Publication: วรรณคดีบาลีในฐานะตำราอลังการของกวีไทย: กรณีศึกษา เวสฺสนฺตรชาตก
| dc.contributor.author | อัสนี พูลรักษ์ | |
| dc.contributor.author | ใกล้รุ่ง อามระดิษ | |
| dc.contributor.author | มณีปิ่น พรหมสุทธิรักษ์ | |
| dc.contributor.author | Poolrak, Assanee | en |
| dc.contributor.author | Amratisha, Klairung | en |
| dc.contributor.author | Phromsutthirak, Maneepin | en |
| dc.date.accessioned | 2023-12-15T10:12:18Z | |
| dc.date.available | 2023-12-15T10:12:18Z | |
| dc.date.issued | 2020 | |
| dc.date.issuedBE | 2563 | |
| dc.description.abstract | นักวรรณคดีไทยหลายคนเห็นว่า อลังการหรือหลักการประดับตกแต่งวรรณคดีไทยจ านวนหนึ่งมีที่มาจากอินเดีย และกวีไทยได้เรียนรู้หลักอลังการเหล่านี้ผ่านต าราอลังการศาสตร์ รวมทั้งวรรณคดีบาลีและสันสกฤตอย่างไรก็ตามความเห็นดังกล่าวยังมิได้รับการศึกษาวิจัยโดยละเอียดบทความนี้มุ่งศึกษาเวสฺสนฺตรชาตกซึ่งเป็นวรรณคดีบาลีเรื่องส าคัญเรื่องหนึ่งเพื่อชี้ให้เห็นอิทธิพลด้านอลังการของวรรณคดีเรื่องนี้ที่มีต่อวรรณคดีไทยโดยใช้วรรณคดีไทยสมัยอยุธยาและต้นรัตนโกสินทร์รวมทั้งสิ้น3เรื่องได้แก่มหาชาติค าหลวง สมุทรโฆษค าฉันท์ และสรรพสิทธิ์ค าฉันท์เป็นข้อมูลในการศึกษาผลการศึกษาพบว่า ในมหาชาติค าหลวงซึ่งเป็นวรรณคดีที่แปลแต่งจากเรื่องเวสฺสนฺตรชาตกและเป็นส านวนเก่าแก่ที่สุดเท่าที่มี หลักฐานกวีผู้แปลแต่งพยายามถ่ายทอดการใช้อลังการตามตัวบทต้นฉบับภาษาบาลีเช่น การใช้ภาพพจน์ การซ้ า ความนอกจากนี้ยังปรากฏว่าการใช้ภาพพจน์และส านวนภาษาที่มีลักษณะเป็นสูตรในสมุทรโฆษค าฉันท์และสรรพ สิทธิ์ค าฉันท์เป็นอลังการที่น่าจะได้รับการแปลและดัดแปลงมาจากเวสฺสนฺตรชาตกเช่นกันด้วยเหตุนี้ จึงอาจกล่าวได้ว่าเวสฺสนฺตรชาตกไม่เพียงแต่เป็นวรรณคดีพุทธศาสนาที่มีอิทธิพลต่อสังคมไทยมากที่สุดเรื่องหนึ่งเท่านั้น แต่ ยังมีบทบาทส าคัญในฐานะที่เป็นต าราอลังการของกวีไทยในอดีตอีกด้วย | |
| dc.description.abstract | Scholars of Thai literature agree that a number of ‘alaṅkāras,’ or literary embellishing techniques used in Thai literary classics, are of Indian origin and that Thai poets acquired the knowledge of alaṅkārafrom both Indian poetic treatises and Pali and Sanskrit literature. This view, however, has not been thoroughly studied. This article aims to study an important Pali text, the Vessantara Jātaka, and its influence on the creation of alaṅkāra in Thai classical literature by using three texts of the Ayutthaya and early Rattanakosin periods as a case studies. It is found that in Mahachat Khamluang, the oldest Thai translation of the Vessantara Jātaka,Thai translators attempted to transmit the use of alaṅkāras such as upamā and repetition from the Pali Vessantara Jātaka into Thai. Moreover, some passages containing figures of speech and formulaic expressions in the Vessantara Jātaka are found translated and adapted in two other original Thai texts, namely Samutthakhot Khamchan and Sapphasit Khamchan. Thus, it can be concluded that, besides being the most influential Buddhist literature in Thai society, the Vessantara Jātakaalso played an essential role as a literary treatise for Thai poets of the classical period | en |
| dc.identifier.issn | 2672-9714 | |
| dc.identifier.uri | https://harrt.in.th/handle/123456789/2471 | |
| dc.language.iso | th | |
| dc.subject | Alaṅkāra | |
| dc.subject | Indian Poetics | |
| dc.subject | Thai Classical Literature | |
| dc.subject | Vessantara Jātaka | |
| dc.subject.isced | 0232 วรรณคดีและภาษาศาสตร์ | |
| dc.subject.oecd | 6.2 ภาษาและวรรณคดี | |
| dc.title | วรรณคดีบาลีในฐานะตำราอลังการของกวีไทย: กรณีศึกษา เวสฺสนฺตรชาตก | |
| dc.title.alternative | Pali Literary Texts as AlaṅkāraTreatises for Thai Poets:A Case Study of the Vessantara Jātaka | en |
| dc.type | บทความวารสาร (Journal Article) | |
| dspace.entity.type | Publication | |
| harrt.itemID | 415 | |
| harrt.researchArea | วรรณกรรม/วรรณคดีบาลีและสันสกฤต | |
| harrt.researchGroup | บาลีและสันสกฤต | |
| harrt.researchTheme.1 | วิเคราะห์วรรณกรรม/วรรณคดี | |
| harrt.researchTheme.2 | วรรณกรรม/วรรณคดีศาสนา | |
| mods.location.url | https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jasu/article/view/247994 | |
| oaire.citation.endPage | 252 | |
| oaire.citation.issue | 2 | |
| oaire.citation.startPage | 220 | |
| oaire.citation.title | วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร | |
| oaire.citation.volume | 42 |