภีร์ธรรมศาสตร์และกฎหมายตราสามดวงมีประเด็นหลักคล้ายคลึงกันแต่มีรายละเอียดแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

บทความนี้เสนอว่า คนไทเคยนับถือศาสนาเต๋าก่อนอพยพมาสู่อาณาบริเวณที่เป็นเมืองไทยในปัจจุบัน และเสนอการวิเคราะห์คําหลักของศาสนาเต๋า 7 คํา ซึ่งเป็นคํามรดกของภาษาตระกูลไทด้วย ว่าเป็นคําซึ่งมีที่มาจากภาษาจีน ซึ่งเป็นภาษาที่นักบวชเต๋าใช้ในการประกอบพิธีกรรม

สำนวนสุภาษิตถือเป็นหนึ่งในตัวบ่งชี้ลักษณะเฉพาะของแต่ละสังคมเนื่องจากการเกิดขึ้นของแต่ละสำนวนล้วนมีที่มาจากการใช้ภาษาในการสื่อสารในวิถีชีวิตจริงของผู้คนในทุกๆ สังคมโดยมีการใช้สืบทอดมาอย่างต่อเนื่องจนกลายเป็นหนึ่งในมรดกทางภาษา“ผู้หญิง” เป็นเพศที่ถูก

บทความนี้เสนอว่า “เฉลว” หรือ “ตาแหลว” พัฒนามาจาก “ปากัว, โป๊ยข่วย” หรือยันต์แปดเหลี่ยมของจีน แนวคิดนี้พัฒนาต่อจากสมมุติฐานที่ว่า บรรพบุรุษของคนไทยเคยนับถือศาสนาเต๋าเมื่อยังมีถิ่นฐานอยู่ในย่านซึ่งปัจจุบันคือ เวียดนามเหนือ และจีนทางตะวันตกเฉียงใต้ ในปัจจุบันคนไทยไม่ได้นับถือศาสนาเต๋าแล้ว แต่ร่องรอยของความเชื่อโบราณนี้ยังคงมีอยู่ในสังคมไทยปัจจุบัน บทความนี้อธิบายว่า “เฉลว” เป็นมรกดความเชื่อของศาสนาเต๋าที่ยังคงมีอยู่ในสังคมไทย เช่นเดียวกับ พิธีเรียกขวัญ และหลักเมือง ในปัจจุบันชาวนาไทยยังคงใช้ “เฉลว” ป้องกันผีร้ายในทํานองเดียวกันกับคนไทในเวียดนามเหนือ และจีนทางตะวันตกเฉียงใต้

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสํารวจพัฒนาการของหน่วยเสียงพยัญชนะต้น /j/ และ /ɲ/ ในภาษาของ 7 พื้นที่ โดยใช้คําศัพท์มรดกของ Fang Kuei Li (1954) ผล การศึกษาสามารถสรุปได้ดังนี้ 1. ในภาษายองเมืองยอง เชียงใหม่ และเชียงราย เสียงโบราณ *hɲ *ɲ *ʔj และ *j ได้