วัฒนธรรมภารตะ
Permanent URI for this collection
Browse
Recent Submissions
เหล้าในอายุรเวท
This research aimed to study the content of alcohol as appeared in Ayurvedic text through a thorough study of Aṣṭāṅgahṛdya that is the India’s Arurvedic Sanskrit text. It was found that there are 15 types of alcohol which are 1) alcohol that made from rice or grains are Surā, Yavasurā, Ariṣṭa, Dhanyāmla and Sauvīraka; 2) alcohol that made from plants are Vāruṇī, Vaibhītaka Surā, Sukta and Śanḍākī; 3) alcohol that made from fruits are Mārdavīka and Khārjūra; and 4) alcohol that made from sugar are Śarkara, Gauḍa, Sīdhu and Madhavāsava. These alcohols have different medicinal properties depending on main ingredients of each type of alcohols. The principle of Ayurveda states that drinking alcohol provides both pro and cons for physical health. However, drinking alcohol must be properly practiced along with holistic health care. It can provide a good health in both physically life and mind and achieve true Ayurvedic goals.
ภูตสังขยาในคัมภีร์พฤหัตปาราศรโหราศาสตร์
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะการใช้ภูตสังขยาและแนวคิดของการนำภูตสังขยามาใช้แทนตัวเลขในคัมภีร์พฤหัตปาราศรโหราศาสตร์ซึ่งเป็นคัมภีร์โหราศาสตร์ที่ประพันธ์ขึ้นด้วยภาษาสันสกฤตที่สำคัญเล่มหนึ่ง โดยศึกษาจากคัมภีร์พฤหัตปาราศรโหราศาสตร์ฉบับบรรณาธิการโดยเทวจันทร์ ฌา เฉพาะเนื้อหาส่วนที่ว่าด้วยเรื่องพระเคราะห์ ทศา และนรลักษณ์ จากอัธยายะที่ 1-3, 47-65, 75 และ 81-82 ผลการศึกษาพบว่า มีการใช้ภูตสังขยาเพื่อบ่งบอกอายุของเจ้าทศา, ตัวเลขที่ใช้ในการคำนวณหาระยะการเสวยแทรกอายุทศา, เลขราศีที่เป็นเจ้าทศาสำหรับระบบทศาราศี, จำนวนองศาในราศีต่าง ๆ ที่ทำให้พระเคราะห์ได้ตำแหน่งคุณภาพ และขนาดความยาวของใบหน้า ซึ่งล้วนแต่เป็นเนื้อหาส่วนที่สำคัญของคัมภีร์พฤหัตปาราศรโหราศาสตร์ ส่วนลักษณะของการใช้ภูตสังขยาที่พบมีทั้งสิ้น 4 ลักษณะ ได้แก่ การใช้ภูตสังขยาเพียงศัพท์เดียว, ภูตสังขยาสองศัพท์สมาสกัน, ภูตสังขยาสมาสกับปรกติสังขยา, และภูตสังขยาสมาสกับคำว่า ยุชฺ สำหรับแนวคิดของการนำภูตสังขยามาใช้แทนตัวเลขพบว่า ภูตสังขยาส่วนใหญ่เป็นคำนามที่มีความเกี่ยวพันกับแนวคิดด้านปรัชญา คติความเชื่อทางศาสนา และศาสตร์ความรู้ของอินเดียอย่างลึกซึ้ง
ความสําคัญของไข่มุกในตํารานีติศาสตร์อินเดีย มานโสลลาสะ
บทความนี้มุ่งศึกษาบทประพันธ์คัดสรรเกี่ยวกับไข่มุกจากตํารานีติศาสตร์อินเดียภาษาสันสกฤต "มานโสลลาสะ" ซึ่งเชื่อกันว่าพระเจ้าโสเมศวระที่ 3แห่งราชวงศ์จาลุกยะเป็นผู้ประพันธ์บทประพันธ์นี้เป็นส่วนหนึ่งของบทบัญญัติว่าด้วยขุมทรัพย์ เนื้อหาสาระอธิบายความสําคัญของขุมทรัพย์ทางทะเลโดยอ้างถึงคติเรื่องมหาสมุทรในทางจักรวาลวิทยาและเทพปกรณัมฮินดูประเด็นที่น่าสนใจคือ เนื้อหาของบทประพันธ์ช่วยเสริมมุมมองความคิดเรื่องคุณค่าของไข่มุกในศาสตร์แห่งอัญมณีอินเดียโบราณ สามารถอธิบายเหตุที่ทําให้ไข่มุกได้รับความนิยมอย่างสูงในวรรณคดีอินเดีย อีกทั้งยังสะท้อนความสําคัญของไข่มุกด้านเศรษฐกิจในสมัยของผู้ประพันธ์นอกจากนี้ผู้เขียนบทความได้เสนอว่า สาระของคําอธิบายเรื่องขุมทรัพย์ทางทะเลอาจสัมพันธ์กับการกําหนดมาตรฐานการชั่งตวงวัดและราคาอัญมณี ซึ่งปรากฏเฉพาะในเรื่องการตรวจสอบไข่มุก(มุกตาปรีกษา) เพียงเรื่องเดียว ไม่พบในการตรวจสอบอัญมณีประเภทอื่นในการศึกษาครั้งนี้ผู้เขียนได้สอบเทียบตัวบทงานนิพนธ์ดั้งเดิมที่เป็นฉบับพิมพ์ 2ฉบับ และแปลเป็นภาษาไทย นําเสนอไว้ในบทความนี้ด้วยเพื่อประโยชน์ในทางวิชากา
ความสัมพันธ์ระหว่างเกณฑ์การจัดหมู่อัญมณีในยุกติกัลปตรุของโภชะกับหลักอายุรเวท
ในรัตนปรีกษาฉบับยุกติกัลปตรุซึ่งประพันธ์โดยพระเจ้าโภชะ อัญมณีส าคัญบางชนิดได้รับการจัดหมู่โดยใช้เกณฑ์หลายรูปแบบเกณฑ์ส่วนใหญ่อ้างถึงแนวคิดทางอายุรเวท ซึ่งจ าเป็นต้องมีการศึกษาค้นคว้าเพื่อพิสูจน์ความเที่ยงตรงของข้อมูล บทความวิจัยนี้มุ่งศึกษาเกณฑ์การจัดหมู่อัญมณีประเภทเพชรและไข่มุกในรัตนปรีกษาฉบับยุกติกัลปตรุโดยเน้นเกณฑ์ที่เกี่ยวข้องกับหลักวิชาอายุรเวทและศึกษาในแง่ของลักษณะการจัดหมู่ภายในตัวบทและความเชื่อมโยงระหว่างตัวบทกับหลักวิชาอายุรเวทผลการศึกษาแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างการจัดหมู่อัญมณีกับหลักการพื้นฐานของอายุรเวทอย่างมีนัยส าคัญได้แก่ปัญจมหาภูตะตริโทษะรวมถึงวรรณะ4 ซึ่งสามารถเชื่อมโยงกับพื้นฐานของอายุรเวทได้ด้วยส่วนความคลาดเคลื่อนของการน าเสนอข้อมูลพบค่อนข้างน้อย ลักษณะเช่นนี้แสดงว่าผู้แต่งยุกติกัลปตรุมีแนวโน้มที่พยายามน าหลักอายุรเวทมาประยุกต์ใช้กับการตรวจสอบคุณสมบัติของอัญมณีอีกทั้งสะท้อนธรรมชาติของงานนิพนธ์ประเภทศาสตร์ของอินเดียที่ผสมผสานความรู้ต่างสาขาเข้ากับความรู้มูลฐาน เพื่อให้การศึกษาความรู้มูลฐานเป็นไปโดยกระจ่างและลึกซึ้ง
การศึกษาการกำเนิดและพัฒนาการด้านอายุรเวทในวรรณคดีสันสกฤต
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 2 ประการ คือ ศึกษารูปแบบเนื้อหาด้านอายุรเวทในวรรณคดีสันสกฤตและ ศึกษาพัฒนาการองค์ความรู้ด้านอายุรเวทในวรรณคดีสันสกฤตเพื่อเห็นการสืบทอดและพัฒนาการทางการแพทย์โบราณจากอดีตถึงปัจจุบัน โดยศึกษาความรู้ด้านการแพทย์โบราณเฉพาะที่ปรากฏในวรรณคดีสันสกฤตได้แก่ ฤคเวทสังหิ อถรฺพเวท จรกสํหิตา และครุฑปุราณะ โดยใช้ระเบียบการวิจัยเอกสาร นําเสนอผลการวิจัยในรูปแบบการพรรณนาวิเคราะห์ ซึ่งแสดงผลการศึกษาโดยการวิเคราะห์และสังเคราะห์ข้อมูลอย่างเป็นระบบ ผลการศึกษาพบว่า ความรู้ด้านอายุรเวทเป็นศาสตร์ที่มีเนื้อหาส่วนใหญ่กล่าวถึง โรค สาเหตุ อาการ ยา และข้อปฏิบัติต่าง ๆ เพื่อป้องกันโรคภัยและการรักษาสุขภาพให้แข็งแรง โดยมีการปรับการดําเนินชีวิตให้สอดคล้องกับฤดูกาล และพัฒนาการองค์ความรู้ด้านอายุรเวทในวรรณคดีสันสกฤต พบว่าอายุรเวทนั้นได้เกิดขึ้นในสมัยพระเวทและได้รับการสืบทอดและพัฒนาโดยไม่ขาดสายจาก อถรฺพเวทมาสู่คัมภีร์ครุฑปุราณะกลายเป็นคัมภีร์ด้านการแพทย์จํานวนมาก