ภาษาจีน : Chinese
Permanent URI for this community
บทความวิจัย และบทความวิชาการด้านภาษาศาสตร์ภาษาจีน การเรียนการสอนภาษาจีน การแปลภาษาจีน วรรณกรรมจีน และวัฒนธรรมจีน
Browse
Browsing ภาษาจีน : Chinese by browse.metadata.researchtheme1 "ดนตรีจีน"
Now showing 1 - 7 of 7
Results Per Page
Sort Options
- PublicationChinese Musical Activities: A Comparative Study in Chinese and Thai Cultural ContextsBarton, Jintana T. (2007)This research explores the influence of Chinese music as it is reflected in cultural activities in China and Thailand. In China, music has been used since long before the time of Confucius (551-479 BC) as a learning tool, and the Chinese who migrated into Southeast Asia and ultimately Thailand brought their music with them. In Thai society, Chinese music has been used in traditional ways. Although the music remains closer to what was brought with the immigrants, it has been adopted into Thai society in ways that go far beyond the original Chinese use. This research found that some Chinese musical activities have become ingrained into Thai culture and society such as Lion Dance group performances in the processions for the ceremonial candle (Tian Phansa), the Khan Mak procession, and the Songkran Festival procession. The Lion Dance group also has a photo of a famous Thai monk on the front of a big drum. We also found that the khim is the most popular Chinese musical instrument among Thai people. The khim has been an integral part of Thai classical music for more than one hundred years. Chinese music has become an important cultural integral of both Thai and Chinese cultures.
- PublicationHistory of Nanfu 南府 and Jingshan 景山: Two Court Music Bureaus during the Qing DynastyPetcharapiruch, Sasiporn; ศศิพร เพชราภิรัชต์ (2009)Nanfu 南府 (Southern Bureau) and Jingshan 景山 (Coal Hill) were two music bureaus that played a vital role in the production of gala performances in the Qing court theater. The history of these two court music bureaus could be traced back to the Ming dynasty. Later they were fully developed during the Kangxi 康熙 (1661- 1722) and Qianlong 乾隆 (1736-1796) reigns. These two music bureaus consisted of various schools, each in charge of different musical and performative aspects in the Qing court theater. Nanfu and Jingshan were not only a reflection of Qing emperors’ personal taste in opera performances, but were also essential for the celebration of festive occasions in the Qing court. The purpose of this article is to provide new insights on five aspects of Nanfu and Jingshan that helped shape their existence— establishments, developments, locations, timeline and organizations. Both court music bureaus functioned as the lens through which one can see a panoramic view of Qing court theater.
- PublicationThe Khim in Thai Culture: Adoption and AdaptationBarton, Jintana T. (2008)The Khim is a stringed instrument essential to Thai classical music. It was adoped from China during the late Ayutthya period (1350-1767 AD). Chinese adopted the Khim or Yang-qin from Persia during the Ming-Qing dynasty (1368-1911 AD) “Khim” is a borrowed word from the Chinese Fujian dialect meaning music or music instrument or /qín/ in Mandarin. It was played in Chinese Opera (Chaozhou opera), and became very famous and popular in Thai Chinatowns in the Rattanakosin period (1782 AD - now). About 100 years ago during the the reign of King RamaVI Thai classical musicians adopted the Khim to play in Thai classical music. Thai composers have composed many Thai songs that use the Khim as a solo instrument. The Khim had an important role in “Khoo Kam” a Thai novel that made Thai people become interested in the Khim. It is a popular music instrument used by Thai primary school students to start to learn Thai classical music. It is often used in Thai public entertainment venues such restaurants, hotel lobbies etc. It represents Thai classical music in the minds of many people. This paper will present the Khim as a Thai classical music instrument and how it was adopted and adapted into Thai society, and will focus on its history, development, form and character (i.e. shape, style, material, color, string, tuner, the painting on its box). This paper will explore and discuss its role in Thai culture both in ancient times and today.
- Publicationดนตรีจีน "กู่เจิง"เมชฌ สอดส่องกฤษ (2004)สังคีตวิทยาแขนงวิชาดนตรีเพื่อนบ้านหรือดนตรีกลุ่มชาติพันธุ์เป็นอีกวิชาหนึ่งที่ได้รับความสนใจในกลุ่มผู้ศึกษาดนตรี เพราะสามารถสะท้อนถึงวิถีวัฒน ธรรมของชนกลุ่มหนึ่งๆ ได้ขณะเดียวกันก็สามารถแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ของกลุ่มชนที่มีความใกล้ชิดกันทางวัฒนธรรมได้อีกด้วย สถาบันการศึกษาหลาย แห่งในประเทศไทย เล็งเห็นความสัมพันธ์ของศาสตร์แขนงนี้ ได้เปิดสอนวิชาสังคีต วิทยากลุ่มชาติพันธุ์ทั้งในระดับปริญญาตรี และบัณฑิตศึกษา เพื่อศึกษาวิจัยแขนง วัฒนธรรมดนตรีทั้งของไทย และประเทศเพื่อนบ้านอย่างกว้างขวาง ดนตรีจีน กู่เจิง หรือที่คนไทยเรียกว่า “เจ้ง” นี้สมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าฟ้า จุฬาภรณวลัยลักษณ์ ได้ทรงเอาพระทัยใส่ศึกษาอย่างจริงจัง ด้วยพระปรีชาอันเป็นที่ ประจักษ์นี้รัฐบาลจีน ได้กราบบังคมทูลเชิญเสด็จพระราชดำเนินในงานดนตรี สัมพันธ์ไทยจีน ณ เมืองเซี่ยงไฮ้ ปักกิ่ง และซีอาน สาธารณรัฐประชาชนจีน ในการ นี้ เมื่อวันที่ 26 สิงหาคม 2545 ได้ทรงแสดงดนตรีกู่เจิงที่เมืองเซี่ยงไฮ้อีกด้วย ด้วย พระมหากรุณาธิคุณของสมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์ ทำให้คน ไทยได้รับรู้และสัมผัสอรรถรสอันไพเราะของเครื่องดนตรีชนิดนี้ ดนตรีกู่เจิงจึงเผย แพร่และได้รับความนิยมในประเทศไทยทำให้วงการดนตรีของไทยตื่นตัว และสนใจศึกษาอย่างกว้างขวาง ผู้เขียนมีโอกาสได้ศึกษาภาษา และดนตรีจีนที่ประเทศสาธารณรัฐประชาชน จีน ประกอบกับเห็นว่าข้อมูลด้านนี้ในประเทศไทยยังมีอยู่น้อยมาก ในขณะที่ความต้องการความรู้ด้านนี้กลับมีมากขึ้น จึงเขียนบทความนี้ขึ้นด้วยเจตนาเพิ่มเติมความรู้ ให้กับแขนงวิชานี้ และเป็นข้อมูลแก่ผู้สนใจต่อไป บทความนี้เป็นบทความเชิงบรรยายและวิเคราะห์ กล่าวถึงดนตรีกู่เจิงโดย สังเขปอยู่ 7 เนื้อหาหลักคือ 1. บทแนะนำ 2. ประวัติความเป็นมา 3.รูปร่างและส่วนประกอบ 5. วิธีการบรรเลง 6. สำนักวิชา 7. เพลง
- Publicationพิณสายร่ายลำนำ : กู่ฉิน ในวรรณคดีจีนจินตนา ธันวานิวัฒน์ (2003)กู่ฉินเป็นเครื่องดนตรีจีนโบราณที่ขงเบ้งใช้บรรเลงบนกำแพงเมืองจีนเพื่อลวงสุมาอี้ในวรรณคดีเรื่อง สามก๊ก กู่ฉินยังเป็นดนตรีประกอบการต่อสู้ฉากสำคัญในภาพยนตร์จีนกำลังภายในเรื่อง Hero บทความวิจัยนี้ศึกษากู่ฉินที่ปรากฏในวรรณคดีจีนสมัยต่าง ๆ ตั้งแต่สมัยโบราณก่อนราชวงศ์ฉิน จนถึงราชวงศ์ชิง รูปแบบของวรรณคดีที่นำมาศึกษา ได้แก่ บทกวี บทละคร นิยาย และบทความ นอกจากนี้ยังศึกษาบทเพลงกู่ฉินที่มีความสัมพันธ์กับวรรณคดีจีน ได้แก่ บทเพลงกู่ฉินที่ได้รับแรงบันดาลใจ หรือได้อิทธิพลมาจากวรรณคดี และการนำบทกวีในวรรณคดีมาเป็นเนื้อร้องเพลงกู่ฉิน การวิจัยนี้เป็นการศึกษากู่ฉินโดยผ่านผลงานวรรณคดีจีนซึ่งจะทำให้เห็นถึงสถานภาพของกู่ฉินตั้งแต่โบราณ ความสัมพันธ์ระหว่างกวีกับดนตรี และนักดนตรีกับผลงานด้านวรรณคดี
- Publication中国古琴文化语词之文化意蕴解析Wang, Feng; 王, 枫 (2019)一个民族的自然语言是可以表征、指称、描述一切事物的符号系统，表现为文化符号的特殊语词则是自然语言符号的符号化，被赋予了特殊的文化内涵从而具备文化符号的属性。汉民族历史中的古琴文化是具有丰富意义内涵的抽象概念，只有当这一抽象概念被赋予或外化为古琴文化语词的形式，才能被社会确认、共享、累积、传承和发展。中国古琴文化语词是一个独具中国文化意蕴的语词文化符号系统，其文化内涵是物态古琴文化的客观折射，也承载了汉民族在对琴器、琴理、琴意进行思辨过程中逐渐积淀而成的独特的文化观念、文化情感和文化认知。
- Publication台湾“北上”意象之流行歌与民歌的歌曲浅析（1980-2005）Chou, I-Wen; 周, 怡彣 (2021)从1980年代起台湾产生人口迁移的现象，同时1977年至1980年代产生校园民歌 热潮。本研究采用文化部数据库以及台湾金曲奖数据库为左证，以学者民歌与流行歌定义为基础，汇总了1980年到2005年间关于北上的三首民歌及三首流行歌曲。以各大唱片公司提供的歌词与副歌作比对基础来，并以“表达方式”、“反映的社会现象”、“北上后思乡喻体”三项观点探讨，梳理出关于民歌及流行歌曲的差异点，最后得出系统化及创新的结论：（一）三首民歌的文学以中底层人能懂的用语、浅白直观，以可视化、日常生活用语呈现，更以家乡的景物体现 “借物思乡”情怀，例如以台北的高楼作为对比，凸显家乡的纯朴和纯真生活；民歌大多以男性角度为主；（二）两首台语歌使用“憨”字，用台语歌词特有的词和本土人民的情感做结合，体现出异乡游子的纯朴；（三）三首北上的流行歌，用词相对民歌华丽、故事化、夸饰化，不易所有民众理解，可能产生分众的现象，流传度可能较民歌低；（四）1980年代、1990年代及2000年之后，作词方式和传达意境有明显不同，如1980年代歌词浅白及情感浓厚、1990年代以说故事的意境方式贯穿歌曲，并带些自嘲的幽默，及2000年后添加了比喻来加深北上歌词背后隐含的意境。本研究的结论能给教师在课上讲述乡愁、思乡、或是北上离家相关教学内容时参考。