Browsing by Author "สยาม ภัทรานุประวัติ"
Now showing 1 - 10 of 10
Results Per Page
Sort Options
- Publicationการประเมินคุณค่ากวีนิพนธ์สันสกฤต เรื่องกุมารสัมภวะของกาลิทาสสยาม ภัทรานุประวัติ; Patthranuprawat, Sayam (2003)
- Publicationนิทานปักษีปกรณัมฉบับล้านนา : ความสัมพันธ์กับฉบับสันสกฤตและไทยสยาม ภัทรานุประวัติ; Patthranuprawat, Sayam (2005)Tantropakhyana has been well-known in Asia, especially South-East Asia. Nowadays only the 4 divisions of it are found, namely: Nandakapakaranam, Paksipakaranam, Mandukapakaranam and Pisacapakaranam. As for the second one, Paksipakarannam, the available manuscripts are in Sanskrit, Lanna, Lao and Thai. Each begins with the assembly of birds for the selection of their leader. The Sanskrit manuscript consists of 19 tales. The Lanna and Lao versions share the same stories, and each has 16 tales. The Thai manuscript has 18 tales. From the comparative study, it can be concluded that the manuscript written in Lanna should have been influenced by the Sanskrit version because their stories and teachings are similar with each other. Futhermore, the Lanna manuscript might have been a prototype for the Lao and Thai ones. However, due to the addition of Jataka, the stories and teachings found in the Thai version of Paksipakarannam are different from the others.
- Publicationนิทานปัญจตันตระ ฉบับภาษาไทยกุสุมา รักษมณี; มณีปิ่น พรหมสุทธิรักษ์; ประพจน์ อัศววิรุฬหการ; ชานปิวิชช์ ทัดแก้ว; สยาม ภัทรานุประวัติ; นาวิน วรรณเวช (มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2016)
- Publicationนิทานปีศาจปกรฌัม : จากเรื่องผีเลือกนายมาเป็นเป็นปีศาจแต่งงานกับมนุษย์สยาม ภัทรานุประวัติ; Patthranuprawat, Sayam (2003)
- Publicationนิทานเรื่องเจ้าชายอกตัญญูกับหมี : ร่องรอยนิทานสันสกฤตในล้านนาสยาม ภัทรานุประวัติ; Patthranuprawat, Sayam (2006)นิทานอินเดียที่มีพระเจ้าวิกรมาทิตย์เป็นตัวละครเอกนั้น เป็นเรื่องที่แพร่หลายมากในอินเดีย นิทานเรื่องวิกรมาทิตย์ปรากฏทั้งวรรณกรรมมุขปาฐะและวรรณกรรมลายลักษณ์ ทั้งฉบับภาษาสันสกฤตและภาษาท้องถิ่น วรรณกรรมลายลักษณ์เรื่องวิกรมาทิตย์ฉบับภาษาสันสกฤตที่สำคัญมี 2 เรื่องได้แก่ นิทานสิงหาสนทวาตริงศติกา และนิทานเวตาลปัญจวีศติ นักศึกษาวรรณคดีไทยเชื่อว่านิทานทั้ง 2 เรื่องนี้คงเข้าสู่ประเทศไทยโดยวิธีมุขปาฐะ แต่ต้นฉบับนิทานสะเสมิราพญาหมีซึ่งพบที่จังหวัดเชียงใหม่ มีเนื้อเรื่องตรงกับนิทานเรื่องพระเจ้านันทะกับพราหมณ์และเจ้าชายอกตัญญูกับหมีในนิทานสิงหาสนทวาตริงศติกาฉบับภาษาสันสกฤตสำนวนร้อยกรองของอินเดียใต้อย่างมาก เรื่องเสมิราพญาหมีจึงเป็นร่องรอยของนิทานสันสกฤตจากอินเดียใต้ที่เข้ามาสู่อาณาจักรล้านนาตั้งแต่สมัยโบราณ อย่างไรก็ตามผู้เรียบเรียงนิทานเรื่องนี้ก็ได้ปรับเนื้อเรื่องให้เข้ากับความเชื่อทางพุทธศาสนาและท้องถิ่นภาคเหนือ
- Publicationนิทานสันสกฤตที่อ้างถึงเรื่องสุวรรณภูมิสยาม ภัทรานุประวัติ; นาวิน โบษกรนัฏ; Patthranuprawat, Sayam; Bosakaranat, Nawin (2020)คนอินเดียรับรู้เรื่องสุวรรณภูมิมาเป็นเวลานาน เรื่องสุวรรณภูมิจึงปรากฏในหลักฐานชั้นต้นของอินเดียโบราณจำนวนมากโดยเฉพาะวรรณคดีสันสกฤตประเภทนิทานหลายเรื่อง บทความนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อรวบรวมและแปลเรื่องสุวรรณภูมิในนิทานสันสกฤตเป็นภาษาไทย พร้อมทั้งวิเคราะห์บริบทของเรื่องเหล่านั้น ผลการศึกษาพบว่า มีนิทานสันสกฤต 11 เรื่อง ที่อ้างถึงสุวรรณภูมิและสุวรรณทวีป ได้แก่ เรื่องสุปารคชาดกในชาดกมาลา เรื่องสานุทาสและพ่อค้าสองคนในพฤหัตกถาโศลกสังครหะ และเรื่องเจ้าหญิงสองพระองค์ นางอนงค์ประภา พระราชารัตนาธิบดี พราหมณ์จันทรสวามิน พ่อค้าจักระ พ่อค้ารุทระและสมุทรศูร เรื่องอีศวรวรรมัน และเรื่องทีรฆทรรศิน ในกถาสริตสาคร คนไทยรู้จักสุวรรณภูมิผ่านวรรณคดีบาลีซึ่งแสดงมโนทัศน์ว่าเป็นดินแดนในจินตนาการที่ไปถึงได้ยาก ส่วนในนิทานสันสกฤตจะเห็นว่า ชื่อที่หมายถึงสุวรรณภูมิมีทั้งสุวรรณภูมิและสุวรรณทวีปซึ่งน่าจะหมายถึงดินแดนเดียวกัน เรื่องสุวรรณภูมิในนิทานเหล่านี้แสดงร่องรอยของพุทธศาสนาที่เคยรุ่งเรืองในอินเดียเหนือ ทำให้เรื่องสุวรรณภูมิปรากฏในนิทานสันสกฤตซึ่งเป็นของศาสนาฮินดูซึ่งแพร่หลายในอินเดียเหนือด้วยโลกทัศน์ที่เกี่ยวข้องกับสุวรรณภูมิในนิทานสันสกฤตแบ่งออกเป็น 2 ประเด็นสำคัญ ได้แก่ สุวรรณภูมิในฐานะดินแดนอันตรายแต่มั่งคั่ง และสุวรรณภูมิในฐานะดินแดนมหัศจรรย์ แม้ว่าการศึกษาครั้งนี้ยังมิได้ให้ความกระจ่างเรื่องภูมิศาสตร์ของสุวรรณภูมิเพราะเอกสารที่เลือกศึกษาเป็นนิทาน แต่ก็ยังมีคุณค่าในฐานะร่องรอยของเรื่องสุวรรณภูมิในเรื่องเล่าและแสดงมโนทัศน์ของคนอินเดียโบราณที่มีต่อสุวรรณภูมิได้เป็นอย่างดี
- Publicationปักษีปกรณัม : การศึกษาเปรียบเทียบฉบับสันสกฤต ล้านนา และไทย สยาม ภัทรานุประวัติ; Patthranuprawat, Sayam (2003)ปัญจตันตระเป็นนิทานอุทาหรณ์อินเดียที่แพร่หลายทั่วโลก มีต้นฉบับหลายกระแส ที่สำคัญกระแสหนึ่งคือ กระแสอินเดียใต้ซึ่งเป็นที่มาของหิโตปเทศ และตันโตรปาขยานะ ตันโตรปาขยานะแพร่หลายมากทั้งในเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ต้นฉบับเดิมมีนิทาน 4 ชุดคือ นันทกปกรณัม ปักษีปกรณัม มัณฑูกปกรณัม และปีศาจปกรณัม เรื่องปักษีปกรณัมปรากฏเพียง 4 สำนวนคือฉบับสันสกฤต ล้านนา ลาว และไทย แต่ละฉบับมีเนื้อหาคล้ายกันแสดงว่ามีความสัมพันธ์กัน การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาเปรียบเทียบปักษีปกรณัมฉบับต่าง ๆ โดยใช้ข้อมูลปักษีปกรณัมฉบับสันสกฤตของตริวันดรัม เปรียบเทียบกับฉบับใบลานล้านนาของวัดสูงเม่น จังหวัดแพร่ และต้นฉบับสมุดไทยของหอสมุดแห่งชาติ ทั้งนี้ไม่รวมฉบับลาวเพราะเท่าที่พบต้นฉบับจากกระทรวงศึกษาธิการเป็นฉบับที่มีเนื้อเรื่องตรงกับฉบับล้านนาทุกประการ จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อให้เข้าใจวัตถุประสงค์ รูปแบบ วิธีเล่าเรื่อง และคำสอน ตลอดจนความสัมพันธ์ และพัฒนาการของแต่ละฉบับ ผลจากการศึกษาได้ข้อสรุปว่าปักษีปกรณัมทั้ง 3 ฉบับมีรูปแบบและเนื้อหานิทานตรงกันคือเป็นเรื่องของนำที่มาชุมนุมกันเพื่อเลือกนายและต่างก็ผลัดกันเล่านิทานซ้อนเป็นอุทาหรณ์ จำนวนนิทานซ้อนในแต่ละฉบับต่างกัน ฉบับสันสกฤตมีนิทาน 19 เรื่อง ฉบับล้านนามีนิทาน 16 เรื่องและฉบับไทยมีนิทาน 18 เรื่อง ฉบับไทยมีนิทานตรงกับฉบับอื่นเพียง 3 เรื่อง นิทานที่ต่างจากฉบับอื่น ๆ ส่วนใหญ่ตรงกับชาดก คำสอนในฉบับสันสกฤตและล้านนาตรงกันคือเป็นคติสอนใจสำหรับผู้นำแต่ฉบับไทยเป็นคำสอนเรื่องทั่ว ๆ ไป ส่วนวิธีการนำเสนอนั้น ฉบับสันสกฤตมีการสร้างบุคลิกลักษณะของตัวละครได้อย่างชัดเจน และมีบทพรรณนาที่มุ่งแสดงภูมิรู้และฝีมือทางวรรณศิลป์มากกว่าฉบับล้านนาและไทย
- Publicationมหากาพย์รามายณะของวาลมีกิฉบับภาษาไทย / วาลมีกิ พรหมฤษีกุสุมา รักษมณี; มณีปิ่น พรหมสุทธิรักษ์; สยาม ภัทรานุประวัติ; นาวิน วรรณเวช (มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2014)
- Publicationลักษณะเฉพาะของนิยายสันสกฤตสยาม ภัทรานุประวัติ; Patthranuprawat, Sayam (2004)
- Publicationหิโตปเทศวัตถุปกรณัม: ร่องรอยของหิโตปเทศฉบับสันสกฤตในประเทศไทยสยาม ภัทรานุประวัติ; Patthranuprawat, Sayam (2002)